Belg weet niet wat hij met zijn spaargeld moet doen
 

Belg weet niet wat hij met zijn spaargeld moet doen

Er is haast geen enkele Belg die zich géén zorgen maakt over zijn spaargeld. We beseffen donders goed dat de inflatie ons spaarboekje uitholt. Maar aan alternatieven durven we niet meer te denken.

Zelden leveren enquêtes zulke uitgesproken resultaten op als die welke Roularta uitvoerde in opdracht van Centea/Landbouwkrediet. Van de bijna 3500 deelnemers zijn niet minder dan 8,7 op de 10 bezorgd over wat de economische crisis met hun spaargeld doet.

Te weinig verstand

Bijna 9 op de 10 beseffen dat een verwachte inflatie van 2,9 procent en een basisrente op spaarboekjes van minder dan 1 procent betekent dat het spaargeld koopkracht verliest. Maar slechts 2 op de 10 zijn van plan om een alternatief te zoeken: de grote meerderheid vindt dat er weinig of geen andere mogelijkheden zijn of bekent te weinig verstand te hebben van sparen en beleggen.

Vastgoed

In het licht van dat ruime besef is het antwoord op de vraag of ze ‘daar iets aan gaan doen’ des te pijnlijker. De helft van de respondenten ziet gewoon ‘weinig of geen’ andere mogelijkheden, en 3 op de 10 erkennen te weinig over sparen en beleggen te weten om naar iets anders te kunnen uitwijken. Slechts 1 op de 5 respondenten koestert duidelijke plannen om met zijn spaargeld betere oorden op te zoeken; in dat verband wordt dan vooral gekeken naar vastgoed, en in tweede orde ook naar beleggen.

Besparingen

De enquête laat er geen twijfel over bestaan: de crisis beïnvloedt ons leefpatroon. Zo'n 60 procent van de bevraagden geeft aan de voorbije maanden bespaard te hebben op uitgaven, vanwege de crisis. Vrouwen (65 procent) gaan sneller over tot besparingen dan mannen (55 procent). De horeca is het eerste slachtoffer: liefst 70 procent (van wie zegt te besparen) schroeft de uitgaven voor restaurantbezoek terug. Daarnaast komen kleding (voor 55 procent van de respondenten) en vakantie (50 procent) het meest in aanmerking. (LB)

Bron: knack.be

Ik denk dat hier de overheid wat in gebreke gesteld kan worden. Het verlies van intrest op spaarboekjes is een maatschappelijke ontwikkeling waar ze weinig aan kunnen doen, maar uit de enquête blijkt dat enorm veel mensen gewoon te weinig weten van de hele situatie. Op bepaalde vlakken staat de overheid op de eerste rij om bepaalde keuzes van particulieren te begeleiden, maar op een belangrijk punt als dit, blijft een reactie uit.
De overheid zou meer aandacht kunnen besteden aan het informeren over spaargeld, en hoe het in elkaar zit. Ze kunnen de alternatieven helpen uitdiepen voor dit systeem, dat meer en meer lijkt uit te lopen op een doodbloedende zaak. Mensen die spaargeld verliezen is funest voor een goed draaiende maatschappij. De overheid zou het dus prioriteit moeten maken dat dat geld op een degelijke manier bewaard kan worden.