Hebben CD&V, Open VLd en SP.A nog een verhaal?
 

Terwijl N-VA het zeer goed doet in de peilingen, zoeken de historische grote drie - christendemocraten, liberalen en socialisten - zichzelf. Hebben ze nog een verhaal of hebben ze het vooral moeilijk?
CD&V zet in op geloofwaardigheid, om zo het verschil te maken met voormalig kartelpartner en federaal oppositiepartij N-VA.

‘De drie traditionele beleidspartijen hebben te lang naar de politieke lichtbak N-VA gestaard. Naar een partij die zijn kiezer populistisch naar de mond spreekt, en die gemakshalve weigert verantwoordelijkheid te nemen. Moed tonen, en de juiste beslissingen nemen in crisistijden. Dat is onze lijn. Dat is ons verhaal. Dat is onze redding.’

Oud-voorzitter van CD&V, Stefaan De Clerck, is duidelijk: in tegenstelling tot N-VA durft zijn partij de handen vuil maken. En misschien zullen de kiezers dat niet onmiddellijk appreciëren, de scoop is de lange termijn, luidt het. ‘De mensen zijn verstandig genoeg. Ik ben helemaal niet pessimistisch over de toekomst. De kentering begint bij de lokale verkiezingen.’



Voor voorzitter Wouter Beke is het evident waar zijn partij ideologisch voor staat, en wat de ondertoon van elke campagne uitmaakt. Ook voor de komende gemeenteraadsverkiezingen: iedereen inbegrepen. ‘Ik pas voor een maatschappij waar enkel de wet van de sterkste heerst’, zegt hij. ‘Mensen zijn sociale wezens, die fundamenteel getekend worden door de ander. Er is altijd een minimum aan gemeenschap nodig. Die visie concreet maken, is onze opdracht in de federale als de Vlaamse regering.’

Beke: ‘We komen van ver. In 2010 zijn we genadeloos gestraft, omdat we onze communautaire beloftes niet ingelost hebben: BHV splitsen en de staatshervorming realiseren. Maar dat ligt achter ons. We hebben genoeg geboet. Om wijlen Hugo Schiltz te citeren: gedaan met zeuren en treuren.’

De Vlaamse liberalen hebben hun lot gekoppeld aan de federale regering en aan de hervormingen op Justitie en Migratie. ‘Doen, doen, doen.’

‘Hervormen. Hervormen. Hervormen. Tot ze erbij neervalt. Dat is de belangrijkste opdracht van de federale ploeg nu. Over echte verandering gesproken.’

Alexander De Croo, voorzitter van de Vlaamse liberalen, wil het Belgische huis verbouwen. Niet zomaar met een opzichtig likje verf, maar grondig, in de diepte, tot aan de fundamenten.

Makkelijk wordt het niet. ‘Het geloof van de kiezer terugwinnen, gebeurt niet van vandaag op morgen’, weet De Croo, sinds december 2009 aan het roer. ‘Mensen zijn beter geïnformeerd en gaan pas overstag als ze resultaten zien. Met dure concepten alleen komen we er niet.’

Daarom hebben de liberalen hun lot gekoppeld aan dat van de federale regering. Een riskante gok, die na vijf maanden regeren nog steeds niet lijkt te renderen. En toch. ‘Ik heb vertrouwen’, bevestigt De Croo. ‘De voorbije jaren hebben bepaalde partijen vooruitgang geboekt op basis van een verhaal zonder realisaties. Maar op lange termijn rendeert dat niet. Wij daarentegen nemen onze verantwoordelijkheid. Op vlak van pensioenen, asiel en migratie, en op justitie.’

Een lijst met concrete, individuele verwezenlijkingen is op zichzelf onvoldoende om te scoren. Een partij staat ook voor normen en waarden, een specifiek mensbeeld, dat als kompas dient en dat het breder plaatje schetst. Dat in een sluitend verhaal gieten, is minstens even belangrijk. Niet toevallig dus dat Open VLD tegen eind volgend jaar een nieuwe beginselverklaring geschreven wil hebben.

Dat nieuwe liberalisme heet ietwat geforceerd ‘rechtvaardige vrijheid’, zoals De Croo twee weken geleden stelde op de #vrijheid-visiedag. ‘We zijn nog steeds voor een vrije markt, waar iedereen de mogelijkheid krijgt om zichzelf te ontplooien’, klinkt het. ‘Maar machtsconcentraties die niets of niemand verantwoording schuldig zijn, kunnen niet langer.’

'Niet achteruitgaan is op zich al fantastisch,' beseffen de Vlaamse socialisten. Ze stagneren in de peilingen.

Sociale huisvesting. Energie. Groene stroom. Fraudebestrijding. Werk. De socialisten in de Vlaamse en de federale regering kiezen zorgvuldig hun thema’s om zich op te profileren. Maar voorlopig zonder veel spectaculaire resultaten.

‘We moeten niet flauw doen: de peilingen voor ons zijn misschien niet zo dramatisch als voor CD&V en Open VLD, maar we maken evenmin een grote sprong voorwaarts.’ En toch panikeert Freddy Willockx niet. De oude krokodil en burgemeester van Sint-Niklaas kijkt naar Europa en ziet alleen maar positieve signalen. ‘Er is een algemene trend om meer links te stemmen. Neem Frankrijk, Griekenland of Duitsland. Die boot mogen we niet missen.’

De electorale vaart richting open zee, begint voor SP.A met het vinden van de geschikte stuurlui. Met vakministers die schijnbaar het ene punt na het andere binnenhalen. Zoals Freya Van den Bossche als Vlaams minister van Wonen en Energie. Of Johan Vande Lanotte, vicepremier in de federale regering, die reuzen als Belgacom en Electrabel de wacht aanzegt.

‘We hebben meer dan ooit een verhaal’, vindt Johan Vande Lanotte. ‘En we bewaken allemaal samen de lijn. Daarom zitten we minstens drie keer per week samen: op maandag met de fractieleiders, op dinsdag met de voorzitter, en de donderdag met de ministers.’

‘Maar voor 2014 verwacht ik geen grote sprongen’, aldus de Oostendenaar. ‘Dat is onrealistisch. In een periode van besparingen en economische rampspoed is een wervend project trouwens zéér relatief. Niet achteruit gaan, is op zich al fantastisch.’

N-VA bekritiseren is een belangrijke aandrijver van het socialistische vlaggenschip, meent Willockx. ‘We moeten blijven aantonen dat die partij rechts is. Alleen de linkerzijde kan die polarisatie uitbuiten. Niet door de frontale aanval, wel door het systematisch ontmaskeren van hun ideeën. De mensen beseffen niet dat de partij van De Wever aan de index wil morrelen, tegen een verhoging van de minimumlonen is. Met hen aan de macht, verandert ons sociaal model ten slechte.'

Voorzitter Bruno Tobback wilde niet reageren op de vraag of zijn partij nog een verhaal heeft. De Vlaamse socialisten worden niet graag op een hoop gegooid met de noodlijdende coalitiepartners. Op het partijhoofdkwartier luidt het dat SP.A zich niet ‘mag meesleuren door de negatieve vibes rond Open VLD’.

Bron: DS: Link

Opinie:
Ga vooral eens naar de website van De Standaard voor dit artikel. Er staat een cartoon bij die ik persoonlijk wel goed gevonden vind (let vooral op het kleine groene schepsel in de boom, ja die zitten er ook bij :) ).

Als naïeve linkse denker, iets wat tegenwoordig door velen als een pleonasme gezien wordt, heb ik een dubbel gevoel bij dit artikel. Enerzijds gaan de liberalen al een tijd achteruit en blijven ze aan geloofwaardigheid verliezen , wat ik natuurlijk als positief ervaar. Anderzijds hoor je dan van kopstukken binnen de SP.A dat ze al blij zijn dat ze niet achteruit gaan. Mag het ietsje meer zijn? Johan Vande Lanotte (mij nieuwe politieke held) heeft voor het eerst in lange tijd nog eens aangetoond dat een minister toch nog een tikkeltje macht kan uitoefenen en dat het grote geld niet altijd wint, nietwaar Electrabel? Ik denk dat je met zulke verwezenlijkingen het volk terug achter je moet kunnen krijgen. De partij is nu in ieder geval de geloofwaardigste van de grote drie als je het mij vraagt en is ook de enige die niet pleit voor de wet van de sterkste. De liberalen doen dit uiteraard wel en de tsjeven zeggen het niet maar doen het dan weer wel. Denken we daarbij aan de rijkste loodgieter allertijden.
Als dat de alternatieven zijn, dan blijf ik wel links en naïef...

Verduidelijk dit eens aub? :)

Euh... Jean-Luc Dehaene? :D

Rijkste loodgieter? Ik dacht dat we die wel gingen begrijpen? :p

Jawel, ik begrijp je uitdrukking over JL-Dehaene helemaal. Maar je zegt dat tsjeven iets niet zeggen, maar ze doen het wel.

:confused:

Ik vind het bijzonder merkwaardig hoe tegenstrijdig principes kunnen zijn; Enerzijds wordt er van politici verwacht dat ze hun ideologische verschillen opzij kunnen zetten om tot consensus te komen en anderzijds kan men het blijkbaar niet laten om de ( niet altijd juiste) tegenstellingen in de verf te zetten.

Om maar een voorbeeld te geven in verband met uw verwijzing naar Dehaene: bij de SP.A zijn ze ook niet vies van het groffe geld ( “ links lullen en rechts vullen”). Binnen deze partij zitten ook zwaargewichten wiens portemonnee er een andere mening op na houdt dan het socialistische gedachtegoed. Ik denk dan bijvoorbeeld aan Bruno Tuybens, Steve Stevaert, Luc Van den Bossche, Patrick Janssens, etc. Hoezo “de geloofwaardigste”? Naar mijn mening moet elke traditionele partij eens aan soul- searching doen.

Op het heden wordt er binnen de traditionele partijen echt geen onderscheidt meer gemaakt in de links- rechts tegenstelling, alleen wordt dit verouderd denkpatroon nog wel uitgespeeld in de media( en dus onder de bevolking) maar daar stopt het dan ook. Politiek lijkt sterk op brood en spelen, doorprikken is de boodschap.

Boek brengt vicepremier Vande Lanotte in opspraak
 

In een boek beschuldigen twee VRT-journalisten sp.a-vicepremier Johan Vande Lanotte van normvervaging en belangenvermenging.

In De Keizer Van Oostende plaatsen journalisten Wim Van den Eynde en Luc Pauwels grote vraagtekens bij de verschillende politieke en private mandaten waartussen Johan Vande Lanotte de voorbije jaren schipperde. Hun boek toont aan dat daardoor geregeld belangenconflicten ontstonden. Het suggereert dat er sprake was van normvervaging en belangenvermenging.

Van den Eynde en Pauwels onderzoeken bijvoorbeeld hoe Vande Lanotte als sterke man van basketbalclub Oostende persoonlijk sponsors belde en aanschreef. Ze schrijven hoe hij daarbij briefpapier gebruikt van het kabinet van de vicepremier. Illegaal? Nee. Maar ethisch zijn er wel een paar vragen over te stellen. Het boek geeft ook een lijst van sponsors die opdrachten kregen van het Oostendse stadsbestuur. Maar of er een verband is, en het een tot het andere leidde, konden ze niet hard maken.

Smoking gun

Een 'smoking gun' leverde De Keizer Van Oostende niet op. Harde bewijzen voor belangenvermening of fraude staan er niet in het boek. Maar Van den Eynde en Pauwels laten wel zien hoe moeilijk – en wellicht onwenselijk – de spreidstand van Vande Lanotte als politicus en privé-ondernemer is.

Vooral Vande Lanottes engagement in de sector van de hernieuwbare energie, doet de wenkbrauwen fronsen. Als allereerste minister van Noordzee in de regering Verhofstadt II, bepaalde Vande Lanotte tussen 2003 en 2005 de krijtlijnen voor de offshore windmolenparken op de Noordzee. Hij voorzag de sector rijkelijk van subsidies.

Maar nadien nam hij bestuursmandaten op bij privé-ondernemingen in die sector – Electrawinds, Eldepasco. Hij hielp ze de zeer winstgevende concessies voor die windmolenparken binnen te halen die hij zelf mee vormgegeven had. Verboden? Alweer niet. Wenselijk? Dat is een andere vraag.

In de regering Di Rupo werd Vande Lanotte opnieuw minister van Noordzee. Hij gaf zijn privémandaten op. Maar toen hij in december de eed aflegde, was hij wél nog altijd ontslagnemend bestuurder bij een consortium in de offshoresector. Om die reden liet hij staatssecretaris voor Milieu en Energie Melchior Wathelet (CDH) 'in opdracht' de eerste bouw- en exploitatievergunning tekenen die in januari op zijn bureau kwam. Via het consortium was hij gelinkt aan de aanvrager. Het toont tot welke belangenconflicten zijn verleden in de sector zoal kan leiden. Maar ook hoezeer hij zich daarvan zelf bewust is.

Weerwoord

Vande Lanotte krijgt weerwoord in het boek. 'Ik heb nooit misbruik gemaakt van mijn positie of contracten', zegt hij. 'En foefelen? Denk je nu echt dat ze, met mijn nationale bekendheid, met mijn positie, met de jaloezie die er bestaat, nog niet met bewijzen gekomen zouden zijn als er werkelijk iets was? (...) Ik ben niet heilig, hoor, maar ik weet gewoon dat ze op een West-Vlaamse stad als Oostende, met een absolute sp.a-meerderheid, zitten te kijken met een vergrootglas. Als we iets misdoen, dan hangen we.'

Later op de dag geeft Vande Lanotte een reactie op het boek.

Bron: De Standaard

Mijn mening:
Is dit "het tikkeltje macht" waarover je spreekt, Jens?

Tja, hier kan ik weinig aan toevoegen zonder cynisch te worden natuurlijk. Het bewijst inderdaad dat elke partij zijn handen wel eens vuil maakt of zaken liever in donkere hoekjes plaatst.

Toch heb ik liever dat ze foefelen om de gewone man te helpen en om groene energie te promoten. Liever dat dan banken en brouwers :p Maar je hebt gelijk, ook SP.A maakt zich schuldig en heeft zich schuldig gemaakt aan dit soort praktijken. Toch neemt het niet weg dat ik nog geloof in het linkse gedachtegoed, wie weet zit er ooit eens een niet-corrupte tussen ;)

Dit vind ik een straffe uitspraak en op deze uitspraak wachtte ik zelfs. Het is niet omdat bv. een persoon als Jean-Luc Dehaene het een en het ander heeft meegemaakt bij Dexia, dat daarom het gedachtegoed van christendemocraten verkeerd zou zijn. Voor jou prima dat je nog steeds gelooft in het linkse gedachtegoed, maar dan moet je ook de christendemocratie (de Tsjeven) niet afrekenen op datgene wat er bij Dexia gebeurd is. Ook ik blijf nog geloven in het christendemocratische gedachtegoed, na de hele hetze rond Dexia. Het gaat er bij christendemocraten ook niet om wie de sterkste is, nee het gaat over iedereen in de gemeenschap en die allemaal tot hun recht kunnen komen in die gemeenschap. Dat verhaal is wél een boeiend verhaal dat de CD&V nog met zich meedraagt, en daar gaat het artikel over. Niet over politici die zich niet aan de regels kunnen houden of politici die falen in hun opdracht bij een bank.

Over dat "foefelen" waar je het over hebt ben ik het niet eens. Ecologisch foefelen is dan beter voor mens en het milieu? :doh: Foefelen is dan ook foefelen, punt.

Mee eens Nic. Dat foefelen was een beetje gezegd met de nodige spot, die probeerde ik uit te drukken met die smilie, maar dat valt niet altijd mee bij geschreven commentaren ;)

Misschien moet den Barst videoconversaties mogelijk maken op actualiteit.org? ;)