Drugsboer wordt vrijgelaten
 

Drugsboer wordt vrijgelaten


Drugsboer Patrick Lagrou uit Zandvoorde is vrij. Ook zijn vrouw, hun dochter én de drie Braziliaanse werknemers op de grootste cannabisplantage ooit in België mochten de gevangenis verlaten. Oorzaak is een procedurefout bij de huiszoeking, die mogelijk heel het miljoenenonderzoek naar de vuilnisbak verwijst.


Patrick Lagrou (50) kon een glimlach niet onderdrukken toen hij met opgeheven hoofd de gevangenis van Ieper buiten stapte. Op ongeveer hetzelfde moment mochten ook zijn vrouw Maria Beirnaert en hun 23-jarige dochter Céline Lagrou de deur van de gevangenis in Brugge achter zich dicht trekken. Drie weken nadat het Ieperse gerecht met het nodige tromgeroffel de ontdekking van de grootste cannabisplantage van het land had bekendgemaakt, dreigt datzelfde onderzoek nu de geschiedenis in te gaan als een enorme juridische miskleun.

Bij een huiszoeking in de boerderij van Patrick Lagrou in Zandvoorde hadden de speurders, goed verscholen achter stro in een van de loodsen, een ware weedfabriek met meer dan 145.000 cannabisplantjes ontdekt. Lagrou, zijn vrouw en drie Brazilianen werden aangehouden. Enkele dagen later vloog ook dochter Céline achter de tralies.

Maar de kamer van inbeschuldigingstelling (KI) in Gent besliste gisteren dat de ontdekking van de cannabisfabriek gebeurde met een ongeldig huiszoekingsbevel. Daarop stond immers niet vermeld wat de speurders bij Lagrou en zijn gezin kwamen zoeken. En omdat de huiszoekingsbevelen niet wettelijk waren, zijn ook de aanhoudingen die erop volgden nietig. Het openbaar ministerie kan nog in cassatie gaan, maar de zes zijn in elk geval op vrije voeten gesteld.

Het juridisch fiasco kan nog veel groter worden. Over enkele weken moet de kamer van inbeschuldigingstelling bepalen wat er met het hele onderzoek moet gebeuren. ‘Ik wil niet op de feiten vooruitlopen, maar het kan zijn dat het hele onderzoek nietig is’, zegt Martin Minnaert, woordvoerder van het Gentse hof van beroep.


Blog DS, 23-06-2009 (Martin Tytgat en Steven De Bock)

Voorpagina's zijn te klein
 

Voorpagina's zijn te klein


Er gaat geen dag voorbij of de kranten onthullen minstens één justitieschandaal. Gisteren waren er zelfs vier; ze konden niet eens allemaal op de eerste pagina's van deze krant. Het bericht dat het hof van beroep van Brussel 'in staking ging' omdat er... geen veiligheidspersoneel was om de gevangenen naar de rechtszalen te brengen, moest daardoor naar de binnenpagina's. De eerste pagina's stonden immers al vol met nog ergere justitiefeiten. Zoals het nieuws dat de grootste cannabiskweker die ooit opgepakt is in ons land - 150.000 plantjes had hij staan - was vrijgelaten omdat het huiszoekingsbevel waarmee de plantjes werden ontdekt, niet volgens de regels was ingevuld. Onvoorstelbaar.

Ook vooraan werd gemeld dat de minister overweegt honderden gevangenen vrij te laten omdat de overbevolking in de gevangenissen (10.500 gevangenen, terwijl er maar voor 8.500 plaats is) tot rellen dreigt te leiden op warme zomerdagen. Is dat denkbaar in andere beschaafde landen? Neen. (Maar daar is het ook niet denkbaar dat al wie veroordeeld wordt tot een gevangenisstraf van minder dan drie jaar, fluitend naar huis mag: die straffen worden hier... niet uitgevoerd, omdat de gevangenissen al vol zitten.)

Ten slotte bleek gisteren ook dat de gewraakte rechter in de Fortis-zaak, Christine Schurmans, België voor het Europees Hof voor de Rechten van de Mens daagt omdat het gerecht zelf, intern, voor de eigen magistraten, elementaire rechtsprincipes zoals 'het recht op verdediging' en 'de onschuld tot het bewijs van schuld is geleverd' op middeleeuwse wijze met de voeten treedt. Een hallucinant verhaal.

In eigen schoot verkracht het gerecht zelf de zwaarste rechtsbeginselen. Maar als er bij wijze van spreken een dt-fout staat in een huiszoekingsbevel tegen een drugsbaron, blijken voor datzelfde gerecht 150.000 cannabisplantjes plots niet meer ontdekt te zijn.

Zulke dingen gebeuren hier geregeld. Recent werd om vergelijkbare redenen een bende Albanese mensenhandelaars vrijgelaten. Dat gebeurt hier omdat ons gerecht afschuwelijk veel belang hecht aan sommige formaliteiten. Hyperformalisme, heet dat.

En die arme minister Stefaan De Clerck, die mag al dat soort onuitlegbare dingen telkens komen uitleggen. Want er direct veel aan doén, kan hij niet. Gevangenissen bijbouwen, dat vergt jaren. De verziekte toestand in het Brussels gerecht saneren, misschien nog meer.

Het wegwerken van het hyperformalisme van ons gerecht kan echter sneller. De meeste beschaafde landen kennen zulke incidenten niet omdat ze een eenvoudig rechtsprincipe hanteren. Procedurefouten mogen geen onevenredige of 'disproportionele' gevolgen hebben. Het kan toch niet zo moeilijk zijn dat principe in te brengen in ons recht?


Blog DS, 25-06-2009 (Guy Tegenbos)