IJsberen eten elkaar op door gebrek aan vis
 

IJsberen eten elkaar op door gebrek aan vis

De ijsberen die op de Noordpool leven, zijn kannibalen geworden. Dat is een onvermijdelijk gevolg van het smelten van de ijskappen, zo heeft een medewerker van een Amerikaanse dierenbeschermingsorganisatie aan de nieuwszender CNN bekendgemaakt.


Door het ontdooien van het poolijs is de biotoop van de daar levende zoogdieren drastisch ingekrompen. De ijsberen krijgen het daardoor bij hun jacht op vis almaar moeilijker.

Uit hoge nood zijn ze sinds kort begonnen met zich op elkaar te storten om aan voldoende voedsel te komen.

www.gva.be
25 september 2008

Het is inderdaad zo dat de opwarming van de aarde de oceanen in geringe mate bedreigd. In sommige delen van oceanen is de krilldichtheid tussen 1976 en 2003 naar schatting met tachtig percent afgenomen als gevolg van de verdwijning van het ijs. Pinguïns, albatrossen, zeehonden, en walvissen -en op de noordpool onze ijsbeer- krijgen het daardoor bijzonder moeilijk.

Maar ik denk dat de opwarming van het klimaat in dit artikel wat overroepen wordt. Ik denk dat we de oorzaak eerder bij onszelf moeten zoeken, meer bepaald bij de overbevissing. De helft van de visbestanden in de wereldzeeën worden namelijk maximaal uitgebaat en zeventien percent wordt overbevist.
Overbevissing, het gebruik van sleepnetten en andere destructieve vistechnieken, de niet-duurzame hydrocultuur en illegale visserij kunnen we eerder aangeven als oorzaak. Het gebruik van sleepnetten kan vergeleken worden met de kaalkap van de bossen. De sleepnetten brengen de koralen en de habitat van veel soorten enorme schade toe. Jaarlijks raken ook honderdduizenden zeevogels, schildpadden, zeezoogdieren en andere diersoorten verstrikt in de netten.


Een andere oorzaak kan de vervuiling van de oceanen, die organismen doodt en de ecosystemen ondermijnt, zijn. Vooral het effect van moeilijk afbreekbare stoffen die zich in het milieu ophopen, baart me zorgen. Afval in de oceanen, zoals plastic en achtergelaten vismateriaal, verwondt en doodt veel diersoorten. Daarnaast wijzen ook “dode zones” die met een gebrek aan zuurstof kampen op de verschraling van de oceanen.



Naar mijn mening schuiven we dus alles te snel op global warming, maar bij onszelf of bij het heersende politieke bestel de oorzaak zoeken, doen we niet.

Jouw argumenten houden inderdaad wel goed steek en zijn ongetwijfeld een onderdeel van het probleem, maar ook de opwarming van de aarde kan hier een deeloorzaak van zijn. IJsberen jagen normaal gezien op ijsschotsen op de zeehonden die daar op 'zonnen', maar door het smelten van het ijs zijn er almaar minder ijsschotsen en worden de afstanden tussen de verschillende ijsschotsen groter en groter, tot zulke afstanden dat ijsberen ze niet meer kunnen overbruggen zonder van oververmoeidheid te verdrinken.
Dus het zou me niet verbazen als de opwarming vd aarde hier deels de oorzaak van is. Maar het is uiteraard een opeenhoping van verschillende factoren, waar overbevissing een erg belangrijke - zo niet de belangrijkste - van is.

tja, het is algemeen geweten dat de ijsbeer hoogst waarschijnlijk zal uitsterven in het wild door het smelten van het ijs, overbevissing en nu dus door kannibalisme als gevolg van te weinig voedsel.