Melktanden wisselen
 

Melktanden wisselen


Een noodregering is absoluut niet nodig. Ten eerste omdat het toch alleen maar een truc is van Franstalige partijen om de staatshervorming nog eens uit te stellen.


Ten tweede omdat veel meer beslist kan worden dan men dacht. Wat een regering van lopende zaken niet kan beslissen, kan wel worden beslist door het parlement. Met een normale regering wordt het parlement in dit land constant monddood gemaakt. Nu kan het zijn rol heroveren. Met een regering van lopende zaken heeft het parlement de kans volwassen te worden.

Afgelopen maanden is het al die kant opgegaan. Het heeft al melktandjes ontwikkeld. Het heeft zeker nog enkele maanden om die melktanden te wisselen voor een volwassen gebit.

De eerste grote stap was: de bevoegdheid naar zich trekken om 'de oorlog te verklaren'. De beslissing over de inzet van de troepen in Libië is door het parlement genomen. Dit is niet meer terug te draaien: geen enkele regering zal het zich ooit nog kunnen permitteren zo'n beslissing te nemen zónder het parlement.

Het migratiebeleid is het omvangrijkste dossier waarin het parlement de macht greep: de asielprocedure, de gezinshereniging en de snel-Belgwet werden hervormd zónder inbreng van de regering. Daardoor lukte het.

De quota voor vrouwen heeft het parlement naar zich getrokken, en ook in de pensioensector is het actief: het heeft de pensioenbonus verlengd. De aftredende regering weigert de toepassing van een acht jaar oude pensioenwet voor mensen die langer dan 45 jaar werken; het parlement lijkt zich daar niet bij neer te leggen en zal de regering wellicht dwingen 'te luisteren'.

De aftredende ministers Turtelboom van Binnenlandse Zaken en De Clerck van Justitie, hebben de nieuwe toestand al goed begrepen. Hun frustratie omdat ze hun hervormingen van de Raad van State en Justitie niet kunnen doorvoeren, brengt hen ertoe het dossier aan het parlement te geven. Dat moet die kans grijpen.

Een mondig parlement, het heeft natuurlijk voor- én nadelen. Een groot voordeel is dat dossiers meer op zich worden beoordeeld, en niet, zoals regeringen vaak doen, aan 27 andere dossiers worden gekoppeld. Dat levert rationeler beleid op. Het corresponderende nadeel is dat 'de samenhang van beleid' wat teloor kan gaan.

Een tweede groot voordeel is dat in een mondig parlement dat niet overheerst wordt door een paritaire regering, de Vlaamse parlementsleden eindelijk proportioneel kunnen wegen op beslissingen. De Vlaamse meerderheid wordt niet elke keer afgeblokt. Dat heeft het migratiedossier flink vooruit geholpen.

Het corresponderende nadeel daarvan kan zijn dat dit 'de samenhang van het land' soms wat in de verdrukking kan brengen.


DS, 23-06-2011 (Guy Tegenbos)