Helft Vlamingen verkiest dood boven dementie
 

Bijna de helft van de Vlamingen kiest voor euthanasie mochten ze horen dat ze dement worden. Dat blijkt uit een rondvraag van het Expertisecentrum Dementie Vlaanderen. ‘Het beeld rond de hersenziekte moet worden bijgesteld', zegt experte Nele Spruytte van de KULeuven. ‘Net als kanker is dementie geen doodsvonnis meer.'

Precies vijf jaar na de dood van Hugo Claus pakt het Expertisecentrum Dementie Vlaanderen uit met een breed onderzoek rond de levenskwaliteit bij mensen met dementie. Pas volgende week worden de resultaten gepubliceerd, maar het Centrum geeft nu al een opvallend cijfer vrij. Aan 1.050 gezonde Vlamingen werd gevraagd of ze euthanasie zouden plegen wanneer ze op een dag de diagnose krijgen dement te worden. Bijna de helft – 42 procent – antwoordde ‘ja', 58 procent ‘nee'.

Professoren en experts noemen de statistieken ‘verontrustend'. ‘Onthutsend hoog zelfs', vindt Baldwin Van Gorp, die aan de KULeuven onderzoek deed naar de beeldvorming rond dementie. Al ligt de verklaring volgens hem ook voor de hand.

‘De manier waarop de samenleving kijkt naar dementie blijft erg negatief', zegt de communicatiewetenschapper. ‘We focussen steevast op de laatste fase van de hersenaandoening. Die aftakeling boezemt ons angst in. Krijgen we de diagnose, staat ze bijna gelijk aan een doodsvonnis.'

‘Het beeld dat we hebben van dementie moet daarom dringend worden bijgesteld', zegt Nele Spruytte van LUCAS, het Centrum voor Zorgonderzoek en Consultancy aan de KULeuven. ‘Net als kanker is dementie geen doodsvonnis meer.' Eens de diagnose gesteld wordt, heb je nog 7 tot 10 jaar te leven, stelt ze.

bron: http://www.nieuwsblad.be/article/de...130319_00510785

Eigen mening:
Ik vind deze resultaten niet zo merkwaardig. Bij mijn beide grootouders werd een jaar geleden dementie vastgesteld en voordien stond ik ook helemaal anders tegenover de ziekte. Versta me niet verkeerd ik vind het nog steeds een verschrikkelijke ziekte maar het is bij iedere persoon zo verschillend dat het in mijn ogen geen goede beslissing is om bij de eerste vaststellingen meteen voor euthanasie te kiezen. Ik denk dat het een beter idee is om dan te beslissen vanaf welk stadium in de ziekte het niet meer hoeft voor jou. In het rusthuis voor mensen met dementie waar mijn grootvader verblijft is er sinds een maand een vrouw van 44 jaar. Ik denk dat het heel begrijpelijk is dat je euthanasie sterk overweegt als je 44 jaar bent en die vaststelling te horen krijgt. Zolang de persoon met dementie beseft wat er aan de hand is, is verschrikkelijk maar vanaf het moment dat dat besef voorbij gaat zijn de meesten best tevreden.

Ik denk dat dit resultaat toch wat gerelativeerd moet worden. Zoals in het artikel aangegeven wordt zijn er verschillende fases bij dementie. Ik vind het inderdaad ook mensonwaardig wanneer je als een foetus in je bed ligt en niet meer kan eten, denken, ... Op dat moment zou ik liever ook rustig inslapen zonder pijn. Dat is nog iets anders dan euthanasie wanneer je bijvoorbeeld je familie niet meer kent maar wel nog perfect functioneert. Als je dat onderscheid zou maken, dan zouden de resultaten van deze test ook anders zijn, denk ik. Toch vind ik nog steeds dat ieder mens hier zelf over mag beslissen.

Ik heb het er alleen wat moeilijk mee dat mensen te snel uit het leven willen stappen. Wanneer je elke seconde van de dag ongelofelijk veel pijn hebt, er geen vooruitzichten meer zijn, je mensonwaardig leeft, ... Ja, dan kan ik er in komen dat je een beslissing als euthanasie neemt. Maar er zijn zoveel mensen die een zware ziekte hebben (bv. kanker) die elke dag vechten voor hun leven om toch maar hun dochter te zien trouwen, hun kleinkind te kunnen zien opgroeien, ... Om het cru te zeggen vind ik het daarom soms egoïstisch dat mensen uit het leven stappen omdat het gedaan is met hun vriend/vriendin of omdat ze gepest worden (zelfmoord). Ik weet dat ik het best zwart-wit stel, elke situatie is anders en mijn mening is misschien wat veralgemenend. Wat ik duidelijk wil maken, is dat iedereen voor zichzelf zoiets zou moeten mogen kiezen (indien mogelijk), hoe hij/zij aan zijn einde komt MAAR dat je niet over één nacht ijs mag gaan en eerst alle hulp moet zoeken die mogelijk is.

Euthanasie is inderdaad iets waarbij je niet over één nacht ijs mag gaan. De motieven zijn vaak ook afhankelijk van persoon tot persoon. Dit is ook hetzelfde bij zelfdoding, de motieven van het waarom zijn ook afhankelijk van persoon tot persoon.
Toch zijn er inderdaad ook heel wat mensen die wel willen vechten voor hun leven. Maar je moet ook de moed hebben om te willen en te kunnen vechten.
Bij dementie denk ik dat de wil om te vechten er wel is maar dat je lichaam en je geest het niet meer kunnen. Als dit besef er nog is, is het volgens mij moeilijk om hier mee te leven en in die zin kan ik mensen die dan voor euthanasie kiezen ook heel goed begrijpen.
Hiermee wil ik aantonen dat het inderdaad een beslissing is waarbij ieder voor zich moet kiezen, als je al dan niet nog in staat bent om te kiezen.