Helft ingezameld plastic verbrand
 

Helft ingezameld plastic verbrand


Vijftig procent van het plastic afval dat in Nederland gescheiden is ingezameld, wordt niet hergebruikt, maar verbrand in Duitse afvalovens. Het afval bestaat uit zoveel verschillende soorten kunststoffen, dat er niets meer van te maken is.


Ruud Sondag, bestuursvoorzitter van de Van Gansewinkel Groep, stelt daarom vandaag in het tijdschrift P+ voor om hoogwaardige kunststof verpakkingen al bij de productie te voorzien van een ’marker’. Deze goedkope chip wordt, na gebruik van de verpakking, door een afvalscheidingsinstallatie herkend en zo kan het bruikbare plastic van het vervuilde worden gescheiden, zegt Sondag.

Van Gansewinkel verwerkt afval en haalt er grondstoffen en energie uit. Het bedrijf behoort met 5800 medewerkers in deze branche tot de Europese topvijf. Sondag is niet de eerste die twijfelt over het nut van plasticafvalscheiding, maar wel de eerste die met harde cijfers komt over het geringe effect ervan.

Robbert van Duin van Recycling Netwerk, een lobbyclub van milieuorganisaties als Greenpeace, Natuur en Milieu en Milieudefensie, die met de overheid praat over het afvalprobleem, schrikt van het percentage dat Sondag meldt. „Ik had en heb vraagtekens bij de inzameling van kunststof in Nederland, maar dit slaat alles. Het is een grof schandaal.”

Van Duin uitte zijn twijfels eerder in Trouw. „Het probleem met de scheiding is dat we letterlijk niets weten. Terwijl glas toch een eenduidig materiaal is, zijn er drie bakken nodig, willen we dat kunnen hergebruiken. Er is wit glas, er is bruin glas en er is groen.

„Er zijn tientallen soorten kunststof, waarin allerlei toevoegingen zijn verwerkt als weekmakers, hardmakers, noem maar op. Wil je op het gebied van plastic een zuivere afvalstroom creëren, die als grondstof kan dienen voor een nieuw product, dan is er nog een lange weg te gaan. Van vervuild plastic kunnen we alleen van die zwarte paaltjes maken, die in de plaats komen van houten. De milieuwinst is dan zeer beperkt.”

Sondag pleit voor afspraken met producenten. „Vooral in de plastic verpakking van levensmiddelen kun je de cyclus snel veranderen. Als plastic een marker heeft, kunnen we met lasertechnologie en röntgen aan de lopende band alles eruit vissen. Dan kunnen we aan de slag.”

Volgens Van Duin kunnen markers een rol spelen bij de inzameling, maar alleen als vooraf is bepaald welke kunststofsoorten voor hergebruik in aanmerking komen. „Sommige soorten kunnen dan via markers worden opgespoord, andere moeten via statiegeld terugkeren naar de fabriek. De rest moet worden verbrand.”

De recycling van plastic is in Nederland slecht geregeld, meent Van Duin, omdat het zit opgescheept met de erfenis van oud-staatssecretaris van milieu Van Geel. Die gooide in 2005 de discussie over de omstreden invoering van statiegeld op plastic flesjes ’over de schutting’ en liet het over aan de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) en de verpakkingbranche, zegt Van Duin. „Daardoor is een regeling ontstaan, die onduidelijk is en geen sancties kent.”


© Trouw, 26-10-2010