De breuk tussen Bart en Bart
 

De breuk tussen Bart en Bart


BRUSSEL - Bart De Wever en Bart Somers delen meer dan hun voornaam. Allebei komen ze uit een Vlaams-nationalistische familie, allebei militeerden ze ooit bij de Volksunie, allebei willen ze dat België verdwijnt. Tijdens de onderhandelingen haalde de Open VLD-voorzitter de banden met zijn N-VA-collega trouwens aan. 'Jij moet mij vertrouwen en ik jou. Want we komen uit dezelfde stal. We gaan ervoor', zei Somers.


Maar op 30 oktober 'knakte' de ontluikende vorm van samenhorigheid. Sinds die dag leven de twee politici op voet van oorlog. Zeker De Wever wil met Somers niets meer te maken hebben. Geen telefoon, geen vertrouwelijke gesprekken, niets meer. Somers heeft er gelegen. En dat allemaal na publicatie van een opiniestuk in De Standaard.

Daarin haalden Open VLD'ers Bart Somers, Karel De Gucht en Patrick Dewael snoeihard uit naar de N-VA-voorzitter. 'De Vlaams-nationale traditie, waartoe De Wever zich graag rekent, is meer dan gelijk welke andere politieke stroming gekleurd door en geworteld in het verleden. Wie zoveel de nadruk legt op het eigen onverwerkt verleden, heeft niet het recht anderen hun verwerkingsproces te misgunnen.'

Luttele dagen voordien had De Wever de excuses van Patrick Janssens (SP.A) aan het adres van de Joodse gemeenschap 'gratuit' genoemd. Op een genuanceerde manier had de Antwerpse burgemeester zich verontschuldigd voor de manier waarop de ambtenarij en de politie van de Scheldestad tijdens de oorlog had meegewerkt aan de jodenvervolging. De N-VA-voorzitter vond deze excuses te laat. Bovendien heeft De Wever het als historicus moeilijk met een 'sorry'. Als geschiedkundige kijkt hij kritisch aan tegen de interpretatie van collega's die het stadsbestuur onder leiding van oorlogsburgemeester Leo Delwaide sr. een al te grote betrokkenheid toedichten. Hij vindt dat er bijkomend onderzoek nodig is, bijvoorbeeld naar de bureaucratische processen. Volgens De Wever moesten politie en ambtenarij onder moeilijke omstandigheden werken. Evenmin wisten ze welk lot de Joden beschoren was. Hij spreekt ook tegen dat er sprake zou zijn van een collectieve schuld zoals dat in Duitsland wel het geval is.

Maar zo'n moeilijke en erg genuanceerde boodschap kwam op een fout moment. De Joodse gemeenschap reageerde erg boos. En ook de liberalen zagen hun kans schoon om deze caractériel eens goed de oren te wassen. De inmenging van De Wever in het jodendebat was voor Somers en co een godsgeschenk om zijn geloofwaardigheid aan de onderhandelingstafel te ondermijnen. Dat ook CD&V met onbegrip reageerde, zette Open VLD aan tot gejuich. Het cynisme van de Wever, die tijdens de onderhandelingen steevast zijn mond houdt, werkte hen flink op de zenuwen.

Het kostte de N-VA-voorzitter een wenteling in het stof. Aangeslagen bood hij zijn verontschuldigingen aan. 'Ik meende over het hoofd van de betrokkenen een debat te moeten voeren dat het mijne niet is. Want ik verkoos het vak van politicus en níet dat van historicus. Politieke communicatie verdraagt geen nuance, wetenschappelijke communicatie leeft van nuance.'


DS, 16-02-2008