Irak
 

Ik heb misschien een heel domme vraag...maar bon, ik ga ze toch stellen, want ik vraag het volgende mij al enkele weken af:

Hoe zou het in Irak evolueren volgens jullie als de legertroepen worden teruggeroepen?
Het blijft daar duren...vandaar dat ik me dat afvroeg.

Dat is het juist: ik zie eigenlijk nauwelijks een positief scenario zonder troepen - mét troepen ziet het er overigens niet gek veel beter uit...
Met een mix van:
* verschillende religieuze strekkingen die elkaar naar het leven staan (sji'iten & soennieten, ik laat de religieuze minderheden dan nog buiten beschouwing);
* met een land dat sociaal-economisch aan de grond zit - en nog lang zal blijven zitten -, want onder andere water- en energievoorziening zijn voor het gros geen vanzelfsprekendheid MEER (onder het Ba'ath-regime grotendeels wél!) Hetzelfde geldt voor het huidige algehele gevoel van wetteloosheid (zie http://www.trouw.nl/nieuwsenachterg...3737054419.html)
* oliereserves die meer en meer gegeerd worden door multinationals (want steeds meer vraag en steeds minder aanbod);
* Saddam-getrouwen die hun bevoorrechte positie van weleer niet vergeten zijn;
* Al-Qaidafanatiekelingen die van Irak hun bevoorrechte (terroristische) proeftuin in hun strijd tegen het 'goddeloze' Westen gemaakt hebben;
* Koerden die ijveren voor een eigen staat tegen de wil in van grote buur Turkije;
* om van de fundamentalistische invloed van die andere grote buur - Iran, al dan niet met kernwapens - nog maar te zwijgen.

Al die gegevens bij elkaar laten m.i. niet toe dat ook maar ENIG positief uitzicht is voor de Iraqi's... Zelfs de volgende generaties ontberen momenteel perspectief op beter. Volgens mij is de haat tegen de voormalige dictator zich meer en meer aan het verplaatsen richten Westen... hoe zou je zelf zijn? De democratie komen prediken zonder enig toekomstperspectief moe(s)t wel op een mislukking uitdraaien, en dat zien we nu met lede ogen aan...

Ik zou hier oneindig veel liever een ander verhaaltje willen vertellen, maar ik vrees dat dit het meest 'realistische' Irak-scenario is. Om niet nog rampzaliger scenario's in het vooruitzicht te stellen, zal ik maar zwijgen over de consequenties van mogelijke zgn. represaillemaatregelen tegen... Iran! :( :mad:
(http://www.standaard.be/nieuws/binn...2005_018&snel=1)

Amaaai...wat een vooruitzichten!!!!
Van zo'n toestanden begint mijn hoofd nu eens te draaien seh... ik kan dan alleen maar denken: 'Mensen kunnen mekaar wat aandoen!'

Ik heb dankzij uw antwoord nu toch (eindelijk) een duidelijkere kijk op de zaak!

Merci!

Groetjezzzzz

Vastbesloten kamperen voor deur Bush
 

Vastbesloten kamperen voor deur Bush


Al elf dagen kampeert de moeder van een in Irak gedode Amerikaanse soldaat langs de enige toegangsweg naar de ranch van president Bush in Texas. Cindy Sheehan (48) wil Bush spreken. Haar protest wakkert het oorlogsdebat in de VS aan.


Sheehan werkte jarenlang rustig voor haar rk-kerk in Vacaville, Californië, en had geen sterke politieke meningen. Maar dat alles veranderde in april 2004 toen haar oudste zoon Casey (24) sneuvelde in Irak.

Ze richtte een anti-oorlogsorganisatie op, met een eigen website en een dame voor de public relations, en gaf door het hele land lezingen. Op een conferentie in Dallas (Texas) begin deze maand werd ze zo boos dat ze de bus naar Crawford nam, waar Bush op zijn ranch vakantie houdt.

Sheehan wil alleen met hem praten: ,,Ik wil George Bush vragen: waarom stierf mijn zoon? En ik wil dat hij ophoudt met het gebruiken van de dood van mijn zoon om het doden van nog meer mensen te rechtvaardigen. De enige manier waarop hij zijn dood kan eerbiedigen is door de troepen naar huis te halen.” Ze blijft zitten totdat de president haar ontvangt of eind augustus weer naar het Witte Huis in Washington vertrekt.

Haar wake in de berm wordt breed uitgemeten in de media. Honderd sympathisanten slapen nu met haar in ’kamp Casey’. Er waren tegenbetogingen en een boze buurman schoot zijn jachtgeweer in de lucht boven het kamp leeg. ,,Dit is Texas”, gaf hij als enige verklaring. Camera’s flitsen als de presidentiële autostoet voorbij rijdt.

Sheehan trekt zo zeer de aandacht dat Bush lastige vragen krijgt. ,,Ik heb lang en diep nagedacht over haar standpunt”, antwoordde hij eerder. „Maar het zou een fout zijn voor de veiligheid van ons land en zou ons verhinderen bouwstenen voor vrede op de lange termijn aan te dragen als we terug zouden trekken”, zei hij.

Maar als hij elke dag twee uur kan mountainbiken, kan een gesprekje er toch ook wel af? Bush kon daar niet aan beginnen: ,,Er is altijd wel iemand die de president iets te zeggen heeft.” Hij verdedigde zijn fietsen: ,,Mensen willen dat de president in staat is goede, frisse besluiten te nemen. Deel van mijn wezen is bewegen in de buitenlucht.”

Sheehans protest heeft het debat over Irak verder doen oplaaien. Linkse groepen willen vandaag door het hele land steunbetogingen houden. Rechts noemt haar overspannen en radicaal-links. Ook is ze niet eerlijk. Twee maanden na Casey’s dood heeft zij met een aantal andere ouders van gesneuvelden Bush al mogen spreken. Toen begreep ze hem. Ik was nog in shock, zegt zij. Die heeft plaats gemaakt voor ,,diepe woede”.

Haar man Patrick, met wie ze op haar 17de verkering kreeg, vroeg gisteren vanwege het protest echtscheiding aan. Maar zij wijkt niet: ,,Het is kwestie van leven of dood.”


Trouw, 17-08-2005