actualiteitsforums - Jeugdbewegingen springlevend (maar nog altijd te blank)

Wie dacht dat de jeugdbeweging in Vlaanderen op sterven na dood is, heeft het flink mis. Vergeleken met twintig jaar geleden trekken nog altijd evenveel jongens en meisjes wekelijks hun kleurrijke uniform of sjaaltje aan.
Van een gebrek aan engagement onder de leden of een tekort aan leiders is geen sprake. Wel blijft de jeugdbeweging nog steeds exclusief voorbehouden aan de blanke middenklasse, zo bewijst een grootscheepse studie van de Universiteit Gent bij meer dan 1.500 leiders en 800 leden.

Niet minder leden dan vroeger

Vandaag trekken ruim 225.000 kinderen en jongeren wekelijks hun korte broek of kleurig sjaaltje aan. Daarmee zijn de jeugdbewegingen nog even hip als vroeger.
Of het nu Scouts (68.344 leden), KSJ-KSA-VKSJ (32.247), Chiro (93.373), KLJ (21.535) of FOS (6.999) is, alle grote koepels van jeugdbewegingen in Vlaanderen tellen haast evenveel leden als in 1991, toen het DNA van de Vlaamse jeugdbewegingen voor het laatst op soortgelijke schaal werd blootgelegd.

Foute indruk

De ledenbestanden leunen zelfs dicht aan bij de gouden jaren zeventig. Opmerkelijk, want ze spreken de perceptie van de jeugdbewegingen zelf compleet tegen. 54 procent van hen meent dat hun groep jaar na jaar afkalft, wat dus niet klopt. Een foute indruk heerst ook over de gemiddelde leeftijd. Leiders en leidsters zouden almaar jonger zijn en er sneller dan ooit de brui aan geven. Maar volgens het Gentse onderzoek is slechts 33 procent van de huidige leiding jonger dan 20 jaar. In 1991 was dat nog 58 procent.

Geen kinderopvang

De onderzoekers van het Gentse departement Sociologie ontkrachten nog meer clichés. Zo blijkt de ‘verkleutering’ – de jeugdbeweging als goedkope kinderopvang in het weekend – een mythe. Alle koepels tellen vandaag meer jonge kinderen, maar het flinke aantal ouderen houdt dat in balans. ‘We hanteren een protocol en proberen kinderen pas vanaf hun 6 of 7 jaar toe te laten’, zegt Hans Bauwen, directeur van Chirojeugd Vlaanderen. ‘Kinderen moeten op zijn minst samen kunnen spelen. Anders is een jeugdbeweging niet geschikt.’

Blank en autochtoon

Lijkt de Gentse studie één lange goednieuwsshow, ze bevat toch één (erg) valse noot. Het profiel van de leden blijft overduidelijk blank en autochtoon.
Geen enkele koepel is een afspiegeling van de bevolking. Zelfs in gekleurde stadswijken puren de koepels in hoofdzaak uit blanke middenklassegezinnen. Ma of pa waren meestal zelf actief bij de jeugdbeweging. ‘Een pijnpunt. De inspanningen om in scholen te rekruteren leveren niet genoeg op. Bij de beroeps- en busoscholen zijn we te weinig bekend’, geeft Bauwen toe. ‘Pas als we professionele werkers met een beleidsplan op pad sturen, boeken we succes. Maar de Chiro telt duizend groepen. Professionele steun voor elke groep is onbetaalbaar.’

Nochtans klinken de onderzoekers niet zo pessimistisch: ‘De diversiteit in de groepen is systematisch groter dan de groepsleiding zelf denkt.’ Ook de houding van leiders tegenover allochtonen, kansarmen en holebi’s is niet negatief. Maar omdat jeugdbewegers zelf amper contact hebben met kansarmengroepen, menen ze dat die moeilijker te bereiken zijn. Nog een vaststelling: het aandeel katholieke en christelijke leden is, parallel met de maatschappelijke trend, in twintig jaar tijd gehalveerd. Slechts 20 procent hecht belang aan het christelijke karakter van de jeugdbeweging. Daarnaast worden relaties en lichamelijk contact veel minder getolereerd: het aantal tegenstanders van een liefdesverhouding tussen leden en leiding verdubbelde in twintig jaar van 27 procent naar 51 procent. Voor leden of leid(st)ers die onderling een relatie beginnen, bestaat veel minder schroom.

Bron:
http://www.hetnieuwsblad.be/article...cleid=GE733GUC8

Wanneer ik het artikel lees, herken ik enkele zaken direct.
In mijn omgeving zitten zeer veel mensen in de jeugdbeweging en hechten hier ook zeer veel belang aan. Dit omdat ze daar een hechte vriendengroep kunnen opbouwen en elke week samenkomen om die vriendschapsband nog te versterken. Bij oudere jongeren valt het zelfs op dat ze op zaterdagavond ook nog eens met de hele groep op stap gaan.
Wat mij ook wel opvalt is dat vele kinderen inderdaad ouders hebben gehad die zelf in de jeugdbeweging hebben gezeten en deze 'cultuur' willen doorgeven aan hun kinderen.
De ouders van allochtonen jongeren hebben hier geen ervaring mee en de kans is groot dat zoiets als een jeugdbeweging bij hen in hun land niet eens bestond. Wanneer ze hier geen ervaring aan hebben, of wanneer ze er wat twijfelachtig tegenover staan wegens hun cultuur, geloof, .. is de stap om naar een jeugdbeweging te gaan zeer groot.
Ook schrikt het sommige allochtonen misschien wel af om naar de jeugdbeweging te gaan omdat het gemengd is, ze er niemand kennen,...
Misschien is het waar dat er ook in andere scholen zoals het BuSo en beroepsscholen meer 'reclame' zou moeten gemaakt worden voor de jeugdbeweging maar wanneer er jongeren van een buso school komen zitten de leiding misschien met de handen in hun haar. Ze weten niet goed hoe ze de jongeren moeten opvangen ... Ik denk dat dit probleem vele jeugdbewegingen tegenhoudt om geen 'reclame' te maken voor de jeugdbeweging. Ook zullen ze misschien denken dat deze jongeren meer geschikt zijn voor jeugdbewegingen zoals AKABEE, een jeugdbeweging voor gehandicapte jongeren of jongeren met een beperking.