Diploma vanop afstand
 

Diploma vanop afstand


MORTSEL - De eerste werkaanbieding is binnen. Tom Thomas had het tien jaar geleden, toen de spierziekte fybromyalgie zijn leven veranderde, niet durven voorspellen.


Elke jongere met een goed stel hersens wil voortstuderen. Voor velen is dat evident. Niet voor Tom Thomas (24) uit Mortsel. Hij lijdt aan fibromyalgie. Die ziekte zadelt hem geregeld op met helse rugpijnen waardoor hij niet lang rechtop kan zitten of staan.

De diagnose werd gesteld op zijn veertiende, toen hij in de derde Latijnse zat. Het middelbaar uitdoen lukte, met wat hand- en spandiensten van leraars die ook thuis kwamen.

Maar Tom wilde dus voortstuderen. Alleen leek dat met zijn aandoening onmogelijk. Zijn ouders schreven heel wat hogescholen aan. Die reageerden niet meteen negatief, maar lieten verstaan dat het ‘moeilijk' zou zijn.

Tot ze uitkwamen bij de Katholieke Hogeschool (Katho) Zuid-West-Vlaanderen. ‘Daar zagen ze het meteen zitten', zegt Toms moeder Ingrid. ‘Binnen de kortste keren werd er een vergadering belegd en stond er iemand bij ons thuis om een en ander te bespreken.'

Het werd de bachelor toegepaste informatica. ‘Een studie die je kunt volgen in afstandsonderwijs en die ik zag zitten', zegt Tom.

En het werd de campus Kortrijk. Enfin, in theorie, want Tom heeft er nooit één voet binnengezet.

Afstandsonderwijs in zijn geval betekende zelfstudie, met veel over-en-weerverkeer via e-mail en internet. ‘Ik kon het op mijn eigen tempo doen', vertelt Tom, ‘ik concentreerde me op één vak, werkte dat af en legde examen af.'

Soms lag de jongeman met de laptop op de sofa, gevloerd door de pijn. Geregeld moest hij deadlines uitstellen, als de ziekte hem belette voort te werken. Daardoor legde hij de driejarige studie in zes jaar af. ‘Maar ik wilde niet opgeven. Het moest en zou lukken.'

‘Hij is er het type niet naar om bij de pakken te blijven neerzitten', zegt Ingrid. ‘Er was geen druk,' vult Toms vader Jan aan, ‘hij mocht er een jaartje meer over doen.'


Webcam

Examens kwamen de docenten thuis afnemen. Of hij legde ze af met de webcam. ‘Zodat ze konden zien dat ik niet spiekte (lacht).'

De docententen zagen snel dat Tom wat in zijn mars had. ‘Hij was een voorbeeldige student', zegt Katrien Deleu, coördinatrice afstandsonderwijs aan de Katho, ‘zijn laagste score was vijftien op twintig. Hij kan een master aan.'

‘Mmm, ik heb het nu wel even gehad', houdt Tom die boot af.

Zijn studiegenoten kent Tom niet. Of hij dat sociale contact en het studentenleven niet gemist heeft? ‘Tja, soms wel. Het blijft voor mij altijd wat eenzaam. Maar het is nu eenmaal zo, daar heb ik mee leren leven.'

Hij heeft sinds september zijn diploma op zak. En de eerste werkaanbieding is al binnen. ‘Ze komt van iemand die doctoreert aan de Universiteit van Gent, voor wie ik nog als stagiair heb gewerkt. Ik ga applicaties maken. Na studeren op afstand, nu werken op afstand. Mijn werkgever weet waar hij aan toe is. Ik zal soms moeten ophouden met werken, als het echt niet gaat. Maar daartegenover staat dat ik gerust 's avonds of in het weekend wil doorwerken om de achterstand goed te maken.'


Juiste mensen

Ook voor zijn ouders is het een hele opluchting. ‘Je zit toch altijd met die gedachte: hoe zal het hem vergaan als wij er niet meer zijn? Nu zijn we er iets geruster op', zegt Ingrid, die haar baan opgaf om voor Tom te zorgen.

‘Zonder deze formule had ik nooit een diploma gehaald', zegt Tom. ‘Ik heb het geluk gehad de juiste mensen te hebben ontmoet. Anderen die aan fibromyalgie lijden hebben het veel moeilijker.'

De Katho profileert zich als dé school voor afstandsonderwijs. ‘Ons uitgangspunt is: iedereen die er het talent voor heeft, moet kunnen studeren', zegt Katrien Deleu. ‘Dankzij onze ervaring met Tom hebben we veel bijgeleerd. Dit jaar hebben we zestig studenten in afstandonderwijs in de toegepaste informatica.'

Afstandsonderwijs mikt op mensen die opnieuw willen gaan studeren nadat ze eerder hadden afgehaakt of die al een baan hebben en toch dat extra diploma willen halen — maar dan zonder elke dag in de aula te zitten. ‘Het gaat bijna altijd om bijzonder gemotiveerde mensen', stelt Deleu vast, ‘vaak meer dan de generatiestudenten.'

Afstandsonderwijs is ook mogelijk in het middelbaar onderwijs, met de hulp van de vzw Bednet. Zie:

www.bednet.be


DS, 06-12-2010 (Tom Ysebaert)

Dit vind ik een zeer goed initiatief, zodat ook mensen met een "handicap" hun diploma kunnen halen.
dit zouden ze in meer scholen moeten aanbieden, waar de richting zich er toe leent natuurlijk want ik zie deze persoon geen leerkracht worden die meerdere uren voor een klas moet staan.

Ik vind dit geen goed initiatief. Niet zozeer enkel voor mensen met een handicap, maar gewoon thuis studeren in het algemeen. Mensen met een handicap krijgen zo de kans inderdaad om van thuis uit te werken, maar ik vind dat een school zijn gebouwen moet aanpassen om mensen met een handicap toe te laten. Iedereen moet gelijk zijn in ons onderwijs. Voor zware handicappen waarbij het echt onmogelijk is om lessen te volgen, kan ik dit wel begrijpen. Ik vind dit eerder een verdere opdeling van onze maatschappij. Het schoolleven is een van de grootste sociale plaatsen voor jongeren. Waar gaat het naartoe als men nu ook al gewoon thuis kan studeren, zonder al dat sociale contact.