'De Post moet miljoen euro steun terugbetalen als ze niet werkt'
 

'De Post moet miljoen euro steun terugbetalen als ze niet werkt'


BRUSSEL (BELGA, DS) - Open VLD vraagt dat De Post haar subsidie om een vroege krantenbestelling te organiseren, terugbetaalt bij een staking.


Begin volgende week staken de postdiensten gedurende drie dagen. De postbestelling zal in het hele land verstoord zijn, waarschuwen de bonden nu al.

Naar aanleiding van de staking vraagt Open VLD bij monde van kamerlid Ine Somers dat De Post de subsidie die ze krijgt om een vroege krantenbestelling te verzekeren, terugstort op de dagen dat het postpersoneel staakt. 'Doordat de bonden drie dagen het werk neerleggen staat er niets tegenover de subsidie die het bedrijf dan ontvangt, en dat kan niet', zegt Somers.

Concreet gaat het volgens Open VLD om een miljoen euro op drie dagen. 'De Post krijgt voor het garanderen van de vroege bestelling jaarlijks 100 miljoen euro steun van de overheid. Dat is het leeuwendeel van de 300 miljoen euro die ze krijgt om al haar verplichtingen in het kader van het beheerscontract te kunnen vervullen. Aan 300 krantendagen per jaar betekent dat dat De Post om en bij de 333.300 euro per dag aan overheidssteun krijgt om de vroege bestelling te garanderen. Maal drie dagen geeft dat een miljoen euro waar niets tegenover wordt gesteld.' Somers zal er bij de minister van Overheidsbedrijven, Steven Vanackere (CD&V), op aandringen dat De Post ook effectief werk maakt van de terugbetaling van de subsidie aan de overheid.

Oppositiepartij SP.A is het niet eens met het voorstel en vraagt dat Open VLD de hand in eigen boezem steekt. 'Het is nogal hypocriet dat net Open VLD dit vraagt. De liberalen zouden zich eerder moeten afvragen waarom de postdiensten staken: zij vrezen voor hun job, net omdat de regering, waar Open VLD deel van uitmaakt, helemaal niets doet aan het postdossier.'

De postbodes staken tegen de plannen om meer met 'postbezorgers' te werken om brieven te bezorgen. Die zullen dat doen aan 8 euro per uur. 'Een veel te laag loon', vinden de bonden. De echte postbodes zouden enkel nog aangetekende brieven of geld rondbrengen. Volgens de directie is het plan nodig om het bedrijf moderner te maken en de toekomst van De Post te vrijwaren.


DS, 27-02-2009 (tth)

Gezien mijn al troebele relatie met dit vehikel van een overheidsbedrijf, doet de komende staking toch absoluut de deur dicht! Zeker gelet op de 'geweldig goed' gekozen datum: 2, 3 en 4 maart. En jaja, welke ongelooflijke kaartjesliefhebber verjaart er op 4 maart? :wave: :banghead:

Tsss.... Waar blijft die liberalisering, waar blijft ze! :)

(Tot zover één der meest egoïstische bijdragen van mijzelf aan dit forum. :Party: )

Het is voor iedereen crisis en iedereen wil het beter hebben, maar dit moet niet ten nadele gaan van bepaalde mensen. Ik geef nu een dom voorbeeld. Ik moest vandaag stage geven, maar doordat de post staakte, zijn er bepaalde documenten niet aangekomen die ik nodig had voor stage. Dit zorgde dus voor een warboel. Ik wil maar zeggen dat mensen hun mening mogen geven en mogen opkomen voor hun rechten. Ze mogen er alleen andere mensen niet mee in de problemen brengen, want daar is niemand mee geholpen.

M.a.w. dan verdwijnt het stakingsrecht en meteen ook een stukje van onze democratie? :confused:

Om even bij stil te staan: een stakende postbode maakt het voor zichzelf ook niet echt makkelijk... drie dagen post vormen bergen brieven en reclame die samen met de post van donderdag en vrijdag zal worden bedeeld. Wees er maar zeker van: ik wil geen enkele postbode zijn/haar tas donderdag dragen en om dan nog te zwijgen van de extra tijd die hij/zij onderweg zal zijn.

Deze gedachte doet me niet twijfelen: de post zal écht wel een reden hebben om te staken! :shocked:

Staking bij De Post vooral in Wallonië te voelen

De postbedeling is vandaag, zoals verwacht, verstoord door de stakingsoproep van de vakbonden. Iets minder dan de helft van de post (47 procent) en driekwart van de kranten (76 procent) wordt bedeeld. Dat zegt Fred Lens, de woordvoerder van De Post. Acht op de tien postkantoren is geopend.

In Vlaanderen wordt de postbedeling het minst geraakt door de staking. In de provincies Antwerpen en Limburg wordt 87 procent van de kranten en 61 procent van de post bedeeld. In Oost- en West-Vlaanderen geraakt tot 90 procent van de kranten en 55 procent van de post in de brievenbus.

Wallonië
Wat betreft Vlaams- en Waals-Brabant en Brussel, geraakt 75 procent van de kranten en 44 procent van de post op zijn bestemming. Voor Henegouwen en Namen gaat het om respectievelijk 67 en 43 procent. Voor de provincies Luik en Luxemburg zijn de gevolgen van de actie het zwaarst: daar wordt slechts 52 procent van de kranten bedeeld en nog geen kwart (24 procent) van de post.

Ondanks de stakingsoproep is 80 procent van de postkantoren geopend. Dat betekent dat er minstens één loket open is, maar niet dat alle werknemers van het kantoor effectief aan het werk zijn. In Antwerpen en Limburg is 94 procent van de kantoren geopend, in Oost- en West-Vlaanderen 90 procent, in Henegouwen en Namen 80 procent, in Brussel en Vlaams- en Waals-Brabant 73 procent en in Luik en Luxemburg 65 procent.

80 procent
Vóór morgen zou nog niet bekend raken hoeveel postmensen in totaal gevolg geven aan de oproep. Het ACV meldde eerder vandaag wel dat de stakingsgraad gemiddeld 80 procent bedraagt.

De postbedeling zou ook morgen en woensdag nog verstoord zijn. Deze middag voeren postmedewerkers actie in de straten van Brussel.

www.demorgen.be

Uiteraard hoeft het stakingsrecht niet te verdwijnen, maar of je dan ineens drie dagen achter elkaar moet staken? ...

En misschien moet er inderdaad eens nagedacht worden over wat dat stakingsrecht moet zijn voor mensen die werken in de openbare sector. Ik denk niet dat veel ouders het zouden pikken als leerkrachten ineens drie dagen staken. Net zoals ook het openbaar vervoer op zijn donder krijgt als ze drie dagen zouden staken. Het gaat erom dat mensen die in de openbare sector werken en dit doen betaald door de overheid, net in die openbare sector werken omdat de overheid ervoor wil zorgen dat bepaalde goederen/diensten voor iedereen toegankelijk zijn. De vraag is of die taak van de overheid (tevens betaald door geld van elke burger) te rijmen valt met gewoon stakingsrecht? (De sterkere werkzekerheid die er is in een overheidsbedrijf t.o.v. een privé-bedrijf vraagt misschien een compensatie?)

En los daarvan denk ik dat de stakers bij de post niet goed beseffen wat er hen boven het hoofd hangt. In de geliberaliseerde markt die eraan komt voor de post (en dergelijke bedrijven) kunnen zij niet overleven als ze voortdoen zoals ze bezig zijn. DAT KAN NIET! Dus ja: er moet bespaard worden, dus ja: er moet harder gewerkt worden... als deze mensen überhaupt hun job nog willen behouden!

Zo simpel is het als je kiest voor de kaart van liberalisering! En als men daartegen wil protesteren dan komt men gewoon grandioos te laat, want die beslissing is al veel eerder genomen.

Staking van De Post
 

Zij weten juist wel wat er boven hun hoofd hangt, daarmee deze staking. Mijn vader werkt bij de Post, ik heb daar al 3 jaar vakantiejob gedaan, en geloof mij, het is geen lachertje! Alleen hebben jobstudenten wél het geluk dat zij goed betaald worden voor hetgene wat zij moeten doen. De Postmannen die nu op straat komen, zijn deigenen die de "volgende generatie" willen beschermen, zodat er nog werk voor hen is...
En waarom 3 dagen? Omdat 1 dag niets uithaalt! Johnny Thijs lacht dit gewoon weg.. En waarom? Omdat hij niets hoeft te vrezen, hij zit er warmpjes in, als 'topman'.

De postbodes hebben gelijk
 

De postbodes hebben gelijk


De regering-Leterme heeft in haar doodstrijd de baan van postbode kapot laten maken, zegt STEFAAN VAN HECKE. Drie dagen geen post krijgen is een kleinigheid in vergelijking met de ellende die we van een vrije postmarkt mogen verwachten.


De devaluatie van het beroep van postbode tot 'hamburgerjob' voor een hongerloon en zonder degelijk sociaal statuut, stuit mij tegen de borst. Deze diepgaande herstructureringen zijn niet alleen het gevolg van de liberalisering van de postmarkt in Europa, maar ook (vooral?) van zeer slechte beslissingen die de regering-Leterme nam enkele uren voor haar ontslag. De regering-Van Rompuy noch de regering-Leterme had oren naar de verzuchtingen van de vakbonden over de liberalisering van De Post. Het is haast onbegrijpelijk dat iemand als toenmalig minister Vervotte, die toch ooit een boegbeeld van de christelijke vakbond was, niet harder gevochten heeft voor de bescherming van de duizenden werknemers van De Post. CD&V was meer bekommerd over de job van haar premier, dan over die van de vele mannen en vrouwen die dagelijks onze post verwerken en bedelen. Dat maakte het mogelijk voor Minister Van Quickenborne (Open VLD) om zijn ultraliberale agenda door te duwen: minimale bescherming van de werknemers, maximale winstmogelijkheden voor de multinationals. En intussen schuift hij vrolijk de schuld door naar Europa.

De tragiek is natuurlijk dat Europa de regering voldoende instrumenten geeft om beschermende sociale maatregelen te nemen. Door voorwaarden op te leggen aan de bedrijven die geïnteresseerd zijn in de Belgische postmarkt, kan de regering heel eenvoudig garanderen dat die mensen een zelfde en rechtvaardig loon krijgen voor hun werk. Nu krijgen we ongetwijfeld een neerwaartse loonstrijd, waardoor hard werk steeds minder betaald wordt. Alsof onze postbodes geen recht hebben op een eerlijk loon.

In die laatste fatale uren van de regering Leterme werd er echter gekozen voor een minimaal scenario: zo weinig mogelijk bescherming, zo veel mogelijk vrijheid. Dit harde, rechtse beleid dat onder de huidige premier voortgezet wordt, zal uiteindelijk leiden tot sociale dumping. Nu reeds horen we verhalen over gepensioneerden, huisvrouwen en zelfs kinderen die enkele uurtjes tegen een kleine vergoeding post ronddelen. Dit is toch onaanvaardbaar! Vorig jaar dienden Kamerlid Georges Gilkinet (Ecolo) en ikzelf een resolutie in om van de regering te eisen dat ze eindelijk werk zou maken van de invoering van een zogeheten paritair comité voor de postsector. Dit moet een cao mogelijk maken die minimale loonbarema's kan vastleggen waar elk bedrijf zich aan moet houden. De stilte bij de christendemocraten en de liberalen was en is echter oorverdovend.

'De Post heeft in haar huidige vorm geen toekomst meer', zeggen de voorstanders van deze blinde liberalisering. Als je het natuurlijk mogelijk maakt dat de winstgevende onderdelen naar de privésector gaan en de verlieslatende bij de overheid blijven, is er inderdaad een probleem met die toekomst. Wie dacht dat na de bankencrisis iedereen intussen wel doorhad dat je niet langer de lusten naar de privé en de lasten naar de belastingsbetaler kan doorschuiven, is eens te meer een illusie armer. Er komt een financiële put of er komt een sociaal drama. Maar het resultaat is hetzelfde: u en ik zullen hiervoor diep in de buidel mogen tasten.

Ik steun daarom - samen met mijn partij - ten volle de betoging van de vele werknemers van De Post die maandag door Brussel trok. Drie dagen geen post krijgen is voor iedereen zeer vervelend. Maar misschien nog het meest voor de stakers zelf, die na hun staking extra hard werken om de achterstallige post te bedelen. Het alternatief is echter veel vervelender: een gebrekkige postbedeling, een gebrekkige dienstverlening en een massale sociale dumping. Laten we ons nooit bij een dergelijk rechts beleid neerleggen.

Stefaan Van Hecke (Groen!) is Kamerlid.


DS, 03-03-2009