Weduwnaars overlijden sneller
 

Weduwnaars overlijden sneller


BRUSSEL - Als de partner sterft, moet de achterblijver flink netwerken om in leven te blijven.


Na het overlijden van hun partner lopen weduwnaren tijdelijk een verhoogd risico om ook te sterven, vooral als het contact met kinderen en familie afneemt.

Bij weduwen is geen verhoogd sterfterisico gevonden. Wanneer de steun die zij van hun omgeving ontvangen toeneemt na het partnerverlies, daalt hun risico om op korte termijn te overlijden zelfs.

Dat blijkt uit onderzoek van Maurice Guiaux aan de Vrije Universiteit Amsterdam. Guiaux onderstreept de invloed van relatienetwerken als vangnet op late leeftijd en laat zien hoe belangrijk veranderingen in die netwerken voor de gezondheid van ouderen zijn.

Tussen 1992 en 2002 zijn 1.942 getrouwde ouderen meerdere malen in het kader van de Longitudinal Aging Study Amsterdam geïnterviewd; Guiaux analyseerde de gegevens hiervan. In deze periode verloren ruim 200 van hen hun partner.

Gemiddeld 2,5 jaar voor het overlijden van hun partner halen getrouwde ouderen de minste steun en contact uit hun netwerk, concludeerde Guiaux. Vanaf het moment van overlijden beginnen alle netwerkleden meer steun en meer contact te onderhouden met de ouderen; deze toename zet door tot gemiddeld 2,5 jaar na het verlies. Met name de steun van kinderen, broers en zussen neemt toe.

Toegenomen steun beschermt weduw(nar)en tegen sociale eenzaamheid, maar niet tegen emotionele eenzaamheid, meldt de VU Amsterdam in een mededeling.


DS, 04-02-2010

Uit dit voorbeeld blijkt nogmaals hoe belangrijk het is om mensen rondom je heen te hebben die steun en liefde kunnen bieden. Het is gewoon een feit dat niemand alleen kan zijn op deze wereld. Onderzoek toont aan dat kleine kinderen die elke vorm van genegenheid en affectie ontnomen worden sterven. Ik denk dat we die lijn zelfs kunnen doortrekken naar volwassenen. Leven zonder enig sociaal netwerk om op terug te vallen, zonder liefde, zonder steun, zonder enige affectie, ... , is gewoon onmogelijk.

Uit eigen ervaring in de familie kan ik beamen dat een geliefde verliezen één van de ergste dingen is, ik zou zelfs kunnen zeggen hét ergste is, dat een mens ooit kan overkomen. Maar hoe het voelt om je soulmate, je partner, je steun en toeverlaat te verliezen. Ik denk niet dat er voor zulke pijn een passend adjectief bestaat. Blijven leven is denk ik al een hele prestatie op zich.