De hoogmis van het kapitalisme
 

De hoogmis van het kapitalisme


Geen Bono dit jaar. Geen Angelina Jolie. Geen Sharon Stone. Is het crisis in Davos? Ja en nee. Ja, want de staat van de wereldeconomie zal hét gespreksonderwerp bij uitstek zijn. En nee, want vooralsnog is aan de omvang van het evenement en aan het aantal bezoekers niet af te lezen dat het slechter gaat.


Opnieuw hebben zich zo'n 2.500participanten ingeschreven voor de hoogmis van het kapitalisme, evenveel als vorig jaar. Sommige banken hebben een wat kleinere delegatie gestuurd, dat is waar. De ceo van Citigroup, Vikram Pandit, blijft in New York. Goldman Sachs geeft dit jaar geen feestje. En John Thain van Merrill Lynch was weliswaar aangekondigd, maar heeft afgezegd nadat hij vorige week werd ontslagen bij Bank of America, dat Merrill Lynch heeft overgenomen. Veel bankiers hebben nu iets anders aan hun hoofd dan te netwerken in een Zwitsers ski-oord. Maar anderen beslisten om juist wél naar Davos te gaan, omdat het nu belangrijker dan ooit is om na te denken over de toekomst. Jamie Dimon van JP Morgan bijvoorbeeld, Daniel Bouton van Société Générale en Marcel Rohner van UBS. Zij voelden zich aangesproken door het thema van dit jaar: 'Shaping The Post-Crisis World'.

Er zijn misschien wat minder bankiers, maar des te meer vertegenwoordigers van overheden en regeringen. Er zullen de komende dagen niet minder dan 41 staats- en regeringsleiders naar Zwitserland afreizen, meer dan ooit tevoren. Het lijkt een weerspiegeling van het hernieuwde zelfvertrouwen van de staat en de politiek. De kredietcrisis heeft de lang verguisde overheid terug naar een positie op het eerste plan gekatapulteerd, terwijl menig multinational uitgeteld in de touwen ligt. Toch blijven de zakenlui in de meerderheid: zij maken ongeveer 60 procent uit van de bezoekers. Veel van hen zijn vertegenwoordigers van de duizend grote ondernemingen die het ledenbestand van het World Economic Forum vormen.

Klaus Schwab, de stichter en directeur van het WEF, noemde deze editie 'een van de meeste cruciale in de bijna veertigjarige geschiedenis van het Forum'. 'Wat we nu meemaken, is de geboorte van een nieuw tijdperk, een wake-upcall die onze instituties, ons systeem en onze manier van denken grondig zal veranderen.'

Grote woorden, die goed passen bij de status die het WEF zichzelf graag aanmeet als onmisbare ontmoetingsplaats voor de groten der aarde. Als je eind januari niet in Davos bent, word je als zakenman of politiek leider niet helemaal serieus genomen, lijkt het wel. Tot de grote namen die dit jaar acte de présence geven, behoren de Russische premier Vladimir Poetin, zijn Chinese ambtgenoot Wen Jiabao, de Duitse bondskanselier Angela Merkel, de Britse premier Gordon Brown en zijn Japanse collega Taro Aso. Ook premier Herman Van Rompuy en minister-president Kris Peeters zullen er zijn.

Naast de 41 staats- en regeringsleiders zijn er negentien Centrale Bankiers, zeventien ministers van Financiën, 22 ministers van Handel, zestien ministers van Buitenlandse Zaken (onder wie Karel De Gucht), vijftien milieu- en energieministers, negen Europese Commissarissen en de hoofden van dertig internationale organisaties. Het enige schoonheidsvlekje op de WEF-aanwezigheidslijst is de magere regeringsvertegenwoordiging uit de Verenigde Staten. Alleen Larry Summers, de directeur van de Nationale Economische Raad en de belangrijkste economische adviseur van president Obama, staat op de aanwezigheidslijst. Maar ook hij heeft afgezegd. De regering-Obama zal vertegenwoordigd zijn door de relatief onbekende Valerie Jarett, een naaste medewerkster van de president. Daarnaast zijn de meest prominente Amerikaanse politici ex-president Bill Clinton en zijn vicepresident Al Gore.

Op de lijst van zakenlui staan tal van prominente namen, zoals die van Joseph Ackermann (Deutsche Bank), Michael Dell (Dell), Steve Forbes (Forbes), Bill Gates (Microsoft), Carlos Ghosn (Renault), Henry Kravis (KKR), Lakshmi Mittal (ArcelorMittal), Indra Nooyi (Pepsi), Larry Page (Google) en George Soros (Soros Fund Management). Daarnaast zijn er nog vertegenwoordigers van ngo's, vakbonden en sociale instellingen, en zo'n 250 journalisten.


DS, 28-01-2009