Tien maanden, tien kandidaten, tien ontslagen
 

Tien maanden, tien kandidaten, tien ontslagen


Kristof Schiettecatte zoekt al tien maanden een technicus voor zijn beveiligingsbedrijf. Het relaas van hoe tien kandidaten hun kans verkwanselden.


1. Patrick (26): jonge vader met tweede kindje op komst. De tweede week belt hij dat hij tot woensdag niet komt omdat hij zijn keuken aan het verbouwen is. Zijn werkgever ziet hem niet meer terug.

2. Het uitzendkantoor stuurt twee kandidaten (18 en 22jaar). Ze zullen niet langer dan een halve dag blijven want het werk ligt hen niet.

3. Jacques (25jaar): volgens zijn cv een ervaren fotolasser. Tot hij dat moet bewijzen en er niets van bakt. Bovendien verdwijnt er geld uit de kas. Dus: ontslag na een kleine maand.

4. Tonie (34): een oudere kandidaat, die ploegbaas was geweest. De eerste dag al belt Tonie: kom je me thuis halen, mijn auto is kapot. Die dag moeten ze een display maken voor een doe-het-zelfzaak. Simpel werk, maar Tonie brengt er niets van terecht. Na het eerste weekend belt hij zijn baas: ik zit geblesseerd thuis. Tonie brengt zijn werkkledij nooit terug.

5. Casper (21jaar) slaagt erin om zich al op de eerste werkdag drie kwartier te verstoppen. Ik ben een grote boodschap gaan doen, meldt hij wanneer hij weer opduikt. Nadat hij op zijn derde werkdag met een veel te zware boor een gyprocwand kapot maakt, wordt de samenwerking stopgezet.

6. Cedric (18jaar) vraagt de vrijdagmorgen van zijn eerste werkweek of hij vroeger naar huis mag want hij heeft een lang weekend gepland. Diezelfde vrijdagmiddag krijgt de baas telefoon van het uitzendkantoor waar Cedric met zijn vader is langs geweest om te melden dat hij het werk niet aankan.

7. Patrick, de allereerste kandidaat die liever zijn keuken verbouwde, wil terugkeren maar Kristof Schiettecatte wil hem niet terug.

8. Danny (24jaar) begint veelbelovend. Na een paar dagen moet de baas hem voortaan bij hem thuis komen oppikken. Een paar dagen nadien moet hij met zijn vriendin naar de dokter. De dag daarna zegt hij dat ze toch niet naar de dokter gingen. In zijn derde week meldt hij zich met hoofdpijn —een kater— afwezig. Hij moet niet meer terugkeren.

9. Paul (50jaar) arriveert, ziet dat er met computers wordt gewerkt, zegt dat dit niets voor hem is en vertrekt meteen weer.

10. Raf (24jaar) mailt dat hij geïnteresseerd is en laat vervolgens drie dagen niets meer van zich horen. Uiteindelijk kunnen we hem toch aanwerven maar eerst wil hij nog een week op reis. Geen probleem. Alles lijkt goed te gaan. Maar Raf meldt zich steeds vaker ziek. Hij wil pas om 8uur in plaats van 7.30 uur beginnen. Raf begint verschrikkelijk te knoeien op zijn werk. Vorige week werd hij ontslagen.


DS, 17-03-2010

‘Leer alle scholieren discipline op stage'
 

‘Leer alle scholieren discipline op stage'


BRUSSEL - Steeds meer bazen klagen erover dat jonge werknemers geen discipline hebben. ‘Ze komen te laat op hun werk of dagen gewoon niet op', zegt ondernemer Kristof Schiettekatte. Unizo pleit ervoor alle scholieren middelbaar onderwijs op stage te sturen.


Kristof Schiettekatte (30) startte vijf jaar geleden zijn bedrijf ASC-Service, dat in automatisering en beveiliging doet. ‘De zaken gingen steeds beter en in mei vorig jaar besliste ik een technicus aan te werven. We zijn nu tien maanden later, ik heb tien kandidaten geprobeerd en moest ze alle tien ontslaan omdat ze totaal geen discipline hebben.' (zie hieronder)

Schiettekatte klinkt radeloos: ‘Ik vraag me echt af hoe het verder moet met de jeugd. Ze willen allemaal alles onmiddellijk maar niemand wil nog verantwoordelijkheid nemen. Ik vind dat er op school twee vakken moeten bijkomen: discipline en verantwoordelijkheidszin.'

‘Om die discipline er in te hameren, pleiten wij voor werkplekleren, stages dus, voor alle humaniorastudenten', zegt Nele Muys van de Unizo-opleidingsdienst. ‘Dus ook voor het algemeen secundair onderwijs. Dan zou bijvoorbeeld iemand die overweegt laborante te worden, eerst eens een tijd in een laboratorium kunnen meedraaien, ook om te zien of het werk hem of haar wel ligt.' Chris Smit, secretaris-generaal van de katholieke middelbare scholen, wijst er op dat nu al in heel veel scholen systemen bestaan van werkplekleren, de zogenaamde stages. ‘Maar sinds kort is het onderwijs niet langer vrijgesteld van de kosten –150 euro– voor het geneeskundig onderzoek van de jongeren. Dat zet toch een rem op het organiseren van stages.'


DS, 17-03-2010