"Straks zijn we allemaal patiënt"
 

"Straks zijn we allemaal patiënt"


Mensen krijgen steeds sneller een diagnose opgeplakt. Steeds vaker wordt iets als een ziekte of probleem gezien. Dat zegt directeur Ruud Coolen van Brakel van het Instituut voor Verantwoord Medicijngebruik. "Straks zijn we allemaal patiënt."


Zijn instituut houdt vandaag een congres in Amsterdam over de groeiende trend om gezondheidsprobleempjes, -problemen of -verschijnselen te 'vermarkten'. Volgens hem dreigt de gezondheidszorg er onbetaalbaar door te worden. Als voorbeelden noemt hij het zogeheten binge-eating en mensen met een potentieel risico op een psychose.

Deze 'diagnoses' dreigen volgens hem in medische handboeken terecht te komen. "Dat betekent dat er behandeling op wordt gezet." Volgens de directeur is het zeer de vraag of er sowieso goede behandeling mogelijk is voor mensen die nog geen klachten hebben, maar die zouden kúnnen krijgen.


Symptoomreclame

In Nederland bestaat al jaren het verschijnsel van 'symptoomreclame'. Medicijnfabrikanten mogen er geen reclame maken voor medicijnen die alleen via een recept bij de dokter verkrijgbaar zijn. Daarom maken ze reclame voor verschijnselen, bijvoorbeeld voor erectieproblemen of kalknagels. Ze mikken erop dat mensen zich realiseren dat ze een probleem hebben en vervolgens bij de dokter aankloppen voor pillen die hun probleem verhelpen. Volgens Coolen van Brakel ligt de schuld voor de 'diagnosering' van Nederland niet alleen bij medicijnfabrikanten. "Het heeft ook met de culturele en maatschappelijke zaken te maken. Mensen accepteren kennelijk niet meer dat ze niet perfect zijn", klinkt het.

Hij wil dat mensen zich bewust worden van de valkuilen. In Amerika heeft volgens hem kortgeleden een actie vanuit het publiek voorkomen dat een nieuw middel tegen de nieuwe ziekte HSDD een officiële registratie kreeg. De ziekte betrof vrouwen die geen of minder zin in seks hadden/hebben.


Blog HLN, 07/10/10 (belga/svm)

We zijn, volgens mij, patiënt van in de wieg tot in het graf. Baby's en peuters moeten eten, slapen en groeien, kruipen en lopen volgens het boekje.

Lagere school: loopt het kind niet volledig tussen de lijntjes (ook letterlijk), dan zal er wel iets mis zijn met de motoriek. Resultaat: een beurtenkaart bij de kinesist. Heeft het geen ander probleem waar een logopedist soelaas kan bieden? Resultaat: sommige scholen hebben een ruimte voorzien waar wekelijks 1 of meerdere dagen een logopedist komt zitten.
Leerkrachten moeten goed observeren om te zien of de leerlingen geen kenmerken vertonen van ADHD, ADD, autismespectrumstoornis of andere. Velen belanden bij een psychiater die de nodige medicatie en een adequate behandeling kan voorschrijven.

Dan zijn we aanbeland in het secundair onderwijs. Problemen met de puberteit? Agressief? Schoolmoe? Neiging tot depressiviteit? Een pilletje zal wel helpen.

Na de opleiding gaan we werken. Altijd jagen, stress, burn-out. Lichamelijke psychosomatische klachten. Het "juiste" medicament lost dit op.
Géén werk gevonden? Moe gesolliciteerd? Ontslagen? Komen de muren op je af? Voel je jezelf nutteloos? Neem een oppepper.

Heb je veel kinderen in huis? Kan je het niet meer aan? Dan heb je zeker de symptomen van het volle-nest-syndroom.
Zijn alle kinderen het huis uit? Dan zit je opgezadeld met het lege-nest-syndroom.
Ben je de midlifecrisis zonder problemen doorgesparteld? Proficiat. (of scheelt er in dit geval iets aan je, want eigenlijk zou je er bijna verplicht last van moeten hebben).

Je wordt - in het beste geval, wanneer je lever het nog niet heeft begeven van al de rommel die je al hebt doorgespoeld - nog ouder en dan beginnen de echte lichamelijke ongemakken. Dus: kassa, kassa voor artsen, ziekenhuizen en apothekers.

Kortom: het gebruik van medicijnen is in onze maatschappij zodanig ingeburgerd dat we al niet meer opkijken wanneer we (als het dan toch écht moet) de apotheek binnenstappen. Het is soms hallucinant. Het lijken wel snoepwinkels. Weet je niet goed wat te kiezen. Raadpleeg even de gespecialiseerde tijdschriften die je gratis kan meenemen en waarvan de inhoud niet veel meer is dan reclame voor geneesmiddelen.

Het is goed dat bepaalde medicijnen voorhanden zijn en soms zijn ze levensnoodzakelijk. Ik denk dat we toch altijd in het achterhoofd moeten houden dat veel medicijnen vooral gemaakt zijn om winst te maken. De farmaceutische industrie is ook een winkel die moet draaien.