Op naar nieuwe regering-Leterme
 

Wie knippert er eerst met de ogen? Zo kunnen we de politieke toestand het best samenvatten. Iedereen wacht op iedereen om de stekker eruit te trekken. En dan?

Stapt de N-VA zélf op? Zoals de PS al maanden hoopt? Of zetten de anderen de N-VA de facto buitenspel? Dat zijn dé vragen van vandaag in de Wetstraat. In feite komt het erop neer dat niemand nog een cent geeft voor de kansen van onderhandelaar Wouter Beke. Men gaat er ook vanuit dat de koning na hem niemand anders meer kan aanduiden. En dan? We zetten vier mogelijke scenario's - met kansberekening - op een rij.

Communautair akkoord: 5% kans
De kans dat de heren De Wever en Di Rupo alsnog een akkoord bereiken over een grote staatshervorming, gevolgd door een regering onder leiding van de PS-voorzitter, is quasi onbestaande, maar wiskundig kunnen we deze mogelijkheid niet uitsluiten. Vandaag een symbolische 5 %.

Verkiezingen: 15% kans
Wanneer het parlement begin mei wordt ontbonden, zijn er theoretisch nog verkiezingen mogelijk vóór de zomervakantie. Maar wie wil de N-VA die cadeau doen nu Bart De Wever in de peilingen ruim boven de 30% uitkomt? Als de polls niet veranderen, komen er nu dus geen verkiezingen. En na de zomer is het wellicht te laat, want dan begint de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2012. Mogelijk denken sommigen eraan om in oktober volgend jaar de twee verkiezingen te combineren. CD&V en PS, die traditioneel heel sterk scoren op het lokaal niveau, zouden daar hun voordeel mee kunnen doen.

Lopende zaken tot in de eeuwigheid: 20% kans
De regering in lopende zaken neemt steeds meer taken op zich. Ze verklaart zelfs de oorlog aan Libië. Yves Leterme was sinds de verkiezingen van 2007 nooit zo populair als vandaag. De burger vindt dat hij, in moeilijke omstandigheden, goed op de winkel past. Ook de financiële markten appreciëren zijn aanpak. De Belgische obligaties zijn in rustiger vaarwater terechtgekomen. Doorgaan dus maar? Tot in 2014? Of ten minste tot in oktober 2012? De kans is niet groot, omdat er vanuit democratisch oogpunt natuurlijk zware principiële bezwaren zijn. De huidige toestand is niet lang meer houdbaar, te meer omdat er structurele maatregelen moeten worden opgenomen - bijv. om de vergrijzing op te vangen - die een regering in lopende zaken onmogelijk kan beslissen.

Regering zonder N-VA: 60% kans
Het scenario dat veruit de meeste kans maakt is dat "de andere partijen" - CD&V, Open Vld, sp.a, PS, MR en cdH, eventueel aangevuld met de groenen - de huidige ontslagnemende regering laten vervellen tot een volwaardig kabinet. Die ploeg zou dan naar het parlement kunnen met een sociaaleconomisch programma, én de stellige belofte dat er ondertussen op een of ander op te richten college naarstig wordt gewerkt aan de staatshervorming en de splitsing van B-H-V. Er zijn argumenten te bedenken die hout snijden.
-> De bevolking is de huidige impasse beu.
-> Bart De Wever heeft zijn kans gekregen, maar kan of wil het niet.
-> We mogen ons land niet in financiële avonturen storten.
-> Een meerderheid is een meerderheid, ook zonder de N-VA.
-> Een staatshervorming is makkelijker te realiseren zonder Bart De Wever.
Met de meeste Franstalige partijen is daarover binnen een week een akkoord te bereiken. Ze smachten naar een regering zonder de N-VA. Yves Leterme mag zelfs premier blijven. De sp.a en de groenen zullen evenmin veel bezwaren hebben. Maar voor CD&V en Open Vld ligt dat veel moeilijker. Durft Cd&V de N-VA in de oppositie zetten? En kan Alexander De Croo in een regering stappen zonder splitsing van B-H-V? Twee delicate kwesties, maar nood breekt wet is het voor de hand liggende alibi.

Bron: Gazet Van Antwerpen - vrijdag 15 april 2011

Mijn mening:
Dat N-VA dé grote overwinnaar van de verkiezingen van 13 juni was, wist iedereen al. Het is normaal dat de grootste partij initiatieven neemt en ook toegevingen doet. Dat heb ik bij N-VA NIET gezien. Bart De Wever is een keer informateur en verduidelijker geweest, maar daar bleef het dan ook bij. Ze eisen verantwoordelijkheid, maar je hoeft geen titel van de koning te hebben om je verantwoordelijkheid te tonen. Ik ben altijd voorstander geweest van een regering mét N-VA, maar nu krijg ik steeds meer de neiging om ook voor een scenario zonder de N-VA te kiezen. N-VA heeft al meer dan 300 dagen de zaken geblokkeerd. Het brengt N-VA in een makkelijke positie maar ik denk, dat de Vlaamse partijen moeten durven springen.

Ik zou het toch groter zien. Persoonlijk vind ik niet dat de N-VA zomaar buitenspel gezet kan worden. Ok, op Belgische schaal gezien hebben ze 'maar' 17% van de stemmen, maar in Vlaanderen alleen hadden ze een duidelijke meerderheid ten opzichte van de andere partijen.
Een 'meerderheid' creëren door bijna alle andere 'kleine(re)' partijen samen te bundelen, vind ik een beetje spotten met de democratie. Ok, uiteindelijk heb je theoretisch gezien een meerderheid, maar als je het van iets dichter bekijkt heb je een regering uit partijen die elk individueel weinig/minder tot geen supporters hebben. Is dat dan zo'n stevige regering?

Ik vind dat er nog steeds moet gegaan worden voor een regering met de grote winnaars van de verkiezingen. Het zijn deze partijen die de stem kregen van het volk, dus het zijn deze partijen die het ook moeten waarmaken.
Wat hierbij zeer belangrijk is, is dat men bereid moet zijn meer toegevingen te doen. N-VA lijkt hier de grote boosdoener, maar vergeet hierbij niet dat N-VA ook enorm gefocust wordt. Elke 'nee' of 'ja als', wordt enorm uitvergroot en verkondigd als 'tegenwerken'. Terwijl ook de andere partijen niet echt te vinden zijn voor compromissen.

Elke partij die nu aan de tafel zit, moet stoppen met 'alles te willen', want dat draait toch sowieso uit op 'niets'.
Als ELKE partij bereid is tot toegevingen, dus zowel Vlaams als Waals, dan is er nog hoop.

De Walen moeten ook niet alle 'voordelen' willen opeisen omdat ze momenteel de 'achtergestelde' regio zijn, want op termijn zou dit dan uitdraaien op een scenario waarin Vlaanderen de achtergestelde regio wordt. Er moet eerder gezocht worden naar een evenwichtig systeem, waarin Wallonië op lange termijn op evenwichtige voet komt te staan met Vlaanderen. Wallonië moet hier inderdaad hulp voor krijgen, maar dat dit ten koste gaat van de vooruitgang van Vlaanderen is niet aanvaardbaar. Want dan blijft het spelletje bezig. We moeten samen vooruit en stoppen met het 'competitiespelletje' van 'wij zijn beter'. We zijn tenslotte nog steeds allemaal Belg! En dat moet ons hoofddoel blijven.
Meer bevoegdheden voor de gewesten, om op die manier een duidelijker bestuur op te richten, aangepast aan de plaatselijke bevolking, kan hier wel degelijk toe bijdragen.

Tja, het artikel geeft vooral alle mogelijkheden weer, een mening kan ik daar niet echt over geven. Ik begrijp echter de mening van de topicstarter niet bepaald.


Heb je de nota DeWever niet gezien, heb je hem misschien gelezen of vergeleken met het partij programma? Zelfs linkse partijen en journalisten (zoals bv. Desmet) waren het ermee eens dat dit alles behalve het partijprogramma van de N-VA was, er zaten wel degelijk een hele reeks toegevingen in. (Voor mij persoonlijk geen aanvaardbare nota.)



De Wever heeft tot tweemaal toe een taak opgenomen (als enige) en ook Danny Pieters heeft dit gedaan. Bovendien waren ze (met name De Wever) ook nauw betrokken bij het werk van Van de Lanotte en dat van Wouter Beke. Waar haal je dan dat fabeltje van geen verantwoordelijkheid tonen?




Dit lijkt wel een rechtstreeks citaat van Caroline Gennez. Naar wat zou men dan moeten durven springen? Een status quo dat het land verder in de (economische) afgrond drijft? Waar er niets wezenlijks kan aangepakt worden omdat de staatsstructuur alles blokkeert? Nuja, we hebben dan ten minste in naam een regering. Liever een dode mus dan helemaal geen mus zeker.

Ik heb de nota De Wever gelezen, ja. Ik vond die nota niet slecht, en was het niet eens met de manier waarop de Franstaligen hem meteen afketsten. Maar De Wever is toen amper tien dagen aan zet geweest. In die nota heeft de N-VA ook toegevingen gedaan, ja. Hoe konden ze ook anders. Maar het werk van Di Rupo en van Vande Lanotte hebben ze afgeketst omdat dit voor hen niet ver genoeg ging. Dan vraag ik mij af wanneer het wél genoeg is.

Toen Vande Lanotte bemiddelaar werd was N-VA slecht gezind. Toen Beke onderhandelaar werd, reageerde Bracke koeltjes "wij wilden het ook". Om verantwoordelijkheid te tonen heb je zo'n titel niet nodig, daar blijf ik bij. Dat kan je ook als je rond de tafel zit. Dus voor mij is dat absoluut geen fabeltje.

Wat betreft "een citaat van Caroline Gennez" moet ik je teleurstellen: ik ben géén fan van Gennez. Naar wat men moet durven springen? Naar een regering zonder N-VA! Daar ben ik hoe langer hoe meer voorstander van. N-VA is en blijft overwinnaar, klopt en ik zou ze ook véél liever mee in de regering zien. Maar we kunnen toch niet blijven wachten tot het voor hen ver genoeg gaat? Ze eisen het einde van België, zo ver wil niemand gaan. Ik zeg niet dat de Vlamingen de staatshervorming moeten laten vallen, dat is iets dat als een paal boven water staat dat dit moet gebeuren.. Het moet, zoals je zegt, een goede regering zijn en geen dode mus. Maar dat kan volgens mij ook perfect zonder N-VA. Of is dit wat je dan bedoelt een dode mus?

De Wever is inderdaad 10 dagen aan zet geweest, omdat hij ook maar 10 dagen gekregen heeft. Vergeet niet dat Di Rupo daarvoor twee maanden is bezig geweest, en enkel een A4-tje met wat notities had als resultaat.


Ze waren inderdaad niet goed gezind, en wel omdat er geen enkel overleg was gepleegd. De koning had samen met de PS besloten dat iemand van de spa nu iets moest doen, zonder dat andere partijen daarover waren aangesproken. Uiteraard heb je geen benoeming nodig om verantwoordelijkheid te tonen. Verantwoordelijkheid tonen die je iedere dag, door constructief trachten een oplossing te vinden, al lijkt me dat niet makkelijk na 10 maanden, waarin alles ongetwijfeld al drie keer gezegd is. Wat belangrijker is, is dat je met zo'n titel meer bewegingsruimte hebt om met anderen te praten en om een nota of een werkstuk op te stellen. Het resultaat, goed of slecht, is dan jouw resultaat, zonder dat er beweerd kan worden dat anderen, die wel een opdracht hebben gekregen, daarmee zouden zijn gedwarsboomd of genegeerd. Die toestanden ga je ongetwijfeld krijgen.


Met een dode mus bedoel ik een regering om een regering. Die niets wezenlijks uitvoert en enkel toeziet hoe dit land verder in het (economische) moeras zinkt. N-VA wil inderdaad een onafhankelijk Vlaanderen, en dat houdt het einde van België in. Echter wil men dat einde niet nu, daar gaan de onderhandelingen niet over en dat is ook nog nergens aan bod gekomen, in geen enkele vergadering, nota of interview.
De staatshervorming is ironisch genoeg een (laatste) redmiddel van België. Als deze goed wordt uitgevoerd, wordt de roep naar Vlaamse onafhankelijkheid voor een deel de wind uit de zeilen genomen. Dan hebben de deelstaten wel meer onafhankelijkheid en verantwoordelijkheid, maar het blijven wel deelstaten van België.

Waar men (de Franstaligen) nu op aanstuurt (eigenlijk al sinds 2007) is een status quo. Zoals het nu is, is het goed dus er mag eigenlijk niets veranderen. Elke staatshervorming zal minder geld opbrengen voor Wallonië, en eigenlijk willen ze net een paar miljard meer uitgeven (denk aan die 500 miljoen voor Brussel) terwijl er 20 miljard euro bespaard moet worden. Di Rupo heeft al meermaals in de pers gezegd dat dit Wallonië en Brussel niets mag kosten, dus wie zal dit dan moeten betalen? Het koppig nastreven van dit status quo zorgt er echter voor dat er niets opgelost geraakt. Integendeel, alle problemen zwellen aan en de tegenstellingen worden uitvergroot, wat weer andere problemen doet ontstaan.
Op korte termijn blijven ze hun voordelen behouden, maar op langere termijn schieten ze in hun eigen voet. De Franstalige politici reiken het Vlaams-nationalisme de munitie aan om België op te blazen en ik begrijp eerlijk gezegd niet dat ze dat niet doorhebben.

Bij de aanstelling van Vande Lanotte heeft de koning geen overleg gepleegd, zeg je. De koning hoeft geen overleg te plegen om iemand aan te stellen. N-VA schermt natuurlijk met het feit dat de PS dit met de koning beslist heeft: tot nader orde spreken wij Di Rupo nog steeds niet aan met Sire, en heeft de PS daar niets in de pap te brokken. Vande Lanotte was the right man on the right place: een staatsman, sp.a had een 'proper' parcours in de onderhandelingen, grondwetsspecialist. N-VA mag dan wel de grootste partij zijn, maar zij hebben NIETS te zeggen over de aanstellingen die de koning doet. Daar hoeft N-VA noch de PS over gecontacteerd te worden.

Wat betreft die titel van de koning, als Bart De Wever nu de stekker uit de onderhandelingen trekt, of het opnieuw niet ver genoeg gaat, dwarsboomt hij toch ook de onderhandelingen? Ik denk dat als De Wever en Di Rupo nu samen een compromis bereiken, dat Wouter Beke zich niet gepasseerd gaat voelen.

N-VA heeft het "nu niet over het einde van België", ze gebruiken een vuile tactiek: ze zeggen dat België uit zichzelf zal verdwijnen. Ik weet niet of Bart De Wever & Co zich een of andere David Copperfield wanen, maar België ineens laten verdwijnen lijkt mij sterk. De N-VA ziet deze staatshervorming niet als eindpunt, ik ook niet, maar ik bekijk het anders: België blijft een soort van bouwwerf waar constant aan geschroefd zal moeten worden. Voor de N-VA is deze staatshervorming een volgende stap naar een onafhankelijk Vlaanderen. Zij spreken dit nu niet uit, maar in de beginselverklaring van N-VA staat dit letterlijk geschreven! Hoe kan je dan verlangen dat de Franstaligen hiermee instemmen? Natuurlijk hebben zij angst voor deze staatshervorming. De Vlaamse onafhankelijk uit de zeilen? Dat maak je mij niet wijs. Het zal nooit genoeg zijn voor De Wever.

Voor mij moet deze staatshervorming ook één zijn waar iedereen beter van wordt. Deze hervorming moet versnipperde bevoegdheden samenbrengen bij de deelstaten maar moet dit alles in één Belgisch kader blijven.

Wat je zegt is op zich natuurlijk allemaal waar, enkel is de situatie anders.
Dit was (één van) de ergernis(sen) die de N-VA toen uitte:

Bourgeois wijst erop dat zijn partij niets heeft tegen de persoon van Johan Vande Lanotte, de ergernis heeft vooral te maken met het feit dat de partij niet gehoord is door het Paleis. "Mijn partij is de grootste partij en de N-VA is als enige van de zeven niet geconsulteerd door het paleis. Vande Lanotte is aangesteld na een onderhoud van drie uur tussen het Hof en Elio Di Rupo en dan verneem je dat hij aangesteld is", zegt Bourgeois.
Bron: http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/politiek/1.889120

De koning mag aanstellen wie hij wil en wie hij geschikt acht, dat maakt nu eenmaal deel uit van zijn functie. Dat hij echter alle (toenmalige) partijen contacteerde die aan de onderhandelingstafel zaten, en net de N-VA (nog altijd de grootste partij van België) niet is wel opmerkelijk. Dat hier bedenkingen bij worden gesteld lijkt me niet meer dan normaal.


Goh, het is maar hoe je het bekijkt he. De N-VA is wel de grootste partij maar het staat de andere partijen vrij om een regering te vormen zonder hen, dat kunnen ze zelf beslissen. Ze kunnen beslissen om er mee te stoppen maar daarom wordt de stekker niet uit de onderhandelingen getrokken. Misschien kan er dan zelfs wel een regering gevormd worden. Maar of dat dan een goede regering gaat zijn is natuurlijk een hele andere kwestie. De kans dat het weer net zo loopt als met Leterme in 2007/2008 is niet gering.



Door het overhevelen van bevoegdheden naar de deelstaten en het overnemen van bepaalde bevoegdheden door Europa (met dat laatste ben ik het overigens zeker niet helemaal eens) wordt het federale niveau op den duur overbodig. Volgens Siegfried Bracke zou dit zeer geleidelijk gebeuren en zou hij het einde van België zelf niet meer meemaken. Op termijn verdwijnt België volgens die stelling vanzelf. Over België ineens laten verdwijnen is in dat scenario dan ook geen sprake.

Men schroeft al aan deze bouwwerf sinds de jaren '70 van de vorige eeuw. Het resultaat van dit geschroef is dat er zoveel bevoegdheden versnipperd zijn, onefficiënt beheerd worden, minderheden de meerderheid kunnen blokkeren met allerlei pariteiten en grendelmechanismen en er op die manier ontzettend veel geld verkwist wordt. Deze ingewikkelde structuur bracht ons in 2007, waar Leterme beloofde dat hij orde op zaken ging stellen en met een klinkende verkiezingsoverwinning beloond werd. Dat deed hij dus niet, en 3 jaar en een paar regeringen later hebben zijn methode en zijn regering(en) duidelijk niet gewerkt. Dus terug verkiezingen waarbij de N-VA plotsklaps de grootste partij van het land wordt. In tegenstelling tot Leterme hebben ze nog niet toegegeven aan de Franstaligen (je ziet waar dat eerste ons gebracht heeft) en blijkbaar zou het overboord zetten van het grootste deel van hun eisenpakket en toch maar een regering maken deze keer plots wel heilzaam zijn.


Je hebt me verkeerd begrepen denk ik. Ik zeg niet dat de Vlaamse onafhankelijkheid niet meer hoeft voor De Wever, of voor de N-VA of voor hun achterban. Maar een degelijke staatshervorming zal wel een groot deel van de (gelegenheids)kiezers tevreden stellen. Onafhankelijkheid zal voor hen niet (meer) hoeven en zodus komt die er ook niet. Die mogelijkheid hebben de Franstaligen alleszins nog altijd niet gegrepen.



Is die laatste zin een vraag? Wat jij daar zegt is alleszins exact wat N-VA en CD&V willen. Het wegwerken van bv. die gesnipperde bevoegdheden werd alleszins niet opgelost in de voorgelegde nota's, integendeel.

N-VA was wél op het paleis uitgenodigd. Op 18 oktober had Bart De Wever daar een afspraak met de koning. Na het afketsen heeft de koning alle andere partijen inderdaad bij zich geroepen en daarna VdL benoemd tot bemiddelaar. Het is maar hoe je het bekijkt dat zij uitgenodigd zijn of niet op het paleis, naar mijn mening wel.

Siegfried Bracke mag misschien een glazen bol bezitten, maar ik geloof hier alleszins niet in. Dat het federale niveau door de tijd minder bevoegdheden krijgt, daar geloof ik in en ben ik ook een voorstander van. Dat dit een overbodig niveau zal worden betwijfel ik.

N-VA zat in 2007 ook al mee rond de onderhandelingstafel, zij het als kleine kartelpartner, maar ook toen lukte het niet. Nu zijn de verhoudingen veranderd en zit N-VA in de cockpit. Ik denk dat Leterme geen lessen te leren heeft van De Wever want ook met hem nu lukt dit niet. Leterme heeft niet toegegeven maar is in 2007 in het belang van het land mee in een regering gestapt, met de hoop dat de Franstaligen zich aan hun belofte hielden. Zij hebben Leterme inderdaad voor hak gezet, en daar hebben de Vlamingen nu uit geleerd. Geen staatshervorming = geen regering. Oók CD&V is daar nu voor. Dus of het nu met of zonder N-VA zal zijn, er zal geen regering zonder staatshervorming komen.

Dat er nu 'gelegenheidskiezers' zijn, duidt goed aan dat N-VA een populistische partij is. Maar dat die gelegenheidskiezers nu de N-VA mee groot hebben gemaakt, maakt de Franstaligen ook bang. Zij denken ook dat dit een stap naar het einde van België zal zijn. In die zin begrijp ik hun angst.

Mijn laatste zin was geen vraag, het was mijn visie op hoe de staatshervorming moet zijn. En dat is inderdaad wat N-VA en CD&V willen, al vraag ik mij nog steeds af in welke context N-VA dit wil: als écht middel om België mee te redden of als volgend stapje naar het einde van België.

Heb je daar toevallig een link of een bron van? Dat zou namelijk iets anders zijn dan wat in het artikel op deredactie.be vermeld staat.


Ze waren er inderdaad bij toen, en toen duidelijk werd dat de staatshervorming (die de Franstaligen beloofd hadden) er niet kwam, zijn ze er ook uitgestapt. Ze zouden eerst het sociaal-economische regelen en daarna de staatshervorming uitklaren, dit is aan Leterme beloofd geweest en later aan Peeters. Die zullen zich, hopelijk, geen twee keer verbranden aan loze beloften. Met het onderstreepte ben ik hoe dan ook tevreden. Het maakt me op zich helemaal niet uit wie de staatshervorming realiseert, als ze er maar komt, en dit moet geregeld worden voordat men overgaat tot het vormen van een regering (zie 2007).


Als de andere, 'traditionele' partijen wat meer rechtlijnig zouden zijn en voet bij stuk hadden gehouden, dan hadden we deze zogenaamde gelegenheidskiezers misschien niet gehad, of toch niet in deze mate. Als je het ene beloofd maar het andere doet, kan het niet verbazen dat de kiezers zich van je zullen afwenden.


Die vraag beantwoordt zichzelf mijns inziens. België, als land, redden is het doel helemaal niet. Maar de welvaart en levensstandaard van de mensen moet wel gewaarborgd blijven, aan beide kanten van de taalgrens (met arme, economisch onkrachtige buren ben je immers niets). Maar ik herhaal nogmaals; een grondige staatshervorming is de enige manier waarop België nog zou kunnen blijven voortbestaan, want zoals het nu is werkt het gewoon niet (dat geef je zelf ook aan). Het blijven afblokken werkt net het einde van België in de hand.

De Wever op het paleis: http://www.standaard.be/video/video...videoid=9584175

http://www.belgium.be/nl/nieuws/201... ober_2010.jsp

Aah dat, ja, daar is hij inderdaad op het paleis geweest om verslag uit te brengen. Dat is echter De Wever zelf die het verslag kwam uitbrengen van zijn opdracht en niet de N-VA die als partij op het paleis geconsulteerd wordt, wat bij de anderen wel het geval was.

Maar ik begrijp wat je bedoelt, het is inderdaad voor interpretatie vatbaar.