Ziek in het frans?
 

* Brussel lonkt naar Vlaamse artsen

Sinds 1993 zijn 37 Nederlandstalige huisartsen in Brussel gestopt en maar 12 nieuwe dokters begonnen. In het weekend kunnen niet langer alle Nederlandstalige patiënten in hun moedertaal behandeld worden.
In totaal zijn nu nog 62 Nederlandstalige huisartsen in Brussel gevestigd. Sinds 1993 zijn tien dokters een praktijk begonnen en er terug mee gestopt, naast 27 andere huisartsen die in diezelfde periode gestopt zijn. Slechts 12 nieuwe dokters zijn in hun plaats gekomen: één zelfstandige, zeven zijn in een groepspraktijk gestapt, vier pas afgestudeerde dokters zijn een associatie aangegaan met een collega.

Friede De Gelder van de Brusselse Huisartsenkring, die in het weekend patiënten doorstuurt naar de dokters van wacht, erkent het probleem. ,,Vooral in het zuiden van Brussel hebben we een groot tekort aan Nederlandstalige dokters. In het weekend is het soms zo druk dat we geen Nederlandstalige arts naar een Nederlandstalige patiënt kunnen sturen."

In de toekomst zou dat probleem nog groter kunnen worden: de gemiddelde leeftijd van de Nederlandstalige huisartsen in Brussel bedraagt 50 jaar. Als ze over 10 of 15 jaar massaal op pensioen gaan, dreigt er een acuut tekort aan Nederlandstalige huisartsen.

Overigens is er niet alleen aan huisartsen in Brussel een tekort. Ook in de ziekenhuizen en verzorgingsinstellingen is er een grote vraag naar specialisten en verplegend personeel dat het Nederlands machtig is.

In 1999 werd om die reden het project Promedicis gelanceerd. Dat is een organisatie die studenten en pas afgestudeerden naar Brussel moet lokken.

Volgens Luc Dhooghe, medeoprichter van Promedicis en huisarts in Vorst, zijn er verschillende oorzaken waarom Nederlandstalige huisartsen zich niet langer in Brussel willen vestigen. In Vlaanderen is maar een maximum aantal studenten geneeskunde toegelaten. Daardoor zijn er plaatsen genoeg voor zowel huisartsen als specialisten. In Vlaanderen kunnen ze ook meer verdienen. Jonge huisartsen die een praktijk willen beginnen in de hoofdstad, kunnen de hoge prijzen van een kantoor of woning niet betalen. En dan is er nog de onveilige reputatie van Brussel: steeds meer afgestudeerde artsen zijn vrouwen, die daar zeer gevoelig voor zijn.