De Wever wil een sociaal-economische noodregering
 

De Wever wil een sociaal-economische noodregering

'Uit deze onderhandelingen kan nooit een goed akkoord komen', vindt N-VA-voorzitter Bart De Wever. Hij wil samen met CD&V/CDH en Open VLD/MR een sociaal-economische noodregering vormen.

'Gezien de ernst van de economische toestand is de N-VA bereid om samen met de christendemocraten en de liberalen een sociaal-economische noodregering te vormen', zo stelt De Wever in een persbericht.

Een regering met dus ook MR en CDH , maar zonder PS en, aan Vlaamse kant, zonder SP.A.

Zo'n regering heeft een meerderheid en ook aan Vlaamse zijde is er een meerderheid. Aan Franstalige zijde heeft dergelijke coalitie geen meerderheid.

Een tweederdemeerderheid heeft de coalitie niet. Zelfs niet als ze aangevuld wordt met Ecolo en Groen! Voor een eventuele staatshervorming zal dus ook de noodregering van De Wever een beroep moeten doen op socialistische stemmen.

'Deze regering moet op bijzonder korte termijn gevormd worden en zou als programma hebben om de overheidsfinanciën te saneren via de uitvoering van de Europese aanbevelingen. In de tussentijd kan er parallel in de diepte gewerkt worden aan een diepgaande hervorming die dit land financieel en institutioneel eindelijk op orde zet', stelt hij.

De Wever schiet met scherp naar de PS. 'De voorstellen van de PS maken keer op keer duidelijk dat deze partij niet bereid is om de realiteit onder ogen te zien. De Europese aanbevelingen zullen niet uitgevoerd worden.'

Daarom vraagt de N-VA aan christendemocraten en liberalen aan beide zijden van de taalgrens om te stoppen met onderhandelen.

'Ze dreigen te doen wat de N-VA bij de evaluatie van de nota van Elio Di Rupo in juli al voorspeld had: zich uiteindelijk tevreden stellen met enkel het schrappen van de meest rampzalige elementen uit de plannen van Di Rupo.'

De Wever vreest een belastingregering. 'Als de onderhandelaars op dit pad doorgaan, zal België het enige land in heel Europa zijn dat zo’n groot deel van de inspanning uit extra belastingen haalt. En België torst nu al ongeveer de hoogste belastingdruk in heel Europa.'

De N-VA-voorzitter eindigt zijn persbericht met een dramatische oproep: 'Alle politici dragen nu de verantwoordelijkheid om in eerste instantie de welvaart van de burgers veilig te stellen. Het is niet 5 voor 12, het is niet 5 na 12, het is half één.'

Bron: 21/11/2011
www.standaard.be (http://www.standaard.be/artikel/det...DMF20111121_048)

Mening: Als eerste zou ik graag even willen vermelden dat ik het niet vind kunnen dat ze zo iets belangrijks als een regering zo lang kunnen laten aanslepen. Bij de burger komt dit over als onverantwoordelijk.

Ten tweede vind ik dat een noodregering een gemakkelijkheidsoplossing is. Ik vind dat ze beter hun tijd kunnen steken in een goed functionerende regering die mee kan tot de volgende verkiezing. In deze regering kruipt al veel tijd als ze hiernaast ook nog eens hun tijd gaan steken in een noodregering opstellen, gaat er nog meer tijd verloren. Hiernaast voelt de bevolking niet dat er geen regering is en iedereen gaat gewoon door met zijn leven alsof er wel een regering is.

Ik vind dus dat ze nu beter hun tijd steken in enkel een goed werkende regering dan in een goed werkende regering EN een noodregering.

Ik vind het een min of meer goed initiatief van N-VA. Zij willen een sociaal-economische noodregering invoeren met open VLD, CD&V, MR en CDH omdat deze partijen de europese aanbevelingen willen uitvoeren. Toch blijf de N-VA het oneens met de reeds genomen belissingen, maar die zouden even aan de kant worden geschoven. Precies daarom vind ik de noodregering niet echt een ultieme oplossing, het is eerder een tijdelijke oplossing. Hopelijk zal de huidige coalitie een akkoord kunnen bereiken, hoewel ik hier mijn twijfels bij heb aangezien open VLD nooit tevreden lijkt te zijn over de begrotingsvoorstellen. Wanneer er geen interactie is tussen de partijen, dan krijg je dus dat nieuw initiatief nl. die noodregering. Ik heb het gevoel dat dit initiatief ontstaan is op basis van de pyschologische perikelen binnen de coalitie en niet op basis van het echte probleem.