Pinokkio niet zomaar fictie: onze neus toont of we liegen
 

Pinokkio niet zomaar fictie: onze neus toont of we liegen
’Pinokkio-effect’: neus wordt warmer als we liegenPinokkio, het legendarische figuurtje uit de Italiaanse literatuur dat Walt Disney inspireerde, blijkt niet zomaar uit de lucht gegrepen. Spaanse onderzoekers hebben immers aangetoond dat onze neus inderdaad verandert als we aan het liegen zijn. Dat konden ze bewijzen met behulp van een warmtecamera. De revolutionaire conclusies zouden op termijn weleens kunnen uitmonden in een volwaardig alternatief voor de leugendetector.

Deze beelden van een warmtecamera bewijzen de theorie.De vorsers doopten hun ontdekking dan ook meteen het 'Pinokkio-effect'. Heel straf (of louter toeval) dat de Italiaanse schrijver Carlo Collodi bijna 140 jaar geleden al zoiets vermoedde, toen hij zijn houten figuurtje in 'Le avventure di Pinocchio' boetseerde. Pinokkio's neus groeide wanneer hij loog.

Andersom
Onderzoekers van universiteit van Granada waren op zoek naar het gedrag van het menselijke lichaam als we liegen. Bij een doctoraatsthesis openbaarden Emilio Gomez Milan en Elvira Salazar Lopez dat vooral de temperatuur in het puntje van onze neus toeneemt als een mens emotionele stress (bijvoorbeeld bij een leugen) ervaart. Andersom werkt het Pinokkio-effect ook: het weefsel rond de neus wordt juist kouder bij hogere hersenactiviteit.

Thermostaat
Zo staat er te lezen in de thesis van Gomez en Salazar: "Als we over onze gevoelens liegen, activeert zich een gedeelte van onze hersenen dat rechtstreeks met de regeling van onze lichaamstemperatuur verbonden is. Zeg maar onze thermostaat dus. Hoe groter de emotionele spanning, hoe hoger de activiteit in dat gedeelte van onze hersenen. Daardoor wordt er meer warmte opgewekt en die uit zich onder meer aan onze neus. Warmtebeelden bewijzen onze analyse."

Micromimiek
De Spaanse vorsers staan niet alleen met hun theorie. Eerder kwamen vergelijkbare onderzoeken in Oostenrijk en in de VS tot dezelfde bevindingen. Liegen kan men in ons gezicht zien volgens een studie van Karl Grammer die afgelopen zomer werd gepubliceerd. Zo'n 10.000 microgelaatsuitdrukkingen in de menselijke mimiek verraden onze gevoelens.

Commentaar:
Op het eerste zicht lijkt dit een boechtartikel, maar uiteindelijk kan dit wel eens relevant zijn. Stel nu dat dit echt een alternatief kan worden voor de leugendetector? Dan gaat de politie bijvoorbeeld gemakkelijker verhoren kunnen afleggen of kan het in rechtszaken gebruikt worden. Je weet maar nooit. Ik vind dat men dit zeker verder moet blijven onderzoeken, want het gaat handig kunnen worden denk ik. Ook een andere theorie toont aan dat heel veel microgelaatsuitdrukkingen onze gevoelens verraden, dus als men al deze theorieën gaat samen leggen, kan het zeker nog iets serieus worden.

Bron: http://www.demorgen.be 25 november 2012

Persoonlijk heb ik zo mijn bedenkingen over het gebruik van een leugendetector. Vooral dan omdat ik van mening ben dat non-verbale communicatie gemanipuleerd kan worden door het onderdrukken van emoties, waarbij bepaalde reacties in het lichaam niet of nauwelijks geactiveerd zullen worden (vb. transpireren). Zoals in de meeste zaken kan kennis, in dit geval de kennis van de wetenschap over non-verbale communicatie, misbruikt worden door de non-verbale kenmerkende reacties te sturen. Uiteraard lukt dit niet bij de doorsnee ‘normale mens’, maar die hoeven doorgaans dan ook niet aan de leugendetector. In dat geval zal de verbale en non-verbale taal zich altijd tegenspreken wanneer men niet de waarheid spreekt.
Toch vind ik het onderzoek rond non-verbale communicatie interessant en relevant voor de maatschappij. Als 10.OOO (zie artikel) microgelaatsuitdrukkingen in de menselijk mimiek gevoelens weergeven, kan onderzoek hiernaar ook bijdragen tot het leren begrijpen en analyseren van vb. kinderen met verstoring in het ontwikkelings-of opvoedingsproces, die niet of minder in staat zijn hun ‘verhaal’ verbaal duidelijk te maken (zie http://mens-en-samenleving.infonu.n...mmunicatie.html ).