Griek (77) berooft zich van het leven voor parlement
 

In de Griekse hoofdstad Athene heeft een man van 77 zich woensdag van het leven beroofd op het drukke Syntagmaplein. De man schoot zich een kogel door het hoofd. De politie sluit niet uit dat de zelfdoding te wijten is aan de economische crisis in het land.

Tientallen mensen waren getuige van de zelfdoding. Volgens de politie werd er geen afscheidsbrief gevonden. Het Griekse parlement ligt aan het Syntagmaplein. Er wordt geregeld gedemonstreerd tegen de bezuinigingsplannen van de regering.

Het aantal zelfdodingen in Griekenland is de afgelopen twee jaar aanzienlijk gestegen. Het land kampt met een ernstige economische crisis, wat tot zware bezuinigingen en een stijgende werkloosheid heeft geleid.

Uit: Het Nieuwsblad
Mijn mening:
Dit viel misschien wel te verwachten, een symbolische zelfmoord aan het parlement in Athene. De situatie in Griekenland wordt erger en erger doordat het werkloosheidscijfer blijft stijgen. Vele Grieken zien het niet meer zitten en grijpen naar zelfmoord. Ik vind het verschrikkelijk dat geld voor zoveel problemen kan zorgen.

Rellen in Athene na zelfmoord man
 

In Athene is donderdagnacht geweld uitgebroken na de zelfmoord van een gepensioneerde. Tientallen opgehitste manifestanten, een deel ervan onherkenbaar vermomd, wierpen stenen en molotovcocktails naar de politie. Die riposteerde met traangas en gebruikte wapenstokken.


Tijdens de rellen pakte de politie tien betogers op. Twee anderen belandden gewond in het ziekenhuis. Donderdagochtend was de rust weergekeerd in het centrum van Athene.

"Ik ga, voor ik mijn kind ten laste word, en ik moet gaan zoeken tussen het afval", had de 77-jarige geschreven in een afscheidsbrief, waarin hij zijn angst uitte voor de sociale gevolgen van de financiële crisis. De Griek pleegde zelfmoord op het centrale Syntagma-plein voor het parlement.

Bron: http://www.gva.be/nieuws/buitenland...fmoord-man.aspx

Mijn mening: Ik vind het erg om vast te stellen dat iemand zich van het leven berooft omdat hij bang is voor de gevolgen van de financiele crisis. Ik vrees ook dat vele mensen in ons land bang zijn dat we dezelfde weg opgaan zoals in Griekenland. In het boek "Hoe durven ze" van Peter Mertens staat: "Een gedetineerde in Belgie heeft soms meer comfort dan iemand die veertig jaar lang gewerkt heeft..." Mensen die jaren gewerkt hebben in soms zeer slechte omstandigheden krijgen in ons land vaak een pensioen dat amper boven de armoedegrens zit, daarbij komt ook nog eens dat de kinderen of zelfs kleinkinderen van de gepensioneerde moeten afdragen voor hem of haar... Als je dit allemaal leest kan ik het begrijpen dat sommige oudere mensen (en ook jonge mensen) geen uitweg meer zien tijdens de financiele crisis.

Schrijnend om te zien hoe de economie eigenlijk het leven van de hedendaagse mens bepaald. Gaat het niet goed, heb je problemen dan pleeg je maar zelfmoord. Volgens mij is de essentie van leven nog steeds overleven, deze man zal misschien het gevoel hebben er alleen voor te staan. Ik denk dat elke Griek zich wel bedrogen zal voelen op dit moment, maar alleen sta je er toch nooit voor. Terug naar af zal nog een moeilijke opgave worden als Europa ooit in een lange economische recessie zou komen.

Begrotingspacten hollen economieën eurolanden uit
 

Begrotingspacten hollen economieën eurolanden uit

Rik Van Cauwelaert


Begin juni vorig jaar werd de Luxemburgse premier Jean-Claude Juncker plechtig geïnstalleerd als lid van het Institut Grand-Ducal, zeg maar de Luxemburgse academie. In zijn discours de réception had Juncker het over het economische beleid in de eurozone. Hij benadrukte om te beginnen dat hij ondanks de met de overige EU-landen gedeelde soevereiniteit vasthoudt aan wat hij noemde ‘het nationale feit’, de nationale soevereiniteit.


De Europese Unie noch de eurozone vormt een soevereine staat. ‘Maar om de euro te beheren,’ sprak Juncker, die ook voorzitter is van de Eurogroep, ‘hebben we bestuurlijke regels vastgelegd in een pact, het zogeheten Stabiliteitspact.’ Bij gebrek aan Europese regering, zei de Luxemburgse premier, hebben we geen andere keuze. De Europese Commissie en sommige regeringen menen dat de Commissie fungeert als een regering of toch geroepen is te regeren. ‘Welnu,’ stelde Juncker, ‘de Europese Commissie is geen regering en heeft geenszins de roeping te regeren.’ Anders gezegd: niet de Europese Commissie maar de nationale regeringen blijven verantwoordelijk tegenover de burgers van de lidstaten.

De overtuiging van Juncker spoort met de stellingen van het Duitse Grondwettelijk Hof. En dat heeft zo zijn gevolgen voor de manier waarop het hoofd zal worden geboden aan de eurocrisis. Want welke maatregelen de Europese Unie ook oplegt, hetzij de sixpack of het begrotingspact, de verantwoordelijkheid daarvoor tegenover de Europese burgers blijft bij de nationale regeringen – de enige die door de kiezers tot de orde kunnen worden geroepen. Want niemand heeft ooit de opstellers van de sixpack verkozen, laat staan de voorzitter van de Europese Commissie. Bovendien biedt het Europees Parlement onvoldoende tegenwicht voor de Europese Raad of de Europese Commissie.

In het debat dat zich na de toespraak van Juncker voor het Institut Grand-Ducal ontspon, legde de Luxemburgse premier de nadruk op de bescherming die de euro biedt. Wat bij zijn landgenoot, de bekende econoom Pierre Jaans, de bedenking ontlokte dat de Grieken bitter weinig merken van die bescherming. ‘Beschermd door de euro stevende Griekenland op een catastrofe af’, noteerde Jaans. ‘Zonder de euro was Griekenland nog altijd arm, zoals in het verleden, maar niet, zoals vandaag, toekomstloos geruïneerd.’

Want de invoering van de euro mag dan een einde hebben gemaakt aan de ellendige wisselkoersen, de onderlinge verhouding van de economieën van de lidstaten werd er geenszins door gewijzigd. De staatsgrenzen lopen nog altijd als heuse breuklijnen dwars door de eurozone.

Stilaan begint het in de rest van Europa te dagen dat de als panacees geserveerde sixpack en andere begrotingspacten de economieën van de eurolanden veeleer uithollen dan stutten.

Nu al beseft de Belgische federale regering – al wil geen minister dat hardop gezegd hebben – dat een begrotingstekort van 2,5 procent tegen 2013 zelfs niet haalbaar is. De Belgische economie en het sociale systeem dreigen te bezwijken als de Europese eisen onverkort worden doorgevoerd. Bovendien houdt Europa geen enkele rekening met de dramatische verschillen tussen Vlaanderen en Wallonië. En dan mag er echt niets mislopen met een van de probleembanken of met de verzekeringsmaatschappijen die momenteel het water aan de lippen staat.

De federale regering tracht zo goed en zo kwaad mogelijk, door het bevriezen van de energieprijzen en door een herweging van de voedselprijzen die in de prijzenkorf zitten, alsnog het indexmechanisme bij te sturen om zo de concurrentiekracht bij te spijkeren. Het is een politiek erg delicate oefening die wordt uitgevoerd met de stilzwijgende goedkeuring van de sociale partners.

Het dramatische voorbeeld van Griekenland en de snelle aftakeling van Spanje en Portugal hebben duidelijk tot nadenken gestemd. Griekenland gaat immers volledig ten onder aan de gevolgen van de door Brussel uitgevaardigde oekazes. Die oekazes worden uitgevoerd door een technocraat, premier Lucas Papademos, die na jaren in het buitenland te hebben vertoefd geen enkele voeling meer heeft met zijn geboorteland en zeker niet met de wanhopige Griekse bevolking. En dat laatste geldt zelfs voor de Italiaanse premier Mario Monti. Papademos en Monti zijn rekruten van de Wall Streetbank Goldman Sachs. Voor hen en voor de Europese technocraten in Brussel komt economie neer op overzichtelijke tabellen en infografieken.

Dat een wanhopige man zelfmoord pleegt in de straten van Athene, dat de helft van de Spaanse jongeren werkloos is, vormt amper een biepje op de EU-radar. Wat er ook gebeurt, het begrotingstekort van de lidstaten zal tegen 2015 op nul staan en de schuldenlast op 60 procent van het bruto binnenlands product.

Voor de Europese brokkenmakers moeten de tabellen kloppen, zelfs als de economische dood erop volgt.


Knack, 11-04-2012 (Rik Van Cauwelaert)