Zo ver is Brussel niet
 

Zo ver is Brussel niet


‘Regenten!’ ’Zakkenvullers!’ Een krant kan op internet geen nieuws over de Europese Unie brengen, of er breekt in de reactiekolom onder het bericht een massale scheldpartij uit. De EU is dan ook een heerlijk instituut om te verfoeien: het heeft de schijn tegen en zegt toch niks terug.


Naast de gebruikelijke tirades tegen de bezetters van het ’pluche’ wordt de EU steevast verweten ondoorgrondelijk te zijn. Tuurlijk, het ís ook moeilijk, en wie in dit zinnetje enig dédain ten aanzien van het anoniem reagerende internetpubliek bespeurt, heeft dat goed gezien. Zo lastig te begrijpen is het namelijk niet, hoor. Het kost wel tijd en moeite, maar dat is de logische last die de democratie vergt van haar burgers. De stukken die het Europees Parlement, de Europese Commissie en de Raad van de EU voortbrengen zijn echt niet vervelender dan wat de Haagse instituten produceren.

Een probleem is wel dat de informatie op het eerste gezicht niet zo gemakkelijk is te verkrijgen. Omdat ’ze’ niet willen dat we het allemaal weten, fulmineert menigeen dan, maar als voormalig correspondent in Brussel zou ik precies het omgekeerde willen beweren: De instellingen van de EU willen zo graag open en transparant zijn, dat ze voor alle zekerheid maar ál hun documenten op het wereldwijde web gooien. En dat levert inderdaad een bijna ondoorgrondelijke brij van informatie op.

Toch is de EU via internet een stuk beter bereikbaar geworden, sinds een portaalsite direct toegang geeft tot alle verschillende instituten. Veel informatie is in het Nederlands te lezen, al kan dat bij actuele stukken en persberichten een tijdje duren. En waar het zoeken op thema enkele jaren geleden nog een absolute ramp was - een term als ’administratieve vereenvoudiging’ leverde paradoxaal genoeg al gauw 200.000 ’hits’ op - is er nu een logischer indeling naar onderwerpen, chronologie en status van de stukken. En hoe absurd dit ook klinkt, de websites zijn zelfs wat vermakelijker geworden. Het taalgebruik is minder formeel, de opmaak minder afstotend.

Daarmee zullen de websites bij de gemiddelde internetgebruiker nog niet snel onder de ’favorieten’ komen te staan. Maar zo nu en dan eens rondklikken door de digitale krochten van de EU kan heilzaam zijn. Zowel voor- als tegenstanders van de Europese integratie kunnen er argumenten vinden die mogelijk omstreden, maar dan in elk geval onderbouwd zijn.

Een klik vanaf de portaalsite naar ’Ontdek de EU’ geeft al goede basiskennis. En de hardnekkige klacht dat het nieuwe, zo omstreden Verdrag van Lissabon onleesbaar is? Ik weet bijna zeker dat de meeste mensen die dat zeggen het nooit hebben geprobeerd. Klik ernaartoe via de rechtstreekse link en oordeel zelf. Echt, het valt best mee.

Makkelijker te verteren is de informatie van nieuwssites als www.euobserver.com en www.euractiv.com, waarbij de laatste website ook zeer adequaat doorverwijst naar achtergrondinformatie en dossiers. Een nadeel kan zijn dat deze websites Engelstalig zijn. Elke krant en bijna elk opinietijdschrift heeft echter eveneens zijn eigen Europa-link.

Wie liever televisie kijkt dan leest, kan vele persconferenties, officiële gelegenheden en debatten zelf aanschouwen via www.ec.europa.eu/avservices/ebs, de officiële ‘tv’-zender van de EU. Onafhankelijk audiovisueel nieuws is onder meer te zien via www.eux.tv.

Alle verdragen, verordeningen en andere besluiten zijn te vinden op www.eur-lex.europa.eu/nl. Of er via de Europese aanbestedingsregels nog wat is te verdienen, kunnen ondernemers zien op de site voor tenders: www.ted.europa.eu.

Tot slot is er natuurlijk de onvermijdelijke www.eu.startpagina.nl, vanwaar het gemakkelijk doorklikken is naar alle andere instituten, zoals het Hof van Justitie, het Comité van de regio’s en alle europarlementariërs.


Trouw, 28-06-2008 (Wouter Bax)