De 5 flaters
 

De 5 flaters


Het blunderboek van de onderhandelingen. De esthetiek van de financieringswet en een gesprekje over een massamoord.


A thing of beauty

Van alle dossiers op de onderhandelingstafel, is de bijzondere financieringswet het meest complexe. ‘Hoe moeten we deze gruwelijk technische materie aan onze kiezers verkopen?', vragen de partijvoorzitters zich af. Als de nevenwerkingen voor de deelstaten in drie punten worden opgelijst, laat Groen!-voorzitter Wouter Van Besien van zich horen. Veel te ingewikkeld, vindt hij. ‘We mogen de esthetiek van de financieringswet niet uit het oog verliezen', vergaloppeert hij zich in zijn pleidooi voor meer transparantie. Het wordt een running gag aan de onderhandelingstafel. ‘Hebben we al aan de esthetiek van de voorstellen gedacht? Wouter is daar nogal gevoelig aan.'


Te vroeg gelekt

De begrotingsonderhandelingen leiden tot een regelrechte communicatieoorlog tussen de liberalen en de socialisten. Onder meer ‘Walter le libraire' van Charles Michel dient als kanonnenvlees. Als het begrotingsakkoord op 25 november na lange en moeizame onderhandelingen beklonken wordt, wil Open VLD de overwinning claimen door in de pers zoveel mogelijk in de verf te zetten wat ze binnenhaalden.

Probleem: ze lekken te vroeg. Op zaterdagochtend, wanneer de onderhandelingen nog bezig zijn, staan de grote lijnen van het akkoord al in de kranten. De andere partijen kunnen er niet om lachen.


Amay, centrum van de wereld

Op 4 september haalt Amay, een dorpje van 13.000 zielen nabij Hoei, alle kranten. Door een gemeenteraad moet Ecolo-voorzitter Jean-Michel Javaux – ook burgemeester van Amay – een belangrijke vergadering over BHV te elfder ure laten uitstellen. Javaux krijgt het halve land over zich heen. Moet het landsbelang na 450 dagen onderhandelen wérkelijk wijken voor de aankoop van een printer? Naderhand blijkt dat Javaux de formateur ruim op voorhand op de hoogte had gebracht van de gemeenteraad. De fout lag dus niet bij hem maar bij de PS, die nagelaten had om er rekening mee te houden in de onderhandelingsagenda.


De bombrief

Tussen CD&V-voorzitter Wouter Beke en formateur Di Rupo woedt maandenlang een koude oorlog. Die start met een brief. Op het einde van zijn missie als koninklijk bemiddelaar vraagt Wouter Beke aan zijn experts om hun collega's bij de PS op de hoogte te stellen van zijn voorstellen over de financieringswet. Zij geven hun opmerkingen, Beke integreert ze. Maar door een misverstand krijgt Di Rupo de niet aangepaste versie. Di Rupo schrijft een brief om zich in te dekken, Beke begrijpt er niets van en maakt zich boos. Pas na het institutioneel akkoord – maanden later, dus – ontdooit het tussen beiden.


De ene Michel is de andere niet

Op 9 september probeert MR-voorzitter Charles Michel vruchteloos naar zijn FDF-collega Olivier Maingain te bellen. Maingain wil niet opnemen omdat er 's anderendaags in La LibreBelgique een interview staat waarin hij de onderhandelingen ‘un massacre' noemt. Kort daarna springt het bondgenootschap tussen de MR en het FDF.

Om 22 uur, bij een laatste poging, krijgt Michel Olivier Maingain dan toch aan de lijn. Maingains echtgenote ziet ‘Michel' op het scherm van zijn gsm verschijnen, en neemt op omdat ze denkt dat het Michel Colson is – een FDF'er. Maingain voelt zich genoodzaakt het interview op te biechten. Hij kondigt het aan als ‘een klein gesprekje, niets bijzonders'.


Blog DS, 26-12-2011