We maken minder kinderen door de crisis
 

We maken minder kinderen door de crisis

Sinds de economische crisis losbarstte in 2008 is het geboortecijfer in Europa er stevig op achteruit gegaan. In ons land zelfs nog sterker dan in de rest van de wereld. ‘Aan het aantal bevallingen zie je hoe de economie er aan toe is’, zegt gynaecoloog Hendrik Cammu. ‘Als het slecht gaat, maken we minder kinderen.’
In welke wereld zal mijn kind opgroeien? Het is een vraag die elke ouder in spe zich stelt. In tijden van crisis wordt die vraag concreter. Zal ik wel genoeg middelen hebben om mijn kind een goed leven te geven? Sinds de economische malaise, die begon in 2008, zijn veel Europeanen lang niet meer zeker of ze die vraag positief kunnen beantwoorden.

Steeg het geboortecijfer in Europa vanaf 2002 zes jaar lang gestaag, dan ging het vanaf crisisjaar 2008 in 23 van de 27 landen van de Europese Unie stevig naar beneden. Dat blijkt uit nieuwe cijfers van Eurostat, het Europese bureau voor de statistiek.

Door de verhouding te berekenen tussen het aantal geboortes gedurende een jaar en het aantal vruchtbare vrouwen, komt Eurostat tot het zogenaamde vruchtbaarheidscijfer. Was dat in 2008 nog 1,61, dan zakte het in 2011 tot 1,58. Of in absolute cijfers: werden er in 2008 in Europa nog 5,6 miljoen kinderen geboren, dan waren dat er in 2011 nog 5,4 miljoen. In België daalde het vruchtbaarheidscijfer nog sterker. Van 1,86 in 2008 tot 1,81 in 2011.

En Eurostat verbindt ook meteen een conclusie aan die cijfers. Het spreekt van een baby-recessie. ‘De vruchtbaarheid daalt in tijden van recessie’, klinkt het.

‘Dan wachten de mensen wat langer om aan kinderen te beginnen’, zegt ook professor gynaecologie Hendrik Cammu van de VUB. ‘Of ze stellen die tweede baby nog maar even uit. Waarom? Omdat ze er minder vertrouwen in hebben dat hun kind kan opgroeien in een welvarende wereld.’

‘We zijn nu al met elf miljoen in ons kleine landje. En wereldwijd wordt de overbevolking een verschrikkelijk probleem. Dat er minder kinderen geboren worden, is dus helemaal niet erg.’

Bron : http://www.nieuwsblad.be/article/de...130511_00576908
Mening : Ik begrijp dat toekomstige moeders zich afvragen in wat voor een wereld hun kind zal opgroeien. Elke moeder (en vader natuurlijk ook) wil dat zijn/haar kind in een iets of wat deftige, welvarende wereld terechtkomt. Nog een prangende vraag is 'Zal ik wel genoeg middelen hebben om mijn kind een goed leven te geven?', daar kan in deze tijden van economische crisis niet altijd een positief antwoord op gegeven worden, bevestigen de Europeanen. Ook in België is dit te merken, al vindt professor gynaecologie Hendrik Cammu van de VUB dit absoluut geen probleem omdat de overbevolking in België een verschrikkelijk probleem begint te worden.

Ook ik deel deze mening.
Ouders willen nu eenmaal het beste voor hun kinderen.
Wanneer er crisis heerst is het niet voor iedereen even simpel om een kind op te voeden.
Toch denk ik dat we de daling van het geboortecijfer niet volledig op de crisis moeten toespitsen.

We maken minder kinderen door de crisis
 

Ik begrijp dat minder mensen kinderen willen doordat het slecht gaat met de economie. Maar de bevolking van België heeft toch niet echt te klagen. In een ander artikel (http://actualiteit.org/forums/showt...79482#post79482) bleek dat één ouder op tien kinderen wil voor kindergeld. Dat vond ik ook verontrustend. Inderdaad is kinderopvang duur geworden en is een kind krijgen niet echt een goedkoop iets. Maar waarom de droom om kinderen te krijgen opzij laten liggen omdat het crisis is? Dat snap ik niet zo goed.

Ik snap de ouders langs één kant wel. Ouders willen natuurlijk het allerbeste voor hun kinderen. Uiteraard denken ze na over de gevolgen van de crisis en zijn ze bang dat ze hun kinderen niet alles kunnen geven.
Ik denk wel niet dat de ouders hun kinderdroom zullen opgeven maar misschien zullen ze deze uitstellen of 2 kinderen in plaats van 4.
Het is ook gewoon voor iedereen niet gemakkelijk in deze tijden om een kind op te voeden. Kinderen hebben kost heel veel geld en sommige mensen zullen nu eenmaal hun prioriteiten ergens anders leggen.

Opzich is het niet slecht dat er nu minder kinderen worden geboren en ook niet onlogisch. Kinderen kosten geld, en veel geld. En nu er dus minder geld is, komen er dus ook minder kinderen. Verder is er natuurlijk nog het probleem van overbevolking e.d. Dus opzich is het op dat gebied dan ook weer geen slechte zaak natuurlijk.

In tijden van crisis is dit iets dat steeds zal terugkomen, ouders willen een goede toekomst voor hun kind en willen niet dat zij moeten opgroeien in onzekerheid. Anderzijds mogen we ook weer niet alles van de negatieve kant bekijken want dan krijgen we toestanden als in China waar de vergrijzing van de bevolking enorm is door het lage geboortecijfer.

Ik ben er niet zo zeker van dat ouders zich echt afvragen 'In wat voor wereld zullen mijn kinderen opgroeien?'. We hebben hier absoluut niet te klagen en kinderen kunnen meestal ondanks de crisis zeer luxueus opgroeien. Wel denk ik dat de vraag 'Zal ik het allemaal wel kunnen betalen?' meespeelt in dit verhaal. Het is vreemd om te zien hoe hard alles veranderd is. Mijn grootmoeder kocht nog 8 kinderen en bleef thuis om voor hen te zorgen. Dat is nu gewoon onmogelijk.

Hierbij heb ik een dubbel gevoel. Langs de ene kant zoals hier al verschillende keren vermeld is, willen ouders dat hun kinderen een zorgeloze toekomst kunnen hebben. Maar anderzijds denk ik wel dat kinderen voor een groot deel zelf bepalen hoe hun toekomst er in grote lijnen uit zal zien. Daarom is het belangrijk om op een stimulerende manier op te groeien, waar de ouders liefde en warmte geven zodat de kinderen zich maximaal ontwikkelen op school wat hen ook weerbaar maakt voor wat komen zal.