Leraren zetten ouders in de hoek
 

Leraren zetten ouders in de hoek

Eén op de drie onderwijzers op basisschool vindt vader en moeder van leerling een ware last.
Ouders vinden leraren leuk maar dat gevoel is allesbehalve wederzijds. Dat blijkt uit nieuw onderzoek van de UGent. Een derde van de leraren in het basisonderwijs beschouwt ouders als een last. Evenveel onderwijzers menen dat ouders niet het beste voor hebben met hun kind.

Tussen leraren en ouders heerst één groot misverstand. Zowat de helft van de leerkrachten basisonderwijs denkt dat ouders geen respect voor hen hebben. Ouders zijn daarentegen vol lof over de leerkrachten van hun kroost.

Voor het onderzoek deed Lien Ghysens, onderzoeker aan de vakgroep onderwijskunde van de UGent, alles bij mekaar een rondvraag bij 264 ouders en 371 leraren van het vijfde en zesde leerjaar basisonderwijs. De discrepantie tussen de resultaten van beide enquêtes, die in het oktobernummer van Klasse gepubliceerd worden, is treffend. Ouders vinden school erg belangrijk. Voor 40 procent staat voorop dat hun kinderen plezier beleven op school, iets meer dan één op de vier vindt de prestaties primordiaal. Het overgrote merendeel zegt hun kinderen wel eens bij te staan met schoolwerk en probeert het nageslacht het belang van onderwijs te laten inzien.

Daarenboven vindt maar liefst 96 procent van de ouders de onderwijzer van hun kind vriendelijk. 88 procent voelt zich welkom in de klas, 85 procent vindt dat de leraar makkelijk bereikbaar is en 96 procent is ervan overtuigd dat de leraar het beste voor heeft met hun kind.

Hard oordeel

Dat is ook zo, zo blijkt uit de antwoorden van de leraren, maar zij zijn minder overtuigd van de goede bedoelingen van de ouders. Leraren zijn behoorlijk hard in hun oordeel. Meer dan een derde vindt ouders vooral een last en 36 procent meent dat ouders op het schoolse vlak niet altijd het beste voor hebben met hun kind. "Het merendeel van de leraren bekijkt zichzelf als een professional die een expert is op zijn terrein", stelt Ghysens. "Zij hebben ouders liever niet in de klas. Het is inderdaad frappant dat meer dan een derde van de leraren denkt dat ouders niet het beste willen voor hun kind. Ik denk dat ze daar te snel oordelen. Het zal dan vaak gaan over ouders die om allerlei redenen niet of zelden naar de school komen. Leerkrachten leiden daar vaak uit af "dat die ouders dan wel niet geïnteresseerd zullen zijn" of 'school niet belangrijk vinden'. Terwijl dat, zo blijkt uit de antwoorden van de ouders, helemaal niet het geval moet zijn. De lagere sociale klasse, die vaker niet naar school komt, hamert thuis net erg op het belang van onderwijs. Zo mogelijk zelfs méér dan mensen met een hoger diploma."

Dat leerkrachten ouders vaak als lastpakken zien, zou te maken kunnen hebben met het feit dat ouders enkel op de leerkracht afstappen als er iets mis is. "Vice versa geldt dat ook", meent Ghysens. "Ouders zien de leerkracht van hun kind pakweg twee keer per jaar tijdens het oudercontact. Voor de rest zoeken ze enkel contact als er een probleem is. Dat patroon moet doorbroken worden. Ouders zouden ook uitgenodigd moeten worden als er alleen maar positieve dingen te vertellen zijn. Wij raden scholen aan om meer contactmomenten tussen ouders en leerkrachten te voorzien."

Al bij al geeft de studie je het gevoel dat leraren niet zulke leuke mensen zijn. "Ach, dat zal wel meevallen", aldus Ghysens. "Per slot van rekening vinden al die ouders het toch vriendelijke mensen?" Om de resultaten van de studie te bevestigen, begint Ghysens aan een vervolgstudie. "We gaan de steekproef verdubbelen om te zien of we betrouwbare conclusies kunnen trekken", zegt ze. (Kim Herbots) De Morgen

Heeft ze een onderzoek gedaan of heeft ze een onderzoek gedaan?
Een simpel vragenlijstje kan ik zelf ook wel opstellen, dat noem ik geen onderzoek. En de resultaten stellen zonder verdere duiding niet echt veel voor. Waarom vinden leerkrachten ouders lastpakken en wat kunnen zij er dus op hun beurt aan doen? Dat is de vraag waar zo'n onderzoek een antwoord op moet geven.
Dat goochelen met cijfers en statistieken is allemaal wel mooi, maar tegenwoordig wordt er om de één of andere reden niet dieper ingegaan op opvallende resultaten van zulke onderzoeken.
Het is toch geen moeite om bij de rondvraag een 'Zo ja, waarom?'-optie te voorzien? Dan is zo'n onderzoek pas echt nuttig.

Pertinente observatie! ;)

Ik ken veel mensen die in het (lager) onderwijs les geven en hoor hen geregeld klagen over de ouders. Het is inderdaad zo dat ouders alleen naar de leerkracht gaan als er iets mis is wat zeer demotiverend werkt. Ouders gaan dezer dagen ook bijna altijd hun kind gelijk geven. Toen ik in de lagere school zat hoorde ik van mijn ouders; als je straf krijgt van de juf zal je wel iets mispeuterd hebben. Nu geven de ouders gewoon een briefje mee met de uitleg dat hun kind de straf niet hoeft te maken omdat het niets verkeerd gedaan heeft( in hun ogen). Als leerkracht sta je hier machteloos tegenover. Als het kind zijn straf al niet moet maken van zijn ouders waarom zou het dan nog "luisteren" naar de juf, hij krijgt uiteindelijk toch gelijk. Je mag natuurlijk niet iedereen over de zelfde kam scheren, maar er is toch veel veranderd op pakweg 10 jaar.