Iemand moet dit toch eens zeggen
 

Iemand moet dit toch eens zeggen


Het volk had dus toch gelijk. De prijzen, zo blijkt uit berekeningen van De Standaard, zijn sterker gestegen dan tot nu door de statistieken werd gereflecteerd. De spilindex zal wellicht nog vóór mei overschreden worden.


Of het volk er goed aan doet die aangetaste koopkracht te vertalen in minder aankopen in de koopjesperiode, is niet duidelijk. Of werknemers er goed aan doen nu te gaan staken voor hoger loon, is wel duidelijk. Dat ze dit doen, is begrijpelijk, maar het is geheel onterecht en zelfs nefast.

De stakingsgolf die ontstond rond Ford Genk en die uitdijt over Limburg, over de technologische industrie en nog verder, is enigszins begrijpelijk. De werkgevers dreven afgelopen jaren de efficiëntie ten top: tempoverhogingen, outsourcing, tijdelijke contracten. Als dan de koopkracht begint te dalen, zijn looneisen niet onbegrijpelijk.

Maar ze zijn niet te rechtvaardigen. Er bestaat in dit land een mechanisme om prijsstijgingen automatisch te vertalen in loonaanpassingen. De index. Dat is afgesproken tussen werknemers en werkgevers. Afspraak is afspraak. Extra eisen zijn uit den boze.

Bovendien is die automatische indexering al een gevaarlijk mechanisme: het kan een spiraal van prijs- en loonstijgingen op gang brengen. En er is nog meer: als daarbovenop nog extra opslag wordt afgedwongen, zijn multinationals geneigd de arbeid naar elders te verplaatsen. Onze producten worden dan ook duurder; daardoor zullen ze minder gekocht worden. Dat zal zonder enige twijfel leiden tot het afknappen van de banengroei in Vlaanderen en tot een stijging van de werkloosheid.

En als weer minder mensen werken en er weer meer van een uitkering leven, wie zal dat betalen, dacht U? Juist. Degenen die nog werken. Hun sociale bijdragen en belastingen zullen dan weer omhoog moeten, en van hun opslag zal straks niets overblijven. Het enige dat we aan deze stakingen zullen overhouden, is een verhoogd aantal uitkeringstrekkers.

Iemand moet dit toch eens aan de stakers zeggen.

Wie?

De werkgevers? Die doen het soms, maar zij zullen de werknemers niet overtuigen. Zeker niet als ze dit provocerend doen, zoals bij Ford.

De vakbonden dan? Dat zou goed zijn! Maar ze doen het niet. De bonden zeggen al weken 'dat zij de stakingen niet organiseren', maar wel moeten erkennen. Dat wil zeggen: we weten wel dat het niet goed is, maar we kunnen dit niet zeggen aan onze leden.

Wie kan dit dan nog wel zeggen? De politiek? De federale regering? De Vlaamse minister-president? Stilte.

Sommige liberalen doen het. Maar hun geloofwaardigheid terzake is beperkt. Het zou interessant zijn als ook christendemocraten en socialisten dit deden.

En Lijst Dedecker? Vlaams Belang? Groen!? Stilte.

Niemand voelt zich geroepen de waarheid te zeggen.


DS, 30-01-2008 (Guy Tegenbos)