Carl
 

Carl


Hij spreekt sneller dan zijn schaduw, hij is telegeniek, hij lijkt altijd beschikbaar en hij koestert een lichtrode achtergrond. Kortom, als praatgast op radio- en televisie is Carl Devos ongelofelijk dankbaar. Er gaat geen dag voorbij of de professor uit Gent frequenteert de VRT.


Afgelopen dinsdag kwam hij langs bij Phara. Hij leek goed gecast om die staatsman Leo Tindemans weerwerk te bieden. Bovendien heeft de politoloog net een bundel klaar over de ideologische toekomst van de socialisten. Een eenvoudige vraag van Lieven Van Gils - 'Waar zou u Tindemans plaatsen?' - duwde de professor evenwel het zwembad in.

Hij blies even. 'Ik denk op een zeer hoge plaats', klonk het aarzelend. Hij verwees naar het miljoen voorkeurstemmen bij de Europese verkiezingen (1979). Volgens Devos stond Tindemans ook op een 'cruciale plek in de geschiedenis toen hij tijdens de jaren tachtig na de val van de muur minister van Buitenlandse Zaken was'.

Helaas, een misser. Bij de val van de muur, in november 1989, was Tindemans Europees parlementslid en had hij de Belgische politiek verlaten. Zeker de socialisten herinneren Tindemans als de man die tijdens de jaren tachtig mordicus kernraketten in België wilde plaatsen. Een nieuwe generatie, met Louis Tobback en Karel Van Miert op kop, liet op deze manier de toenmalige SP boven zichzelf uitgroeien (27 pct.).

Devos meldde vervolgens dat de CVP Tindemans als gewezen premier tot voorzitter had gekroond.

Helaas, opnieuw een misser. Tindemans kroonde zichzelf. Meer zelfs, hij veroorzaakte zo een van de meest traumatische gebeurtenissen uit de naoorlogse politieke geschiedenis. Tindemans moest als eerste minister voor Martens het veld ruimen. Verongelijkt zon hij op wraak. Tijdens een legendarisch congres in de Magdalenazaal volgde in 1979 een coup. De demarche sloeg de partij met verstomming.

Devos plaatste Tindemans terecht in 'de galerij van de groten'. Maar de historische verantwoording miste precisie.


DS, 19-02-2009 (bbr)