Vlaanderen kon wat Belgie niet kon: beslissen
 

Vlaanderen kon wat Belgie niet kon: beslissen


BRUSSEL - De federale regering was 'in de onmogelijkheid te regeren'. En dus trok KBC naar Vlaanderen.


Het was niet de eerste keer dat er contact was tussen de KBC-top en de top van de Vlaamse regering. Dat was bij de vorige steunvraag van KBC aan de federale overheid ook gebeurd. De Vlaamse minister-president Kris Peeters had al gevraagd aan ceo André Bergen: 'Kunnen we helpen?'

De bank vond het toen niet nodig. Ook toen al was er dreiging dat de federale regering niet kon beslissen omdat de Franstalige regeringspartijen niet wilden beslissen voor KBC 'zonder compensaties voor Waalse bedrijven'. Toen werd door federale Vlaamse politici gedreigd met het overhevelen van het dossier naar de Vlaamse regering, en dat volstond om toen een uitweg te vinden voor de geëiste compensaties. Maar nu lukte dat niet meer.

Dinsdag was er eerste contact tussen de bank en de federale regering en kreeg de bank te horen 'dat het zeer moeilijk was'. Didier Reynders (MR) had de 'bad bank' op tafel gegooid en dat leidde tot ideologische tegenstellingen in de regering. Daarnaast speelde de communautaire tegenstelling, en de 'gewone' naijver tussen PS en MR. De zaak werd verwezen naar de pilootgroep van federale technici die woensdag niets anders kon melden aan KBC dan 'dat het zeer moeilijk lag federaal'. Daarop stapte André Bergen naar Kris Peeters. Na een lunch was meteen duidelijk dat Vlaanderen klaar stond 'om te doen wat moet'.

En Vlaams zaten alle regeringspartijen op die lijn. In de namiddag werden de technische voorbereidingen getroffen. KBC-topman Bergen koppelde nog eens terug naar het federale niveau en daar bleek niets veranderd te zijn.

Om 20 uur begon de Vlaamse regeringskern te vergaderen, en om 24 uur was er een oplossing die aanvaardbaar was voor KBC, die beantwoordde aan alle juridische en Europese normen en waarin alle regeringspartijen ook hun accent konden terugvinden.

Dat werd 's nachts meteen in een duidelijk contract omgezet, niet in een vage tekst.

Om halfzeven werd de zaak nog even doorgepraat met de KBC-top. Om zeven uur keurde de voltallige Vlaamse ministerraad het dossier goed en om kwart voor acht werd het akkoord bekendgemaakt.

De federale overheid wist dat Vlaanderen bezig was en kon dat niet tegenhouden, als ze dat al gewild zou hebben. De dramatische gevolgen van het tegenhouden voor de bank zouden trouwens door geen enkele publieke opinie in dit land aanvaard worden. De federale regering had trouwens destijds de deelstaten zelf te hulp geroepen voor Dexia en Ethias.


DS, 23-01-2009 (Pascal Dendooven)

oef!
 

Ik vind het schrijnend dat de federale regering eindeloos zit te discussiëren, maar komt zelden tot doordachte beslissingen. Maar we hebben geluk, want ooit hebben ze ons land gefederaliseerd. Waardoor nu in tijden van HOOG economische nood er nog de Vlaamse regering is onder leiding van minister-president Kris Peeters, want dat is tenminste nog één regering (van de vele) die nog echt efficiënt kan werken. Ik ben niet Vlaams gezind, maar als ik de federale politiek de laatste maanden bezig zie trek ik één conclusie. Er zal toch een staatshervorming moeten komen, want op deze manier werkt het niet(meer).

'Communautaire dialoog heeft geen zin meer'
 

'Communautaire dialoog heeft geen zin meer'


BRUSSEL - Vlaams minister-president Kris Peeters vindt dat de intercommunautaire dialoog geen zin meer heeft. Dat de Franstaligen geen deelakkoorden willen sluiten, is er voor hem te veel aan.


In de praktijk betekent dit het einde van het overleg. 'Wat ik nu hoor van minister Reynders is dat hij niet bereid is tot het sluiten van deelakkoorden. Dan denk ik dat de dialoog geen zin meer heeft', aldus de minister-president in een interview met Radio 1.

Peeters wil nu eerst met de andere Vlaamse partijen overleggen over hoe het verder moet.

Reynders herhaalde vandaag bij de presentatie van de MR-lijsten voor de Brusselse verkiezingen dat zijn partij over alles wil discussiëren, maar dat er geen enkele tekst voor de regionale verkiezingen zal worden goedgekeurd. Hij wil wel nog praten 'over bepaalde dossiers', zoals werkgelegenheid.

Reynders erkent wel dat een staatshervorming noodzakelijk om 'een nieuw institutioneel evenwicht' te vinden. 'We zijn bereid de dialoog opnieuw te openen maar we zijn niet bereid onze principes in ruil voor geld los te laten'.

De MR wou ook het dossier van de niet-benoemde franstalige burgemeesters opnieuw ter discussie brengen. Ook dat was niet naar de zin van Peeters.


Blog DS, 16-02-2009 (wle)

Kris Peeters houdt zijn woord, voor mij is hij al veel geloofwaardiger dan ex-premier Yves Leterme.

Alleen hoe moet het nu dan weer voort? Er gaat niets gebeuren en dat is net wat de Franstaligen willen. Wanneer gaat men het echt menen?

Oplossing: ultimatum stellen en daarna de onafhankelijkheid verklaren?

Communautaire dialoog eindigt met een sisser
 

N-VA heeft gelijk gekregen


BRUSSEL - Wat al weken in de lucht hing, mag nu ook worden gezegd: ook de communautaire dialoog, de allerlaatste kans op een staatshervorming, is een maat voor niets geworden.


Daarmee krijgt de N-VA een half jaar na datum gelijk. Vlaams minister Geert Bourgeois en zijn partij N-VA namen in september vorig jaar ontslag uit de Vlaamse regering omdat ze niet geloofden in de communautaire dialoog met de Franstaligen die Vlaams minister-president Kris Peeters (CD&V) wilde opstarten.

Peeters zelf wou wel zijn nek nog uitsteken voor die 'laatste kans', waarmee het Vlaams kartel CD&V/N-VA meteen naar de geschiedenisboeken werd verwezen. Peeters zei ook garanties te hebben dat de Franstaligen deelakkoorden wilden sluiten, en bereid waren de discussie over BHV en de benoeming van de drie burgemeesters buiten de dialoog te houden.

Maar die 'garanties' blijken dan achteraf toch niet zo veel voor te stellen. Sinds minister van Binnenlandse Aangelegenheden Marino Keulen (Open VLD) eind vorig jaar de drie Franstalige burgemeesters uit de Vlaamse rand voor een tweede keer afwees, was de dialoog een tere patiënt, die nooit meer uit zijn coma is geraakt.

Van PS- en CDH-kant is er nog wel een uitgestoken hand gekomen, maar de MR heeft nooit klare wijn willen schenken. Senaatsvoorzitter Armand De Decker was er voorstander van om opnieuw aan tafel te gaan, FDF-voorzitter Olivier Maingain zwaaide telkens weer met de eis om de drie burgemeesters te benoemen.

Sinds het aanbod van de Vlaamse regering om nog een allerlaatste keer aan tafel te gaan - maar dan wel met de uitdrukkelijke bedoeling om onmiddellijk ook akkoorden te sluiten - was duidelijk dat de dialoog alleen nog een spelletje zwartepieten was.

De Vlaamse regering zocht een gelegenheid om de schuld bij de anderen te leggen, en heeft die nu ook gevonden. Minister-president Kris Peeters heeft de verklaringen van MR-voorzitter Didier Reynders aangegrepen om de dialoog nu ook officieel dood te verklaren, zonder vooraf de Vlaamse deelnemers te raadplegen.

Reynders geeft op zijn beurt de voorkeur aan harde communautaire taal. Op die manier kan hij het FDF te vriend houden, dat hij absoluut nodig heeft om de harde strijd met de PS om het politieke leiderschap in Wallonië te winnen. Zo droeg ook hij de dialoog ten grave.

Daarmee gaat ook de allerlaatste kans om het onderdeel staatshervorming van het Vlaamse regeerakkoord enigszins uit te voeren, voorgoed verloren. Eerst zijn de communautaire onderhandelingen op federaal niveau eindeloos lang uitgeprobeerd, nu komt er ook van de gemeenschapsdialoog niets in huis.

De komende dagen gaan de Vlaamse partijen aan tafel zitten om te beslissen hoe het verder moet. Maar er is geen alternatief: de Vlaamse onderhandelaars staan met lege handen. De teksten die Peeters op papier had staan, zijn net als het eerste pakket van de staatshervorming, voer voor de vuilnisbak geworden. Dat is vooral bijzonder vervelend voor Kris Peeters en zijn partij. Peeters moet nu aan zijn partijgenoten uitleggen waarom hij zei garanties te hebben toen hij zijn partij ervan overtuigde uit het kartel te stappen.

CD&V wordt met de stembusgang in het vooruitzicht opnieuw geconfronteerd met haar verkiezingsbeloftes, en heeft nu helemaal niets: geen staatshervorming, geen kartel. En dat terwijl de CD&V-basis zich vorige week nog roerde over het gebrek aan resultaten. Gelukkig voor CD&V is de wereld de jongste maanden grondig veranderd. De discussie over een staatshervorming is naar de achtergrond verdwenen. De nijpende economische problematiek eist nu alle aandacht op. Maar die wissel vaagt het gezichtsverlies niet uit.


Blog DS, 17-02-2009 (Wim Winckelmans)