Schandpaal
 

SCHANDPAAL


Een zwarte lijst van loslopende losers, die zouden ze op het internet moeten zetten.www.losersderlagelanden.com, veilig gerund vanuit de Dominicaanse Republiek, zodat onze justitie er niets tegen vermag. Drie eenvoudige klikken en hop, daar word je al omgeleid naar dat pafferige, zelfvoldane gelaat van 'pedojager' Chris Hölsken, de zoveelste Marcel Vervloesem.


'Ik heb het slim gespeeld. Alles is tot in de puntjes voorbereid', pocht hij in Het Nieuwsblad over zijn stopkinderporno.com. Zo slim, dat hij er niet eens in slaagt om de naam van de bekendste nog levende kinderverkrachter juist te spellen. Wie staat er helemaal bovenaan zijn Belgische lijst? Mark Dutroux. Shit zeg, je zult maar pedofiel zijn en een naam hebben die slechts een letter verschilt van die van het grootste monster in de sector. Jacques de Ripper kan ervan meespreken.

'In Hasselt: woont een 62 jarige Pedoseksueel' vertelt de site ons even verderop, waarmee duidelijk is wat er bedoeld werd met 'tot in de puntjes': dat Chris zijn interpunctie niet beheerst. Over een andere betichte lees ik dan weer: 'Izi de perfecte babysit.' Is dat zijn bijnaam? Izi de babysit? Uit Sesamstraat? Ik zal erop letten, Chris, als er zich ooit een babysit met die naam bij me aanmeldt.

Wat is dat toch met die burgers die het recht in eigen hand nemen? Waarom zijn het altijd van die meelijwekkende knoeiers, die hun eigen veters nog niet kunnen strikken maar het wél beter willen weten dan al onze juristen samen? Als het niet zo weerzinwekkend was, het zou grappig zijn. Ons hele land in rep en roer, enkel door een analfabete puber met geldingsdrang.

Al is hij me wel beginnen intrigeren, die Chris Hölsken. Komt in elk praatprogramma en in elke krant. Blaast daar hoog van de toren dat onze instellingen hun werk niet doen. Gooit schaamteloos en zonder legitimatie de privacy van mensen te grabbel. Zegt daarover: 'Als ze hen lynchen, dan is dat maar zo.' Maar pas op als je iets over hem zelf te weten wilt komen. Dan is het: 'Ik woon in Utrecht, maar meer ga ik zeker niet vertellen. Je weet maar nooit.'

Gelukkig is er nog het internet, waar niemand zich kan verbergen. Chris Hölsken woont niet in Utrecht maar in Woudenberg, een dorp tussen Utrecht en Amersfoort. Hij is bediende bij een begrafenisondernemer. Als hobby is hij sportverslaggever voor een lokale radiozender, Midland FM. Hij is ook lang jeugdtrainer geweest van voetbalclub Blauw Geel '55 uit Ede, alsook 'technisch coördinator' van de pupillen daar. Maar, zo schrijft de club, door allerlei 'conflicten' was er een 'onplezierige sfeer' ontstaan rond zijn figuur, en werd de samenwerking beëindigd. Chris houdt ervan politici e-mails te sturen, waarin hij hen uitnodigt een kijkje te komen nemen op zijn blog, 'het leven van Chris', die vreemd genoeg van het net gehaald is maar in cache nog te lezen valt. Daar vinden we gedichten, gebeden, dagboeken, columns, 'Chris in de media', bespiegelingen over het lakse vervolgingsbeleid van de overheid, een pleidooi voor de doodstraf, en een poll: 'als er een Goudenkooi 2 komt? moet Chris dan de kooi in?' Chris is diepchristelijk, zoals alleen Nederlanders dat kunnen zijn: 'Vader in de hemel, dank u wel dat u het leven bend HEER!, dank u wel dat u aan het kruis gestorven bent, dank u wel dat u liefde bent dank u HEER.' Op gay.eu vertelt hij ons dat hij 95 kilogram weegt voor 1 meter 93, dat hij een normale penisgrootte heeft en 'versatile' is in bed. En vaak genoeg laat hij ons toe in zijn hart: 'over vooroordelen over Pchiechiese ziektens. Mensen begrijpen het niet, ze kunnen het ook niet begrijpe3n, het is veel complexer dan een gebroken been of een andere kwaal. De nood die ik voel, en de pijn is niet te beschrijven. ik ga niet alleen over de pijn schrijven, maar ook hoe mensen denken over ons.' Op een andere plek wordt dat: 'Ik heb zo veel plannen gehad om zelfmoord te plegen, maar het heeft geen zin, Jezus vraagt dat niet van mij, om mij zelf te doden. Jezus vraag aan mij om te leven, om van hem te houden. en om andere Liefde te geven.'

Ik was van plan om ook zijn telefoonnummers in deze column te zetten, en zijn mailadressen. Met als argument: als je niet gelooft in privacy voor anderen, dan heb je er zelf ook geen recht op. (En bovendien heeft hij ze allemaal zelf op het net geplaatst, dat kunnen de mensen die hij te kijk zet niet zeggen.) Maar na het lezen van die laatste hartenkreten, dacht ik: oei, nee. Dit is geen man die met zijn eigen wapens bestreden kan worden. Daar heeft hij de carrure niet voor.

Het lijkt me eerder iemand die tegen zijn eigen voortvarendheid beschermd moet worden. Net als wij tegen hem.

Tom Naegels is schrijver.


DS, 18-04-2009