Zonder toestemming betogen: 7200 euro boete!
 

Zonder toestemming betogen in Rusland: 7200 euro boete


Het Russische parlement, de Doema, heeft dinsdagavond een wet aangenomen waardoor de boete voor deelname aan protesten die niet door de regering zijn goedgekeurd honderdvijftig keer zo hoog wordt.


De Russische oppositie protesteerde dinsdag nog tegen het wetsvoorstel. De vrees is dat de nieuwe wet de protestbeweging tegen president Vladimir Poetin de kop zal indrukken.

Deelnemers van niet-toegestane protesten kunnen nu een boete van omgerekend ruim 7200 euro krijgen. Voorheen bedroeg de boete nog geen vijftig euro.

Door de nieuwe wet is de boete voor demonstranten nu hoger dan onder meer die voor prostitutie (60 euro), het onveilig opslaan van radioactief materiaal (120 tot 965 euro) en het uitvoeren van een abortus zonder daarvoor gekwalificeerd te zijn (1930 euro).


Blog DS, 05-06-2012

Een Europees Tian'anmen?
 

Een Europees Tian'anmen?


Totale verbijstering en ongeloof zijn de gevoelens die overheersen als ik de gerechtelijke farce rond de Russische feministische punkband Pussy Riot volg. Ik dacht dat het maandenlange voorarrest van de jonge moeders vanwege een onschuldig ‘punkgebed' het toppunt van arrogante wreedheid van het Poetinregime was, maar de rechtszaak ten gronde, die op 30 juli is begonnen, toont pas echt de bodemloze wetteloosheid en willekeur die in Poetins Rusland heersen. De overweldigende, bijna onwerkelijke absurditeit van het proces doet denken aan een donkere kafkaiaanse fantasie die realiteit is geworden.


De drie jonge vrouwen riskeren tot zeven jaar effectieve celstraf vanwege een politiek gemotiveerde performance in de Christus Verlosserkathedraal in Moskou, waarbij ze de Heilige Maagd vroegen om Poetin te verjagen, dit zonder één enkele wet te overtreden. Op basis van kerkelijke tradities en besluiten van de Kerkenraden uit de vierde en zevende eeuw worden de meisjes beschuldigd van ‘vermindering van de spirituele basis van de staat'. Van satanisch gedrag en ‘demonische sprongen'.

Een getuige/expert van de aanklager, die er zelf niet bij was maar zich niettemin diep gekwetst voelde, heeft onder ede verklaard dat de leden van de punkgroep zichzelf ‘in de hel hebben geduwd'. Een paar anderen hebben de rechter verteld dat de beschuldigden zich nu moeten kastijden. Een buitenwipper klaagde dat hij zijn werk maandenlang niet kon hervatten wegens een diep psychisch trauma, er gekomen omdat hij de dansende vrouwen had gezien. Op vraag van de rechter belemmeren de gerechtsdeurwaarders de toegang tot de rechtszaal voor de getuigen van de verdediging. Ofwel worden de getuigen door de rechter uit de zaal verwijderd, en als zij aan de beurt komen, krijgen ze van dezelfde rechter geen toegang op grond van het feit dat ze niet in de rechtszaal aanwezig waren. De persfotografen mogen elkaar niet fotograferen van de rechter. Volgens het persagentschap Interfax wordt erop toegezien dat de journalisten niet kunnen praten in de wandelgangen. De beschuldigden mogen per dag gemiddeld drie uur slapen, worden urenlang in een kamer van 1 vierkante meter gehouden (een zogenoemde ‘stakan', een ‘theeglas'), ze krijgen tijdens het proces geen tijd om in de gevangenis te eten en moeten overleven op een droog rantsoen. Toen een van de jonge vrouwen door een politiehond werd aangevallen, zei de rechter tevreden: ‘Goed zo, hond, ga zo door!'

Dat is de reden van mijn verbijstering: de grenzeloze arrogantie van het Poetinregime. Zelfs het beruchte proces tegen de dichter en latere Nobelprijswinnaar Joseph Brodsky, die in 1964 wegens ‘klaploperij' werd veroordeeld, komt in de schaduw te staan. Het regime laat zich niet afschrikken door de onmenselijke nonsens van de aantijgingen. Het schaamt zich niet meer om buiten de meest elementaire grenzen van de logica te treden. Het schrikt er niet voor terug om de basisrechten van de mens met voeten te treden. Met andere woorden, in zijn strijd tegen elke vorm van oppositie laat het regime zien dat er geen methodes meer bestaan die nog taboe zijn. Vandaag worden de jonge moeders van Pussy Riot door de staat gelyncht, morgen wordt er, zoals in Syrië, op demonstranten geschoten. Voor de eerste keer voelt het regime zich ernstig bedreigd, en zijn boodschap voor de oppositie luidt als volgt: er zijn geen middelen meer die niet tegen jullie kunnen en zullen worden ingezet. Het voortbestaan van het regime wordt tot elke prijs veiliggesteld.

Dit is voor mij de ware betekenis van het proces tegen de leden van Pussy Riot. Een soort van Poetins point of no return. Door het beschamende proces en vooral door de veroordeling (als het zover komt) van de onschuldige vrouwen, kan de protestbeweging radicale vormen aannemen en zal de repressie volledig losbarsten. Het is dan wachten op Poetins eigen Tian'anmen-plein.

Ik hoop dat ik me vergis, maar zonder zware internationale druk is het niet de vraag of het gebeurt, maar wanneer het gebeurt. Individuele protesten zoals die van Red Hot Chili Peppers of Stephen Fry volstaan niet. Het is tijd dat regeringen en internationale instellingen zich bewust worden van het menselijke leed en het reële vooruitzicht van een Europees Tian'anmen-plein en dat ze gezamenlijk druk beginnen uit te oefenen op het Poetinregime.


Blog DS, 06-08-2012 (Aleksandr Skorobogatov)