België krijgt goede punten voor naturalisatiepolitiek
 

Belgische immigratiewetten zijn goed, maar het beleid schiet nog tekort


België scoort, in vergelijking met de andere landen, bijzonder goed voor zijn wetgeving op naturalisatie en het geven van permanente verblijfsvergunningen. Met de snel-Belgwet kunnen immigranten van de eerste generatie én hun kinderen, als ze hier drie jaar wonen, probleemloos Belg worden. Na vijf jaar kom je ook in aanmerking voor een permanente verblijfsvergunning.


In vergelijking met sommige andere landen, stelt België voorwaarden aan een man of vrouw die zijn/haar gezin wil laten overkomen. Sommige nationaliteiten moeten hun woning laten keuren, zodat de overheid er zeker van is dat de immigrant voldoende plaats heeft om een gezin te huisvesten.

Dirk Jacobs, de socioloog die heeft meegewerkt aan de internationale vergelijking, vreest dat de vooruitgang die België de laatste jaren gemaakt heeft in zijn wetgeving om immigranten beter te laten integreren, teniet zal worden gedaan.

Hij verwijst naar de maatregelen die nu besproken worden tijdens de regeringsformatie, waarin onder meer geëist zal worden dat een immigrant 125 procent van het leefloon moet verdienen, vooraleer hij zijn gezin mag laten overkomen. De onderhandelaars gaan ook de snel-Belgwet aanpassen, waardoor het moeilijker zal worden om de Belgische nationaliteit te verkrijgen.

België haalt weinig punten op de dimensie anti-discriminatie. Dat komt omdat in de anti-discriminatiewet niet staat dat racistische beledigingen niet mogen. 'Het is aan de rechter om de oordelen of een uitspraak aanzet tot discriminatie, maar het staat niet als zodanig in de wet', zegt Jacobs.

Uit de MIPEX-standaard blijkt ook dat de toegang tot de arbeidsmarkt voor immigranten in België niet gemakkelijk is. De wetgeving voorziet weliswaar dat immigranten voor elke job in aanmerking komen (behalve in een functie met openbaar gezag), maar in de praktijk blijven in België de immigranten in de kou staan. Van de 28 landen scoort België het slechtst in de tewerkstelling van immigranten. Met 24,8 procent meer werkloosheid bij allochtonen dan bij autochtonen, scoort België van de 28 onderzochte landen het slechtst. Ons land heeft geen targets, doelstellingen om de allochtonen uit de werkloosheid te halen of om hun taal-en beroepskwalificaties te verhogen.

'We zouden beter het Nederlandse of Zweedse model volgen, waar de overheid met streefcijfers of met contractclausules werkt. Een bedrijf kan daar alleen een opdracht van de overheid in de wacht slepen, als het een gediversifieerd personeelsbestand heeft', zegt Jacobs.

Hij verwijst naar de Eurobarometer 2006, waaruit blijkt dat in België 65,3 procent van de bevolking aanvaardt dat er positieve maatregelen genomen worden om de positie van de allochtonen op de arbeidsmarkt te verbeteren.

Dat de politieke participatie van immigranten in België slecht is, komt omdat ze alleen op gemeentelijk niveau mogen stemmen. Bovendien hebben de onderzoekers vastgesteld dat de immigrantenorganisaties bij de beleidsvoorbereiding niet overal worden geconsulteerd (vooral niet in Antwerpen en Brussel).

Ook het feit dat Brussel en Wallonië - in tegenstelling tot Vlaanderen - geen financiële en andere steun geven aan immigrantenorganisaties, draagt bij tot de slechte score van België op dat terrein.


DS, 16-10-2007 (ch)