In cauda venenum
 

In cauda venenum, het venijn zit in de staart


BRUSSEL - Bart De Wever gaf in de Kamer tekst en uitleg bij zijn drie weken als informateur. 'Convergentie' was de mantra. Maar hij temperde ook flink: 'U moet geen mirakels verwachten.'


In het Frans, Nederlands en zowaar in het Duits bracht De Wever zijn 'conclusies en aanbevelingen', een knipoog naar zijn 'bêtise' toen hij drie weken geleden aan zijn informateurschap begon en geen Franstalige verklaring aflegde.

'Convergentie' was deze keer de mantra. Volgens de aftredende informateur is er 'convergentie' tussen de potentiële regeringspartners, 'maar nog niet in voldoende mate om onmiddellijk een regering te vormen'. 'Ik heb de koning aanbevolen een initiatief te nemen om de vastgestelde convergentie voort uit te diepen en te verbreden, wat de vorming van een regering mogelijk moet maken', was codetaal over de komst van preformateur Elio Di Rupo.

Dat de twee communautair eigenlijk nog bijzonder ver van elkaar staan, klonk zo: 'Over de inhoud van een verdere institutionele hervorming - met over te dragen bevoegdheden volgens te bepalen financieringsmodaliteiten - heb ik een zekere mate van convergentie kunnen vaststellen.'

In de daaropvolgende vragenronde stond de N-VA-voorzitter behoorlijk scherp. Zo wilde hij absoluut niet gehoord hebben dat hij mislukt was. 'Allesbehalve mislukt. Een informateur moet informatie aanleveren, ik heb meer dan dat gedaan. Ik heb heel veel convergenties gezocht en gevonden.' De Wever herhaalde meermaals dat hij de fouten van de onderhandelingen in 2007 wilde vermijden, door zonder kern van een akkoord aan tafel te gaan. 'We willen geen enkel risico nemen. Als men nu mislukt, is het niet te overzien.'

De Wever stak niet onder stoelen of banken dat er nog veel werk op de plank ligt. Over welke coalitiepartners er aan tafel schuiven, was hij vaag: 'Dat is moeilijk. Het kan maar goed verlopen als je een goed basisakkoord hebt. En het is beter daar eerst aan te werken, dan snel alle partijen rond de tafel te brengen en in een soort crisis te komen.'

Over zijn samenwerking met de PS bleef hij opvallend mild: 'Wij hebben op een rustige manier onze programma's naast elkaar gelegd en ook naar convergenties met de andere partijen gekeken. Nu zijn we punt per punt aan het discussiëren over wat we kunnen doen. Dat is natuurlijk een zeer moeilijk debat. U moet geen mirakels verwachten. De grootste partijen zijn elkaars spiegelbeeld op heel veel vlakken. Dat in drie weken allemaal overbruggen, zou een mirakel geweest zijn. Er dan nog alle partijen bij betrekken, dat zou ongelofelijk geweest zijn.'

'Maar zoals u weet, in cauda venenum, het zijn altijd de moeilijkste punten die op het laatst moeten worden opgelost. Dat zal in een volgende fase worden bekeken, vooraleer we alle partijen rond de tafel vragen en het risico lopen dat we mislukken als het prematuur verloopt.'


Blog DS, 09-07-2010

Venenum
 

Venenum


Met de haast grenzeloze inventiviteit voor titulatuur die het paleis eigen is, werd Elio Di Rupo dus als preformateur uitgestuurd. Nu goed, het heeft geen belang welke naam de kat draagt, zolang ze maar muizen vangt. Dat Di Rupo de vraag, die eigenlijk van De Wever kwam, zo bliksemsnel accepteerde, wijst erop dat de twee topfiguren hier niet alleen een een-tweetje hebben gespeeld, maar ook dat ze al een stukje verder zijn dan ze in de openbaarheid willen prijsgeven. Nog niet ver genoeg om meteen aan de formatie te beginnen, maar wel al een stuk verder dan De Wever op zijn afscheidspersconferentie als informateur wou toegeven.


Want in het poker- en blufspel dat nu onderling en naar de publieke opinie wordt opgevoerd, loont het om momenteel te doen alsof men nog met lege handen staat. Dat schept in ieder geval de mogelijkheid om de volgende weken opnieuw te kunnen zeggen dat er wel wat vooruitgang is geboekt.

Vermoedelijk zal de begroting, ook al is een inspanning van 22 miljard redelijk gigantisch, nog het gemakkelijkste verlopen: daar kan over gemarchandeerd worden en je kunt een pakket samenstellen dat iedereen als een tegemoetkoming aan het eigen programma zal kunnen lezen en verkopen. Geldkwesties laten zich in het algemeen redelijk goed rationaliseren.

Een stuk moeilijker wordt de staatshervorming, waar de regionalisering van het arbeidsmarkt waarschijnlijk al in de sterren geschreven staat, maar waar over andere dingen, zoals meer fiscale autonomie, het water meer dan diep blijft.

En dan is er dat allermoeilijkste, want puur symbolische dossier: de splitsing van een kiesarrondissement. De Belgische politieke geschiedenis leert dat over zulke symbooldossiers de spanningen hoger oplopen en de tegenstellingen vaak onoverbrugbaarder blijken dan over om het even welk ander dossier. Alleen De Wever en Di Rupo hebben momenteel de macht om te zeggen dat een oplossing hiervoor eerbaar en aanvaardbaar is voor beide taalgemeenschappen, zonder dat ze door andere partijen worden tegengesproken.

Maar zelfs als dat rond is, blijft de Latijnse spreuk van de week van toepassing. 'In cauda venenum' zei De Wever, het gif zit in de staart. Concreet zal dat het ogenblik worden waarop hij zijn eigen congres moet overtuigen dat de toegevingen die hij hoe dan ook zal moeten doen, opwegen tegen wat hij wel heeft binnengehaald.


Blog DM, 10-07-2010 (Yves Desmet)