Margaret Thatcher (1926-2013)
 

‘Iron Lady’ Margaret Thatcher (87) overleden


De Britse oud-politica Margaret Thatcher, bijgenaamd The Iron Lady, is vanochtend overleden na een beroerte. Dat heeft haar woordvoerder, Lord Bell, zojuist bekendgemaakt. Ze werd 87 jaar oud.


Margaret Hilda Thatcher, geboren Roberts, was de langst regerende Britse premier van de twintigste eeuw. Ze was ook de eerste vrouw in die functie. Als leider van de Conservative and Unionist Party tussen 1975 en 1990 voerde ze haar partij tussen 1979 en 1987 drie maal achtereen naar een verkiezingsoverwinning en verzekerde ze haar eigen plaats in de geschiedenisboekjes als de premier verantwoordelijk voor een economisch en sociaal beleid dat haar naam kreeg: ‘Thatcherism’.


NRC.nl, 08-04-2013

Eergisteravond had ik net de film 'The Iron Lady' gezien, erg toevallig. Door haar status heeft ze als vrouw erg veel bereikt in haar tijd. Thatcher's beleid was misschien wel hard, maar ze heeft er toch veel mee bereikt. Ze had een duidelijke visie, wat ik erg bewonder aan haar. Tegenover veel politici dacht ze niet op korte maar wel op lange termijn. Het feit dat ze haar eigen wil doordreef is ook vaak ten goede gekomen.

Zij verdient respect
 

Hoewel ze door velen gevreesd werd, was ze toch een merkwaardige vrouw die op veel steun kon rekenen. Ook nu naar haar overlijden denken vele mensen wel even terug aan haar. Ze was geen makkelijke tante en kreeg niet voor niets de titel “the Iron Lady”, maar moet dat. Moeilijk kan ook. Misschien zorgde zij wel voor een doorbraak. Zij laat zien dat ook vrouwen macht kunnen hebben en er mee om kunnen gaan. Zij stond haar vrouwtje in een echte mannenwereld. Zij was geen schoothondje, maar strijde voor wat zij wilde. Ze had haar eigen zin, haar eigen wil en dreef deze door in de veronderstelling dat ze het beste deed voor haar volk. Ze is op het minst te bewonderen deze dame en ze verdient respect. Zij maakte voor vele vrouwen wegen open.

Margaret Thatcher was een zeer indrukwekkende dame die veel heeft gepresteerd, nu blijft iedereen natuurlijk stilstaan bij de goede dingen die zij heeft gedaan maar we mogen niet vergeten dat ze in Groot-Britannië nog altijd een zeer omstreden figuur is. In deze Opinie van Nigel Williams zien we haar beleid eens van de andere kant belicht:

Bij het heengaan van een ‘icoon'

Kort&bondig
woensdag 10 april 2013 Auteur: Nigel Williams



Margaret Thatcher laat niemand koud. Ik ben destijds naar België ‘gevlucht' vanwege de klassenmaatschappij die het Verenigd Koninkrijk was en nog steeds is. Thatcher was de verpersoonlijking van de haat van de rechtse middenklasse voor de werkende bevolking en haar organisaties. Een meestertacticus was ze wel, telkens één bepaald deel van de bevolking aanpakken, mensen tegen elkaar opzetten, te gepasten tijde – en gesteund door de rechtse media – het patriottisme aanwakkeren om haar ‘vijanden van de dag' in een hoek te drommen.

Ik lees hoe Mia Doornaert (DS 9 april) de loftrompet steekt omdat Thatcher ons zou verlost hebben van de militaire junta in Argentinië, alsof Thatcher iets tegen een rechtse junta zou hebben. Thatcher de grote democraat (dat is humor, Mia): thee drinken met Pinochet was geen probleem, terwijl ze tegen sancties tegen het apartheidsregime in Zuid-Afrika was, Nelson Mandela was voor haar ‘een terrorist'. Met haar oorlog tegen Argentinië wilde ze vooral bewijzen dat Groot-Brittannië een militaire macht was.

Ze richtte een ravage aan in het industriële bekken van Groot-Brittannië, de verarming was plots en brutaal, de verrechtsing en repressie evenzeer. ‘Wie arm is heeft het aan zichzelf te danken' was haar credo. Eind jaren 80 kreeg ik telefoon van mijn pa, toen 77 jaar, veteraan van Wereldoorlog II. Hij moest een job zoeken, want met zijn pensioentje kwam hij niet rond. Dat was niet voor de luxe, maar om de verwarming te kunnen betalen. Op zijn 77-ste moest hij 's ochtends om 5 uur tegen een minimumloon olieputten schoonmaken in een garage.

In 1985 met vrouw en kind naar Engeland gaan in een wagen waarop een sticker kleefde Support The Miners was genoeg om op de kade van Dover je hele hebben en houden doorzocht te krijgen. Bestelwagens met speelgoed dat in België werd ingezameld voor de mijnwerkerskinderen werden in beslag genomen en verbrand. Thatcher was tegen het communisme, maar tijdens de mijnwerkersstaking kocht ze steenkool bij het toen communistische Polen, alles was goed om haar ‘binnenlandse vijanden' te verslaan.

Ik ben geen econoom, maar ik heb me altijd afgevraagd welk goed ‘de economie' doet als ze er niet is voor de hele bevolking. Als je reality-reeksen ziet op de BBC over Broken Britain en je ziet de verpauperde wijken, de tienerzwangerschappen, de ‘marginaliteit', weet je wie hiervan de architect was. Als je geconfronteerd wordt met de graaicultuur van topbankiers, met de ‘ik eerst'-mentaliteit, dan zie je thatcherisme.

Als je in een land wil wonen, opgesplitst in hen die hebben en hen die ernaast vallen, als je in een land wil wonen waar ‘de economie' niet in dienst staat van de inwoners maar omgekeerd, als je in een land wil wonen waar mensen tegen elkaar worden uitgespeeld, dan moet je nu een traan laten om het heengaan van je icoon.

bron: http://www.standaard.be/artikel/det...130409_00534775