Als de diagnoses al juist zijn
 

Als de diagnoses al juist zijn


Het blijft een beetje merkwaardig: de gewezen veiligheidsadviseur van de premier, één van de hoofdacteurs in de politiehervorming, die goede en slechte punten komt uitdelen over het resultaat van die hervorming. Maar Brice De Ruyver ís een expert. En wat hij zegt, doet terzake.


De politiehervorming heeft de naam geslaagd te zijn. En dat is ook voor een groot deel zo. Wie vergelijkt met tien jaar geleden, kan niets anders besluiten.

De pijnpunten die De Ruyver nog aanduidt, zijn juist. De wijkagent is nog niet de sterke schakel in de ketting die hij zou moeten zijn. De verklaring daarvoor is hoogst Belgisch: er zat destijds geen belangenverdediger van de wijkagenten mee aan de tafel bij de cruciale onderhandelingen. Zo gaat dat hier.

De informatica, de opleiding en de selectie zijn nog zwakke punten. Het hoopgevende is dat al die knelpunten remedieerbaar zijn. Als de juiste kritiek gemaakt wordt, zijn de problemen al half opgelost.

Dat we nog altijd te veel te kleine politiezones hebben, is ook juist. Veel van die politiezones signaleren dat intussen trouwens zelf. Professionalisering eist voldoende schaalgrootte. Die botst nog op lokale belangen en tegenkrachten. En die moeten overstegen worden. En dat is een taak voor de minister van Binnenlandse Zaken.

Lokale belangen en tegenkrachten die noodzakelijke schaalvergrotingen tegenhouden, duiken ook op in de twee andere hervormingen die nodig zijn in de wereld van de veiligheid en de bescherming van de burger: de hervorming van de brandweer en de justitie.

Te kleine brandweerzones bedreigen de veiligheid van de burgers, zo bleek hier de afgelopen dagen. Ook hier moet de minister van Binnenlandse Zaken zorgen dat de lokale belangen die dit tegenhouden, overstegen worden. Hij heeft aan de brandweerhervorming al gesleurd en getrokken; op dit punt moet hij ook stevig doorgaan.

Te klein rechtsgebieden zijn ook één van de problemen in de justitie. Maar in die tak van de bescherming van de burgers, is dat niet het eerste op te lossen probleem.

Justitie is het minst gevorderd met zijn modernisering. Maar de jongste tijd is ook daar enige beweging te bespeuren. In het politieke machtsvacuüm van afgelopen jaar hebben de procureurs-generaal zelf het heft in handen genomen voor de parketten. De Hoge Raad voor Justitie deed min of meer hetzelfde voor de zittende magistratuur. En ook de administratie lijkt in beweging te komen. Vastgeroeste dossiers zoals de werklastmeting, lijken eindelijk op gang te komen.

De minister van Justitie, Jo Vandeurzen (CD&V), gelooft in responsabilisering om tot goed management te komen in justitie. Dat laatste is inderdaad het eerste wat er bij justitie moet komen. Als al een goede diagnose gemaakt wordt, zijn onmogelijk geachte hervormingen misschien toch niet zo onmogelijk.


DS, 13-06-2008 (Guy Tegenbos)