Waalse politiek ontluisterd
 

Waalse politiek ontluisterd


De hele Waalse politieke klasse heeft zich als een zootje kerstekinderen laten ringeloren door die geldwolf van een Bernie Ecclestone. Daar begint de Francorchamps-saga stilaan op te gelijken. De zaak werpt een schril licht op de kwaliteit van het politieke personeel in ons buurgewest en zegt veel over de gebrekkige werking van interne controlemechanismen.


Het is echt nog niet zo lang geleden dat we moesten geloven dat het jaarlijkse Formule-1-feest op het riante circuit in de glooiende, bosrijke buurt van Spa van acuut levensbelang was voor de Waalse economie. Dat was ten tijde van het politieke gevecht om het behoud van tabaksreclame bij ,,evenementen met een internationale uitstraling''. De Waalse welvaart viel of stond met Francorchamps, zo leek het wel. Toen het vermetele Ecolo zich tegen een wetswijziging bleef verzetten, werd het door de verzamelde politieke wereld - over de grenzen van meerderheid en oppositie heen - vakkundig gekraakt.

De Franstalige Groenen werden zozeer in de vernieling gestampt dat ze zelf het noorden verloren. Het gevolg was de blokkering van minister van Verkeer Isabelle Durant in het nachtvluchtendossier, waardoor Ecolo zichzelf met de verkiezingen in zicht uit de federale regering zette. Die poging om de politieke maagdelijkheid te herwinnen pakte slecht uit en leidde bijna tot de ondergang van Ecolo, dat het Vlaamse Agalev mee de dieperik insleurde.

Nu blijkt dat de bijdrage van Francorchamps tot het Waalse bruto gewestelijk product negatief is, want alles wat geld opbrengt, verdwijnt in de zakken van organisator Ecclestone. Een Waals openbaar investeringsvehikel moet jaarlijks 13,9 miljoen euro ophoesten. Het kan blijkens de kleine lettertjes niet onder het contract uit. Aanvankelijk leek die aderlating tot 2010 te moeten duren. Gisteren kwam uit dat de pijn volgens nog kleinere lettertjes zelfs tot 2015 kan aanslepen.

Dit schandaal is nog een stuk gevaarlijker dan de etterbuil van misbruiken in diverse huisvestingsmaatschappijen. Daar bleken vooral lokale creaturen van de ,,oude PS'' zich met ontstellend aplomb te hebben bediend uit de collectieve kas. Hier is ook een Di-Rupo-boy als Jean-Claude Marcourt aan het verzanden, naast dino's als Michel Daerden en Jean-Marie Happart, de niet zo snuggere broer van. Die laatste tekende zelfs contracten gesteld in het Engels, een taal die hij ,,vanzelfsprekend'' niet kent. De MR-oppositie zit even diep in de rats onder meer via haar voormalige gewestminister Serge Kubla.

Een paar grote politieke ego's dreigen zware schade op te lopen. Maar de ontluistering van het Waalse politieke bedrijf gaat dieper dan dat. Een project waar alles wat enige naam en macht heeft in Wallonië zich achter schaarde, blijkt op zijn best amateurswerk te zijn geweest. Alle andere hypothesen zijn nog erger.


DS, 18-11-2005 (Bart Sturtewagen)