"Ouders bepalen racisme"
 

"Ouders bepalen racisme"

De appel valt niet ver van de boom, zeker niet als het over racisme gaat. Dat blijkt uit de doctoraatsverhandeling van Jessy Siongers. "Als ouders zich democratisch en verdraagzaam opstellen, dan is de kans groot dat hun tiener dat ook doet," zegt de Aarschotse VUB-sociologe die vrijdag promoveerde op een onderzoek rond de overdracht van houdingen en smaken tussen ouders en kinderen.

In 2000 onderzocht Siongers bij 6.974 leerlingen uit het vierde en het zesde jaar secundair onderwijs èn hun ouders hoe ze dachten over allochtonen, criminaliteit, democratie en individualisme. "Uit de antwoorden bleek dat kinderen vaak dezelfde houding aannamen als hun ouders. Vooral rond de thema's verdraagzaamheid jegens allochtonen en de aanpak van criminaliteit waren er heel sterke overeenkomsten in attitude", aldus de onderzoekster.

Volgens Siongers geven ouders hun kijk op twee manieren door. Enerzijds via directe socialisatie. Anderzijds gaan ma en/of pa hun nageslacht naar bepaalde onderwijsvormen of mediavoorkeuren geleiden, die op hun beurt een belangrijke, zij het indirecte, invloed hebben op de houdingen van de jongere. "Ouders en hun tieners vormen weliswaar niet elkaars spiegelbeeld, maar toch drukken ma en pa onmiskenbaar hun stempel op het gedachtegoed en de smaak van hun nageslacht", concludeert ze.

(hln, 31/10/2007)

Dit zou misschien wel eens kunnen. Als kind kijk je op naar je ouders en wil je worden zoals je ouders. Je neemt ook vaak hun gewoonten over. Als je als kind veel in contact komt met racisme, ga je dit misschien als 'normaal' aanvaarden. Als je vader constant racistische uitspraken maakt, ga je dit misschien 'normaal' vinden, en het overnemen. Het is ook een van de waarden van je ouders, en waarden en normen worden ook doorgegeven aan kinderen. Dus dit kan misschien best wel kloppen. Misschien moeten ouders dan ook maar is gaan nadenken over wat ze tegen hun kinderen gaan zeggen (op racistisch vlak). Dit kan misschien wat ellende besparen??

Keuzemogelijkheid
 

In het begin is dat misschien een beetje om dat je nog niet begrijpt over wat dit alles juist gaat, maar na verloop van tijd begin je toch zelf wel een beetje te beseffen wat je eigen keuzes zijn, je vormt je eigen mening na verloop van tijd ... Maar misschien start je dan al wel met vooroordelen ...

Ik ben het niet helemaal eens met het feit dat de ouders hun invloed hebben. Ik denk nog altijd dat de kinderen zelf wel hun mening ontwikkelen over buitenlandse kinderen. Dat hoeft niet altijd in de negatieve zin te zijn. Ik vind dan ook dat de kinderen zelf moeten kunnen beslissen wat ze moeten denken van die ‘andere’. Dit neemt niet weg dat ik er niet ben van overtuigd dat de ouders weldegelijk hun zegje hebben in het kiezen van vrienden of over wat het kind moet denken over een bepaald iemand. Ik denk dat er van thuis uit wel eens signalen kunnen gegeven worden dat de ouders het niet op prijs stellen dat hun kind omgaat met een buitenlandse jongen, of gewoon een jongen met een bepaald lichamelijk verschil. Dan is de stap vlug gezet naar racisme. Ik vind dat de ouders hun kind wat meer vrijheid moeten gunnen in de keuze van vrienden. Zelf ben ik niet racistisch, tenminste tegenover de goede mensen. Ik heb wel eens mijn bedenkingen wanneer ik bijvoorbeeld zie dat Turkse jongeren rellen veroorzaken of wanneer ik op de TV hoor dat er een jongere vermoord is met een mes en dat de dader een jongen van Marokkaanse afkomst is. Er bestaat wel een vooroordeel over de Marokkanen en Turken, en dat leidt tot racisme. Maar niet alle Marokkanen en Turken zijn slecht. Ik heb zelf een vriend van Iranese afkomst, die is moeten vluchten voor de oorlog in Irak. Die jongen doet geen vlieg kwaad. Het is dan ook verschrikkelijk voor mij en mijn vrienden dat, wanneer we met hem gaan bowlen of een andere activiteit, we dan wel eens vreemde blikken krijgen toegeworpen. Blikken in de zin van ‘ Kijk hen nu eens omgaan met dergelijk uitschot’. Maar dan vraag ik me altijd af, waarom de mensen geen moeite doen om met die jongen te praten. Om te weten te komen wat die jongen heeft meegemaakt. Mijn vriend heeft zelfs een Belgische moeder, dus waarom moet je hem dan als ‘anders’ beschouwen?

Thuis wonen beperkt jou eigen ontwikkeling.
 

Ik ben het eens dat kinderen beïnvloed worden door hun ouders. Maar ik denk wel dat je een andere mening kunt hebben dan je ouders. Het is wel zo dat je met veel vooroordelen zit die je ouders je mee hebben gegeven. Als ze je elke dag vertellen die buitenlanders zijn de pest. Dan ga je dat aannemen. Om dan nadien nog van mening te veranderen zal zeer lastig zijn. Want je kijkt anders naar de buitenlanders dan, je zal er minder vlug contact mee leggen. Zodat je zelf niet onder vindt dat dit niet zo is. Het kan wel zijn dat je nadien nog veranderd van mening. Als je 16 of 18 jaar bent woon je nog thuis en heb je meestal nog de mening van je ouders. Maar denk er aan je moet je eigen mening vormen. Wat je ouders hier over vinden is meestal een richtlijn. Toch zal je merken des te ouder des te meer je een eigen visie of mening over iets krijgt. Dat racisme iets is waarin je meestal de zelfde mening hebt dan je ouders is logisch in mijn ogen. Zeker als je nog thuis woont. Je ouders zullen er voor zorgen dat je geen contact hebt met buitenlanders als ze zelf racistisch zijn. En zo zal je dus de mening van je ouders overnemen omdat je ze eigenlijk de kans niet krijgt om zelf een mening te vormen.

Ik ben er voor een groot deel wel mee eens, omdat als je van je ouders altijd te horen krijgt dat buitenlanders slecht zijn en ons veel geld kosten enz.. Ga je dat als kind ook geloven en als waar aannemen. Of het tegengestelde als je ouders open staan van buitenlanders dan ga je dat zelf ook gemakkelijker doen. Als je ouder wordt zal je je eigen menig wel gaan vormen, door eigen ervaringen.

Natuurlijk klopt dit.
Je woont bij je ouders en je mogelijkheden zijn inderdaad beperkt.
Je ouders voeden je op en geven mee wat goed en kwaad is. Dit word dan ook naar hun betekenis van goed en kwaad gedraaid.
Pas als je ouder word begint volgens mij pas je ECHTE eigen mening door te dringen.
Je kan wel zeggen dat je altijd een eigen mening hebt, en dat kan best, maar toch zal er altijd een stuk van ma of pa inzitten.
Hetzelfde met racisme...

Groetjes

Daar ben ik eigenlijk ook wel vrij zeker van. Als je ouders er altijd al ingedramd hebben dat mensen met een andere huidskleur nergens goed voor zijn, ga je dit natuurlijk geloven. Als ze deze mensen constant zwart zitten te maken, constant slecht voorbeelden gaan geven, ben je met die gedachte opgevoed. Ik denk dat het wel vrij moeilijk is dan om van dat idee af te raken. Als je ouder bent, en elders woont, kan je je mening misschien herzien. Je leeft niet meer onder hetzelfde dak en hebt je eigen leven.