Zó moeilijk is het nu ook weer niet
 

Zó moeilijk is het nu ook weer niet

Guy Tegenbos


Europees president Herman Van Rompuy heeft gelijk. Bij het begin van volgend politiek jaar klapt de 'window of opportunity' voor een communautair akkoord dicht.


Gezien de laatste zetten op het formatieschaakbord kan zo'n akkoord er maar komen als de partijen ook een akkoord vinden over het sociaal-economische domein en over de ruim 20 miljard saneringen die nodig zijn.

Wat dat betreft, ziet het er echter al evenmin goed uit. Zelfs de gezond-verstand-aanbevelingen van Europese Commissie, stoten op weerstand, het meest nog bij de partij van de formateur.

De automatische indexering blijft een heilige koe, zo blijkt. En aan de pensioenleeftijd kan niet geraakt worden, zegden vele partijen.

Een genuanceerd en lucied voorstel als dat van Frank Vandenbroucke over de pensioenleeftijd werd zelfs door zijn eigen partij, de SP.A, 'niet helemaal gevolgd'. Terwijl het nota bene niet ver ligt van een voorstel dat voormalig SP.A-voorzitter Steve Stevaert ooit formuleerde - 'niet het bouwjaar maar de kilometerstand is van tel' - en perfect aansluit bij een vroeger voorstel van CD&V.

Je zou van minder moedeloos worden. En toch mag pessimisme nog niet helemaal troef zijn. Want zó moeilijk is het vinden van een akkoord over die sociaal-economische kwesties nu ook weer niet.

Dat leerde een debat over de pensioenhervorming met vier - weliswaar uitsluitend Vlaamse - parlementsleden, gisteren in het televisieprogramma Panorama. Hoewel de partijstandpunten ogenschijnlijk ver uit elkaar liggen, vertonen ze feitelijk genoeg gemeenschappelijke noemers om er een nieuw stelsel voor de gepensioneerden van straks op te baseren.

Langer werken moet de regel zijn. Wie werkte, moet een hoger pensioen krijgen dan wie niet werkte. Aanvullende pensioenen zijn nodig, ook om de oversolidariteit in het wettelijk pensioen te compenseren. En vooral: schaf de wettelijke pensioenleeftijd af en reken alleen met de gewerkte jaren waarbij 45 jaar werken de norm is; wie vroeger is beginnen werken, bereikt die 45 jaar ook vroeger en mag dan wat vroeger op pensioen; wie langer studeerde (op kosten van de gemeenschap), moet de kans krijgen langer te werken om die 45 jaar te bereiken.

Zoals al bewezen werd inzake gezinshereniging, zijn parlementsleden wél in staat een meerderheid te vinden over zulke onderwerpen.

De handicap waarmee ze nog worstelen, is dat ze nog geen slecht-nieuwsboodschappen kunnen brengen.

Ze zijn nog niet in staat te zeggen dat véél te vroeg op (brug-)pensioen gaan, niet meer kan. Zeggen dat van wie te vroeg op pensioen gaat, ook de actuariële inlevering van 5 à 6 procent per jaar vervroeging gevraagd moet worden, lukt ook nog niet. Maar ze zijn al wel in staat te beslissen dat wie langer werkt dan gemiddeld, een bonus moet krijgen. Dat is dan toch al dat.


DS, 20-06-2011 (Guy Tegenbos)