Kafka verkoopt water
 

Kafka verkoopt water


Drinkwatermaatschappij VMW weigert nu al jarenlang om een globale en meer klantvriendelijke regeling uit te werken voor verborgen lekken, die u als burger tot 3.000 euro kunnen kosten. Dat ondervond Nico Tanghe persoonlijk. Geen ombudsdienst die daaraan iets kan doen. Geen wonder dat de Vlaamse ombudsman ontslag neemt.


Gisteren werd bekend dat de Vlaamse ombudsman Paul Arteel al na één jaar en 'in onderling overleg', zoals dat heet, de handdoek in de ring gooit. 'Ik heb mij bezonnen over waar ik mee bezig ben en ik ben tot de conclusie gekomen dat ik dit niet verder kan doen', zegt Arteel, zonder op de details te willen ingaan.

Maar het mag duidelijk zijn dat Arteel het niet naar zijn zin had bij de Vlaamse ombudsdienst, en eerlijk gezegd kan ik hem begrijpen. Want te vaak vallen zijn opmerkingen en bemiddelingspogingen nog altijd in dovemansoren, of sterker nog, ze worden gebruikt als schaamlapje om toch maar de indruk te geven dat klantvriendelijkheid en inlevingsvermogen bij de Vlaamse overheid geen loze woorden zijn.

Helaas kan ik persoonlijk getuigen dat Kafka wel degelijk nog bestaat in Vlaanderen. Zo kreeg ik gisteren een aangetekende zending in de bus van de VMW, de Vlaamse Maatschappij voor Watervoorziening. Daarin dreigt de VMW mijn watertoevoer af te sluiten als ik niet binnen de vijf dagen een betwiste factuur van 2.000 euro betaal.

De aanleiding? Een verborgen waterlek via een verkeerde aansluiting van een oude waterboiler die al in mijn voorkeuken geïnstalleerd was voor ik het huis aankocht in 1999 en die ogenschijnlijk perfect in orde was en volgens de verkooppapieren geïnstalleerd door een erkende winkelketen.

De betwisting? De VMW kon of wou mij nooit uitleggen hoe ik als goede huisvader de verkeerde aansluiting had kunnen detecteren en dus het waterlek had kunnen voorkomen. En ik krijg al evenmin antwoord op de vraag waarom mij voor het lekkende water (dat onder mijn voeten maandenlang onzichtbaar wegstroomde in de riolering) evenveel wordt aangerekend als aan 'gewone klanten'. Ik eis dan ook een herziening van de factuur.

Toen ik mijn probleem wou uitleggen bij de klantendienst van de VMW, werden mijn argumenten cynisch weggelachen. 'U maakt geen kans meneer, maar troost u, voor u was er iemand met een waterfactuur van 3.000 euro.' Als een echte bureaucratische monopolist, die de luxe heeft om gemakshalve te redeneren vanuit verouderde reglementen en geen rekening moet houden met de geest van de wet en de kwetsbare positie van zijn 'klanten'. Er zijn toch geen concurrenten.

En toeval of niet, mijn dossier is vandaag nog altijd in behandeling bij de Vlaamse ombudsdienst, die mij begin april nog liet weten dat er opnieuw contact zou genomen worden voor bijkomend nazicht en overleg. In afwachting zou de vordering opgeschort worden, want daarover bestonden afspraken met de VMW. Niets daarvan. Terwijl ik nu al ruim een jaar wacht op een behoorlijke inhoudelijke uitleg van de VMW, gaat de drinkwatermaatschappij vrolijk door met intimideren. De enige communicatie verloopt via facturen.

De Vlaamse ombudsdienst dringt nochtans al meerdere jaren aan op 'een meer globale en meer klantvriendelijke benadering van de problematiek van de verborgen lekken door de drinkwatermaatschappijen en in het bijzonder ook door de VMW', dat staat zwart op wit in een e-mail die ik deze maand nog kreeg. 'Op termijn zal er misschien een nieuwe instantie (mee) bevoegd worden voor klachten als die van u.' In afwachting van deze nieuwe instantie is de onmacht van de Vlaamse Ombudsdienst schrijnend en zullen nog talrijke brave Vlaamse burgers botsen op een muur van bureaucratische onwil als ze plots ten onrechte een waterfactuur van duizenden euro's in de bus krijgen. Hoelang zal het nog duren vooraleer de Vlaamse politici ingrijpen?

Op Wallonië hoeven ze alvast niet te wachten. Daar wordt een verborgen lek zoals het mijne vaak nu al gelijkgesteld met een ondergronds lek, waardoor de factuur fors naar beneden wordt herzien.

Nico Tanghe is redacteur economie.


DS, 04-05-2009