Alimentatie: ‘Verplicht ouders inkomen te tonen'
 

‘Verplicht ouders inkomen te tonen'


BRUSSEL - Hoeveel alimentatie moeten ouders voor hun kinderen betalen als ze uit elkaar gaan? Het is het onderwerp voor heel wat geruzie. Als ouders er onderling niet uitkomen, beslist de rechter. Maar ook dat lost de conflicten niet altijd op.


De wet van 19 maart 2010 had tot doel om de berekening van de onderhoudsbijdragen te objectiveren, zodat de bedragen voorspelbaarder en gelijker zouden worden. En de rechters moeten hun beslissing uitvoeriger motiveren. Dit alles in de hoop dat er dan minder discussies tussen de ouders gevoerd worden. En dat de partij die moet betalen, de hoogte van het bedrag zou begrijpen en dus beter zou aanvaarden.

De Hogeschool Gent onderzocht nu wat de invloed van de wet is. Ze vergeleek 1.036 vonnissen uit 2009 met 958 vonnissen uit 2011.

‘De wet heeft gezorgd voor meer transparantie omdat de rechters hun beslissingen meer motiveren. Maar de toegekende bedragen door jeugdrechters zijn niet veranderd en er is geen objectievere berekening van de bedragen', zegt Rozemie Defrancq, promotor van het onderzoek. ‘Wij zijn er ook geen voorstander van om een berekeningsmethode wettelijk op te leggen', zegt Defrancq. ‘Want elke situatie is verschillend. Wij vinden wel dat de wetgever moet nadenken over en stok achter de deur voor ouders die niet willen meewerken en bijvoorbeeld niet aan de rechter willen meedelen hoe hoog hun inkomen is. Want dan kan de rechter alleen een voorlopig bedrag bepalen.'

Volgens de onderzoekers heeft de wet het begrip ‘buitengewone kosten' ook te strikt gedefinieerd zodat ze eigenlijk niet werkbaar is.

Kamerlid Sabien Lahaye-Battheu (Open VLD) die mee aan de basis lag van de wet van 2010, heeft een wetsvoorstel klaar om te sleutelen aan die buitengewone kosten. ‘De ouder die de buitengewone kosten maakt, vraagt vaak niet op regelmatige basis aan de andere ouder om mee te betalen. Als die bijvoorbeeld zes jaar wacht om de afrekening te maken, ziet de ouder die moet betalen zich geconfronteerd met een enorm bedrag. Na zoveel tijd is controle van de afrekening ook nog moeilijk.'

Er moet in de toekomst op regelmatige basis afgerekend worden. En de vordering van buitengewone kosten verjaart na vijf jaar', zegt Lahaye-Battheu.


DS, 25-02-2013

Dat de personen die in een scheiding betrokken zijn moeten aantonen hoeveel inkomen ze hebben, zodat aan de hand daarvan de alimentatie kan berekend worden, vind ik niet meer dan normaal. Vele rechters kleven er maar een bedrag op, maar men houdt er geen rekening mee dat een lagere school kind minder kost dan een kind dat naar de middelbare school gaat. Daar moet men ook rekening mee houden vind ik persoonlijk. Wat betreft de afrekening van de buitengewone kosten, wat deze omvatten wordt normaliter duidelijk omschreven in het vonnis, maar ik vermoed dat er slechts enkele zijn die overgaan tot het betalen van deze kosten. Zelf zit ik ook in zo'n situatie. In het begin gaf ik de afrekening van deze kosten maandelijks. Tegenpartij vroeg zelf om dit driemaandelijks te doen. Omdat niet in het vonnis bepaald stond om de hoeveel tijd deze moeten doorgegeven worden deed ik dit ook. Ik heb dit jaren volgehouden, tegenpartij is nooit overgegaan tot een betaling hiervan. Het enige wat je hieraan kan doen, is dan terug gaan procederen, maar dan beginnen de advocaatskosten ook weer op te lopen, wat voor velen dan nog zwaarder wordt. Ik heb dan na lang de moed maar opgegeven om deze kosten door te geven en heb ze dus altijd alleen betaald. Als ze er nu een verjaringstermijn willen gaan opkleven, vind ik dat ze het soepelder moeten maken en de kosten minder zwaar moeten maken indien het betalen van deze kosten niet zou plaatsvinden.