Mijnenveld opruimen
 

Mijnenveld opruimen


COMMENTAAR — Tot voor kort leek KBC beter weerstand te bieden aan de internationale kredietcrisis dan de andere grote Belgische banken, Fortis en Dexia. KBC leek de problemen beter onder controle te hebben en ze kordater aan te pakken, en vooral ook transparanter te communiceren over zijn financiële toestand.


Schijn bedriegt echter. De Vlaamse bank moest gisteren alweer bij de overheid aankloppen voor hulp. Voor de derde keer al in acht maanden tijd, wat waarschijnlijk een wereldprimeur is.

KBC had nochtans in januari, nadat het voor de tweede keer door de overheid uit de penarie was geholpen, laten uitschijnen dat het radicaal komaf had gemaakt met de giftigste producten in zijn portefeuille, en dat het ergste dus achter de rug was.

Na die geruststellende signalen kwam de nieuwe noodsituatie gisteren dan ook als een donderslag bij heldere hemel voor beleggers en spaarders. Het prille vertrouwen in de financiële sector, dat zich stilaan weer aan het herstellen was, ligt hiermee in één klap opnieuw compleet aan diggelen.

Ofwel heeft KBC bewust de zaken mooier voorgesteld dan ze waren, en risico's die het al langer kende, geminimaliseerd en weggemoffeld in zijn boeken. Dat zou, uiteraard, onvergeeflijk zijn.

Ofwel was de bank wel te goeder trouw, en waren de problemen van vandaag enkele maanden of weken geleden inderdaad nog niet te voorspellen of te ontdekken.

Die tweede mogelijkheid is zo mogelijk nog onthutsender dan de eerste. Want dat betekent dat bankiers ook vandaag, na een jaar kredietcrisis, nog altijd niet weten welke tijdbommen er nog allemaal liggen te tikken in hun boekhouding. En er is geen enkele reden om te veronderstellen dat dit alleen bij KBC het geval zou zijn.

Tenzij we van de ene reddingsoperatie naar de andere willen blijven hollen, is het tijd dat dat mijnenveld grondig opgeruimd wordt. Dat er in kaart gebracht wordt waar de mijnen liggen en dat ze onschadelijk worden gemaakt. En dat de productie van nieuwe mijnen - het soort ondoorzichtige rotzooi waarin de banken de voorbije jaren zoveel geld stopten - strikt verboden wordt.

De Belgische toezichthouders zijn niet in staat om dat alleen te doen - anders mogen we hopen dat ze het al hadden gedaan. Alleen een krachtige Europese aanpak kan zo'n grote schoonmaak voor elkaar krijgen. Maar binnen Europa evolueren de geesten slechts heel langzaam in de richting van zo'n gezamenlijk optreden. Er zitten nog te veel nationale belangen en machtsverhoudingen in de weg.

Nochtans dringt de tijd. Tenzij we eindeloos belastinggeld willen blijven pompen in het zwarte gat dat de banksector inmiddels is geworden.


DS, 14-05-2009 (Karin De Ruyter)