Sardienen niet te versmaden
 

Sardienen niet te versmaden


Ooit al eens vers gevangen en vers geroosterde sardienen gegeten, bijvoorbeeld in een van de leuke restaurantjes aan de Cais de Ribeira in Porto? Ja? Dan doe je niet smalend over sardientjes! Verschillende Open VLD'ers deden dat laatste nochtans gisteren.


Het is een schande. Ze bestempelden het akkoord dat in de staatshervormende 'raad van wijzen' in de maak is over 'de homogene bevoegdheidspakketten' denigrerend als sardientjes, verwijzend naar de kleffe visbrokjes in blik die ook wel eens sardientjes worden genoemd.

Ze deden dit vooral om de N-VA te jennen. Jennen is een van de hoofdbezigheden van partijen, vandaag. De N-VA zegt dat ze niet tevreden is zonder 'vette vis' inzake staatshervorming, maar zou, volgens die liberalen, nu genoegen moeten nemen met wat sardientjes uit blik. Ze haakten daarmee in op uitspraken van oud-premier en CD&V-boegbeeld Jean-Luc Dehaene; die zegt dat de Vlaamse partijen minstens een fasering moeten aanvaarden in de staatshervorming.

Hij heeft gelijk, als aan zijn woorden een goede interpretatie wordt gegeven. En de liberale uitlatingen over sardientjes doen het ergste vermoeden.

De raad van wijzen die de octopusbesprekingen voorbereidt, werkt inderdaad aan de herindeling van bevoegdheidspakketten. Die zou een einde moeten maken aan de versnippering van bevoegdheden die vorige staatshervormingen hebben opgeleverd in sectoren als het wetenschapsbeleid, het energiebeleid, het verkeersbeleid en de sociale economie.

Als die vorming van homogene bevoegdheidspakketten op een goede manier gebeurt - en die hoop bestaat - kan dat een verrukkelijke sardienenschotel opleveren: veel beter bestuur.

De denigrerende uitlatingen die gisteren circuleerden, doen echter vermoeden dat het om niet meer zal gaan dan wat kleffe visbrokjes die uit een haastig opengerukt blik toegeworpen worden aan Vlaamse partijen, in de hoop dat ze met hun eisen dan een tijdje wegblijven.

Als dat de bedoeling is, hoeft die fasering niet.

Maar ook als er betere bedoelingen achter zitten, volstaat die verrukkelijke schotel sardienen niet. Er moet daarna nog een hoofdschotel volgen. Een die de overdracht van het arbeidsmarktbeleid, en ook een stuk responsabilisering van de deelstaten bevat.

Fasering is aanvaardbaar, fasering is zelfs goed, maar enkel als het om verse sardienen gaat, en als daarna een hoofdschotel volgt met het arbeidsmarktbeleid en met responsabilisering van de deelstaten.

Waarom?

Ten eerste omdat er geen goed bestuur komt als én voorgerecht én hoofdschotel er niet komen.

Ten tweede omdat geen enkele Vlaamse partij, niet de N-VA maar ook niet Open VLD, met minder dan dat terug naar haar kiezers kan gaan.


DS, 18-02-2008 (Guy Tegenbos)