Janssen: "Ma, je wist toch dat ik pa niet wou vermoorden?"
 

Bij het begin van haar getuigenis wilde de 65-jarige moeder van Ronald Janssen niet echt vertellen over de thuissituatie met haar man, die soms agressief uit de hoek kon komen en het gezin terroriseerde. "Ik wil er liefst niet over spreken. Ik wil die wonde niet meer opengooien. U kunt de huisarts bellen, die er alles van weet", aldus de moeder. Voorzitter Jordens wees haar erop dat de gestelde vragen toch beantwoord moeten worden.

Dan vertelde de moeder toch iets over het gezin Janssen. "Ronny leerde goed en speelde met zijn broer en zussen. Ik kan daar niets over zeggen. Vier opgroeiende kinderen hebben is een gelukkige periode. Ronny probeerde zijn vader te ontwijken, want met die man kon je niet praten. Die man was ziek, heel agressief en depressief. Bijvoorbeeld als je het licht vergat uit te doen als je naar de kelder ging, dan was het kot te klein. Nochtans vergat hij dat ook, maar dat was dan normaal", ging de moeder van Janssen verder. Zij wilde niet vertellen of zij slagen had gekregen van haar echtgenoot, die na 1995 het huis moest verlaten omdat de moeder naar de vrederechter was gestapt. Sinds de scheiding was de moeder van Janssen opengebloeid.

In de war
De moeder omschreef haar zoon als heel lief, maar ook opvliegend zoals iedereen opvliegend kan zijn. Ze wist alleen uit de media dat haar zoon als tiener geprobeerd had zijn vader te doden door geknoei met diens insuline. Daarop stond Janssen zelf recht om zijn eigen moeder iets te vragen. "Ma, ik had u gebeld over dat voorval. Ik was in de war, had ik gezegd. En dat ik pa niet heb willen vermoorden. Weet je dat nog? ", vroeg Janssen in het Kotems dialect. "In de war, ja. Je zei toen dat je in de war was en vanalles verklaard hebt", antwoordde de moeder, die de vraag van haar zoon eerst niet goed begreep.

Enorm veel pijn
Daarna begon de moeder de brief voor te lezen, waarin ze vooral de positieve dingen over haar zoon aanhaalde. "Ik vind het erg dat er zo weinig rekening wordt gehouden met de familie van de dader. Wij zijn ten slotte ook slachtoffer. Het doet ons enorm veel pijn hoe de pers omgaat met de hele situatie. Hij had nog niet bekend en hij werd al omschreven als monster en als seriemoordenaar", zo schreef de moeder in haar brief. (belga/odbs)

bron:http://www.hln.be/hln/nl/1266/Ronal...ermoorden.dhtml

motivering: Dit vind ik een "goed" voorbeeld van het gezegde "mijn kind, schoon kind". Die man heeft vrouwen verkracht, jongeren vermoord als tijdverdrijf, als remedie tegen het knagende gevoel van onderdrukte drangen. Ik kan niet begrijpen dat zijn moeder dan nog enkel oog heeft voor de goede dingen die haar zoon speelde. In mijn ogen heeft ze enkel aandacht voor het masker dat Janssen opzette en niet voor de man die hij werkelijk is/was