Winnaars & verliezers 12-03-2011
 

WINNAARS


1. Mbark Boussoufa

Zeg nog eens dat allochtonen geen kansen krijgen in ons land. De rijkste voetballer van België is weldra een Nederlander met Marokkaanse roots. Goed, hij wordt pas zo rijk door in Tsjetsjenië, excuseer, Dagestan te gaan voetballen, waar hij drie miljoen euro per jaar en nog wat extralegale voordelen krijgt, maar hij blijft toch onze Mbark: 'Ik zal Anderlecht missen, dat staat vast', liet hij op Twitter weten. Dat zal wel, als je in zo'n negorij gaat wonen, dachten wij, maar dat is niet eens het geval. Boussoufa gaat in Moskou wonen en wordt voor elke thuiswedstrijd naar Dagestan gevlogen, achthonderd kilometer verder. Hoe dat dan zit met de dagelijkse trainingen kwamen we nog niet te weten, maar een kniesoor die daarop let.


2. Patokh Chodiev

Zeg nog eens dat allochtonen geen kansen krijgen in dit land. De rijkste Belg op de jaarlijkse lijst van Forbes is een man met Oezbeekse roots. Zijn vermogen wordt door Forbes op 2,67 miljard euro geschat, verdiend in de grondstoffenbusiness, ertsen en olie en zo. Daarmee steekt Patokh Chodiev de eeuwige winnaar Albert Frère de loef af, die eigenlijk ook al geen echte Belg is, maar een Waal. De derde Belg in het rijtje is overigens een Chinees, het wordt almaar mooier. Hoezo, de multiculturele maatschappij is mislukt? Goed, onze Patokh spreekt geen van onze landstalen, hij is alleen maar Belg geworden om elders veroordelingen voor zijn maffieuze praktijken te ontlopen, maar een kniesoor die daarop let.


3. Dirk Van Bastelaere

Zeg nog eens dat dichters wereldvreemde bleekscheten zijn. Goed, een bleekscheet is Van Bastelaere all over, zo leert een vluchtige blik op de pornofilm waarin hij jaren geleden acteerde, samen met de neef van kardinaal Danneels. Bien étonnés de se trouver ensemble, ongetwijfeld. Maar de pornopoëet doet hard zijn best voor de camera, en zulks verdient alleen maar respect. Of denkt u dat zo'n cumshot even gemakkelijk is als een paar verzen op papier kwakken? Een mens gaat zich op de duur zelfs afvragen of dat Van Bastelaere wel geweest kan zijn, die mens had voordien toch geen ervaring? En dan is er nog de treffende fysieke gelijkenis tussen de dichter en Dennis Black Magic, natuurlijk, maar een kniesoor die daarop let.


4. Bob Dylan

Zeg nog eens dat die Chinezen geen toffe jongens zijn. Vorige week moest Bob Dylan nog vernemen dat de muze uit zijn glorieperiode was overleden, maar deze week kreeg de opperneuzelaar beter nieuws. Hij mag voortaan ook in China optreden! Als je de zeventig nadert, dan krijg je van zulke tijdingen natuurlijk een krop in de keel. Niet dat het veel verschil zal maken, want Dylan zingt al jaren met een krop in de keel. Misschien is dat wel de verklaring voor de plotselinge openheid in Peking: vroeger vonden de Chinezen Dylans teksten te subversief, nu verstaat toch geen mens meer wat hij allemaal uitkraamt op het podium. Maar een kniesoor die daarop let.



VERLIEZERS


1. Charlie Sheen

Zijn mening hebben ze niet gevraagd, maar Charlie Sheen (45) is niet langer wat hij vorig jaar nog was: de best betaalde Amerikaanse televisieacteur. Per aflevering van de sitcom Two and a half men betaalden het tv-station CBS en producent Warner Bros. Television hem 1,8 miljoen dollar. Ter vergelijking: voor dat geld moet Mbark Boussoufa zich een half jaar lang in het zweet gaan lopen in Dagestan.

Meer nog, Charlie Sheen is zelfs helemaal geen acteur meer. Eerst was de sitcom stopgezet omdat met de aan drank en drugs verslaafde acteur geen land meer te bezeilen viel. Betrokkene dacht daar anders over, en uiteindelijk kreeg Sheen zijn definitieve ontslagbrief.

Maar geen rozen zonder doornen. Ook zijn ex had hem de wacht aangezegd, maar stemde dan toch in met een regeling over het bezoekrecht aan de kinderen. Niet dat Sheen nu milder denkt over vrouwen: hij verklaarde dat hij zich de volgende keer in de echt zal verbinden met een boom. Een mens moet toch een paar principes overeind houden.


2. De dalai lama

Aan nu eens stevige en dan weer zweverige meningen heeft het hem nooit ontbroken. En nu heeft hij er een over zichzelf: straks is de dalai lama - dat is de titel van de man die bij de burgerlijke stand bekend staat als Lhamo Dondrub (75) - niet meer wat hij vele decennia lang is geweest, de politieke leider van het door China geannexeerde Tibet. Enfin, hij zal een eind maken aan zijn politieke rol en de plaats ruimen voor een 'vrij verkozen leider' van de Tibetanen. Het is de dalai lama dus niet ontgaan wat vandaag in de Arabische wereld aan de gang is. Het is niet omdat Tibet nooit een democratie is geweest en de Chinese bezetting er een religieus bewind onmogelijk maakt, dat een mens geen democratische principes moet hebben.


3. Koen De Bouw

Als ze hem om zijn mening vragen, dan laat Koen De Bouw (47) graag weten dat hij straks nooit zal doen wat sommigen hem graag hadden zien doen: de rol spelen van N-VA-voorzitter Bart De Wever in de tv-reeks die VTM in de maak heeft over de aanstaande gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen. Enfin, De Wever wilde dat graag, omdat hij denkt dat De Bouw fysiek op hem lijkt. Maar De Bouw ziet dat niet zitten. Zag hij er tegenop om voor de rol dertig kilo te verdikken? Absoluut niet. Ongeschoren schurken spelen, oké, een rol als flik, zelfs dat moet kunnen. Maar 'de stille sluipmoordenaar die het nationalisme is' incarneren, dat nooit. Zeg nu nog dat het linkse kunstenaarsvolkje geen principes heeft.


4. Phil Collins

Als u onze mening had gevraagd, dan hadden we nooit willen vernemen dat ook rockers op de duur niet meer zijn wat ze zo lang zijn geweest. Want een rocker die met pensioen gaat, zeg nu zelf. Dat is toch wat Phil Collins (60) nu gaat doen, met pensioen gaan dus. Erger nog: hij wordt zeer on-rock-'n-roll huisman en zal zich wijden aan de opvoeding van zijn twee jonge zoontjes. Maar het allerergste is ongetwijfeld dat hij zich ervoor excuseerde dat hij sommigen op de zenuwen heeft gewerkt met zijn muziek. Sommige mensen hebben blijkbaar géén principes.


DS, 12-03-2011