Gastroporno voor tapaseters
 

Gastroporno voor tapaseters


De paradox is: specialisten weten steeds meer over voeding, gewone mensen steeds minder. Wie weet nog dat witlof een wintergroente is en sperziebonen een zomergroente? De ingevlogen 'kilometervoeding' heeft ons het hoofd op hol gebracht, alles is altijd beschikbaar. Toch zijn we heel graag met eten bezig. Met kijken naar mooie plaatjes in glossy magazines, met leren van sterrenkoks op televisie, met eten op restaurant. We doen aan 'gastroporno', zoals Nathalie Bekx dat noemt.


In 2025 zal ons bord nog vaker dan vandaag buitenshuis staan. Er komen steeds meer afzetkanalen voor voeding bij, en ze winnen terrein. We eten onderweg, in scholen en ziekenhuizen. We halen onze maaltijd af bij supermarkt of pompstation en prikken een vorkje bij Ikea of de Fnac. Koken wordt zo steeds meer een exotische hobby, het maakt geen deel meer uit van ons dagelijks leven. Mensen tussen 20 en 35 staan vandaag hoogstens een halfuur in de keuken. De generatie tussen 51 en 65 doet er nog dubbel zo lang over. In 2010 zal tachtig procent van de maaltijden (op zijn minst) deels vooraf klaargemaakt zijn. We gaan wel nog graag op kookcursus, want dat is gewoon leuk. Vroeger lagen op ons bord een stukje vlees of vis met groenten en aardappelen, maar die tijd is voorgoed voorbij. De toekomst is aan de tapaseters. Eten is altijd en overal beschikbaar en dus snacken we de hele dag door. Het traditionele voedingspatroon van drie hoofdmaaltijden per dag verdwijnt.

We willen niets missen, alles uitproberen en experimenteren met wat ons uit de vier windstreken komt aangewaaid. Maken zich klaar voor een doorbraak in 2008: de yumbes, een subtropische vrucht uit China, de goji-bes uit het Himalayagebied en de Afrikaanse hete peper peri-peri.

Het gevolg van die toenemende snackcultuur is wel dat we op het einde van de dag niet meer weten wat we allemaal hebben binnengekregen. Wat leidt tot nog meer obesitas, dé welvaartsziekte van de komende decennia. (idg)


DS, 15-03-2008 (idg)

Mooi verwoord
 

Dat vind ik eerlijk gezegd een mooie term om dit verschijnsel weer te geven, alhoewel het tegenwoordig misschien al niet erg genoeg meer klinkt.
Ik hecht nog steeds veel belang aan eten en ik sta ook graag in de keuken. Ik begrijp dan ook niet dat mensen zich zo kunnen laten gaan en kunnen terugvallen op al dat afhaalgedoe en de fastfood. Spijtiggenoeg zal het inderdaad alleen maar erger worden. Als het maar gemakkelijk, snel en lekker is, en als je niet beter gewoon bent dan zullen hamburgers en heel het allegaartje na een tijdje waarschijnlijk ook heel lekker zijn.

Dit wil helemaal niet zeggen dat ik ook niet kan genieten van een hamburger, maar ik prefereer toch meestal iets fastoenlijker. Eten is iets waar een beetje tijd in mag stoken worden vind ik. Na het eten gezellig samen afwassen vind ik bijvoorbeeld ook iets hebben. Dan heb je inneens tijd om nog eens rustig bij te praten, en het is bovendien beter voor het milieu en beter voor de glazen! ;)