Solidariteit is... werken
 

Solidariteit is... werken


In heel Europa organiseren de vakbonden vandaag een actiedag. Ze doen dat uit solidariteit met de werknemers uit de landen die door sterke bezuinigingen worden getroffen. In België neemt het socialistische ABVV het voortouw. De Waalse spoorbonden leggen 24 uur het werk neer.


Ik weet niet wat uw definitie van solidariteit is, maar ik vraag me af of die iets te maken heeft met staken en anderen het werken te beletten.

Want met wie willen we nu precies solidair zijn? Toch met de mensen die door de bezuinigingen hun werk of een deel van hun inkomen verloren zijn? Betekent solidair zijn dan dat we samen met hen niet moeten werken?

De slachtoffers van een naar zuurstof happende economie help je niet door die economie een dag de keel dicht te knijpen. Want het principe is eenvoudig: als je het werk neerlegt, breng je economische schade toe. Bij elke staking kan berekend worden over hoeveel euro dat ongeveer gaat.

Ter illustratie enkele cijfers uit het archief: de spoorstaking van oktober 2010 kostte België 100 miljoen euro. De staking in de metaalsector van maart 2011 kostte 30 miljoen euro.

Staken kost een samenleving geld. Een som geld die op een zinvolle manier besteed had kunnen worden: werkloosheidsvergoedingen betalen, om maar iets te noemen. Ik ben benieuwd hoeveel deze stakingsdag Europa zal kosten. En nog meer hoe de ‘solidaire stakers’ dit aan hun werkloze collega’s zullen uitleggen.

Neen. Solidariteit is niet 24 uur staken. Solidariteit is 24 uur werken. Een extra sociale bijdrage leveren die we aan den lijve ondervinden. En een manier zoeken om de geproduceerde meerwaarde naar de getroffen collega’s te laten vloeien.


DS, 14-11-2012 (Sarah Vankersschaever)