Rood
 

Rood

Patrick De Witte


Mevrouw Guidone-Slegers, beste Margareta,


U bent nu al de tweede SP.A-politica die ik in de aanloop naar de verkiezingen via deze weg streng wil toespreken. Sommigen zullen hierin méchanterie vermoeden maar aan hen zeg ik met de hand op het hart: mijn bedoelingen zijn nobel en absoluut niet tegen de socialistische partij gericht. Integendeel, ik verbaas niemand als ik zeg dat mijn politieke kleur rood is. Ik richt mijn pijlen op onzinnigheid en idiotie, uit welke maatschappelijke hoek ze mij ook komen aangewaaid.

Ik ben mij al een tijdje bewust van uw status als kloekhartige spreekbuis voor het milieu. Nu u zich volop op politiek activisme stort en door de SP.A als boegbeeld inzake de klimaatkwestie naar voren wordt geschoven, kan ik niet anders dan mij voor u beginnen interesseren. Ik heb namelijk de spraakmakende Channel 4-documentaire The Great Global Warming Swindle gezien. Daarin wordt aangevoerd dat in de grote oceaan der weldenkendheid de hysterie rond de opwarming van de aarde een heel eind is afgedreven van de wetenschappelijke realiteit, en dat zulks is gebeurd op het vlot van het politiek activisme. Niet mijn analyse. Dat beweren professoren uit alle windstreken en dat wordt in de documentaire zelfs door Patrick Moore gezegd. Hij heeft het over mensen zoals u. Meneer Patrick Moore is u niet onbekend neem ik aan, hij is co-stichter van Greenpeace.

Wat de documentairemakers voorstaan is niet hetzelfde als beweren dat er absoluut géén klimaatprobleem is en zeker niet dat we eigenlijk met z'n allen ongestraft met 4X4 Ferrari's kunnen gaan rijden. Neen, de makers zeggen enkel dat er nogal wat wetenschappelijk bewijs is aan te voeren voor de stelling: de opwarming van de aarde heeft meer met natuurverschijnselen te maken dan met des mensen 'ecologische voetafdruk'.

Vooraleer u kwaad naar uw kameraad Al 'Ik heb het internet uitgevonden!' Gore belt, haast ik mij hieraan toe te voegen dat in deze bescheiden column natuurlijk geen plaats is om alle tegenstrijdige meningen over global warming grondig te bestuderen, te evalueren, tegenover en naast mekaar te plaatsen. Ik kan die ingewikkelde oefening onmogelijk maken, ik ben immers geen klimaatwetenschapper. U ook niet maar u weet hier wellicht meer over dan ik. An inconvenient truth voor mij, hoor ik u denken.

Maar sinds ik mij voor u ben gaan interesseren en meer over u ben gaan opzoeken en lezen, begin ik heel ernstig aan uw deskundigheid te twijfelen. Een vermeende deskundigheid die ertoe heeft geleid dat u, onder auspiciën van de SP.A Vlaanderens Internationale Stem in het klimaatdebat bent geworden. De koude rilling die over mijn ruggengraat liep toen ik die laatste zin schreef heeft hier de spaarketel doen aanslaan. Zozeer zegt iedere cel in mijn lichaam dat dit onverstandig is van de SP.A en niet bevorderlijk voor het imago van parttime minister van Milieu Bruno Tobback. Mijn grote ontevredenheid hierover heeft niets te maken met uw huisvrouwenschap, dat moet u van mij aannemen. Het gaat mij om uw geloofsysteem, of beter: de reeks nonsens die u bij uw bezoek aan de grote new age supermarkt in uw karretje hebt gegooid.

Uw praatjes over reïncarnatie en 'karma', uw onwrikbaar vertrouwen in de zogenaamde 'ayurvedische' geneeswijzen, uw gedweep met de leer van de charlatan Deepak Chopra, uw geloof in 'intelligent design' (zeg maar: creationisme volgens Saatchi & Saatchi) en uw met veel aplomb verstrekte pseudo-wetenschappelijke spirituele prietpraat ('wanneer je tegen water spreekt verandert de watermolecule compleet!') laten vermoeden dat uw algemene kijk op de wereld, hoe zeg ik het vriendelijk?: weinig wetenschappelijk, ondoordacht, opvallend naïef, geheel losgerukt van de realiteit en - vooruit, laat ik alle pudeur overboord gooien - ronduit idioot is. U leeft op een andere planeet dan ik. In mijn wereld bent u amper twee telefoontjes verwijderd van een bezoek door witjassen. Laat staan dat ik op u reken om in mijn naam internationaal over zo'n ingewikkelde wetenschappelijke kwestie als global warming te praten. Waar zit de SP.A met haar gedachten?

Nog één keer: ik zeg niet dat er géén problemen zijn met het klimaat en het milieu. Ik woon in Gent, de stad met naar verluidt de hoogste concentratie fijn stof in Vlaanderen. Dat lijkt ook te kloppen, want telkens als ik Gent verlaat moet ik een fijn-stofpleister kleven of ik krijg ontwenningsverschijnselen. Ik zeg wel dat u, mevrouw Guidone-Slegers, door rationele mensen bijzonder weinig geloofwaardigheid wordt toegedicht. En met geloofwaardigheid is het zoals met een lening bij de bank: je krijgt ze pas als kan worden aangetoond dat je ze eigenlijk niet nodig hebt. En u staat flink in het rood.

Patrick De Witte is journalist en tv-maker.


DS, 24-05-2007

Ik deel zijn mening over Margarehta Guidone volledig. Het is goed dat ze zo begaan is met het milieu, maar de rest van wat rond haar hangt neigt erg hard naar onzin.

Waar ik wel een probleem mee heb, is de zoveelste uitspraak naar aanleiding van The Global Warming Swindle.


In deze documentaire beweren ze dat de oorzaak van de klimaatswijziging niet aan ons ligt.
In Al Gore's docu én in het rapport van het IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change) beweert dat het wel aan ons ligt.
Nu kan je zeggen wat je wilt, maar de ene hoop wetenschappers (en in de global warming swindel komen als ik me niet vergis bitter weinig klimaatwetenschappers aan het woord en als ze dan iets zeggen zijn hun uitspraken volledig uit de context gerukt) zegt dat het niet onze schuld is, de andere zegt dat het wél onze schuld is.
Dus die 'The Global Warming Swindle' heeft als argument EVENVEEL betekenis als 'An Inconvenient Truth' EN het IPCC. Toch halen veel mensen eerstgenoemde aan als argument om heel het klimaatprobleem te minimaliseren. Wat geeft die docu meer autoriteit dan de twee laatstgenoemde?

Nog een argument dat ik las in een nieuwsbrief in Humo:

Denken die nu echt dat de opwarming van de aarde het énige is dat klimaatwetenschappers werk verschaft? Komaan. Toevallig neemt dit momenteel wel een belangrijk deel van hun 'opdracht' in, maar er valt nog genoeg te bestuderen aan het klimaat zonder dat de opwarming van de aarde daar bij komt kijken. Het is toch ook niet omdat er geen aardbevingen zijn dat geologen niets te doen hebben? :rolleyes:
Dit is wat wikipedia (ik weet het, niet dé betrouwbaarste bron, maar wel de duidelijkste) te zeggen heeft over klimatologie:

Ook zonder opwarming zijn er klimatologische verschijnselen die de moeite van het bestuderen waard zijn. :rolleyes:

En dan nog een argument dat ik regelmatig tegenkom:

Wie zoiets beweert heeft volgens mij totaal geen besef van met hoeveel wij deze planeet wel niet bevolken. 6 MILJARD! Dat is niet niks hoor.
Bekijk eender welke foto van Tokio of een andere grote stad en je kan toch niet anders dan concluderen dat zoveel mensen ongetwijfeld invloed hebben op deze aarde.
En ja, de aarde zal wel blijven bestaan, broeikaseffect of niet :rolleyes:
Maar daar gaat het helemaal niet om.
Het gaat om de gevolgen van de opwarming op een héél groot deel van de wereldbevolking die van hun woongebied verdreven zullen worden (of sterven als ze de mogelijkheid tot migreren niet hebben) als het zo blijft doorgaan.
Ik zou aan mijn kinderen graag een mooie wereld nalaten.

Ik herhaal: geef de wetenschappers die liever het zekere boven het onzekere nemen toch het voordeel van de twijfel...

De scepticus in PDW
 

De scepticus in PDW


Wendel Trio heeft geen moeite met kritisch ingestelde columnisten, maar als het over de klimaatverandering gaat, is scepticisme niet meer aan de orde, vindt hij.


Patrick De Witte gaat in zijn column over Margaretha Guidone nogal recht op de vrouw af (DS 24 mei). Maar nog meer moeite heb ik met zijn pleidooi voor de klimaatsceptici. Ik besef ook wel dat kritische mensen door de hype rond Al Gore open staan voor tegenstemmen in het debat. Maar wie wat dieper graaft, merkt dat de klimaatsceptici bij gebrek aan inhoudelijke argumenten steeds weer moeten teruggrijpen naar machtsinstrumenten.

Neem nu Patrick Moore. Die was inderdaad betrokken bij het ontstaan van Greenpeace. Hij was 36 jaar geleden een van de circa vijftig leden van de organisatie die met een schip genaamd Greenpeace de Amerikaanse kernproeven voor de kust van Alaska een halt toebrachten. Maar sinds begin de jaren tachtig is hij in dienst van de Canadese houtindustrie om de kaalkap in de Canadese regenwouden te verdedigen, van de Canadese biotechindustrie om te stellen dat er niets mis is met ggo's, van de nucleaire industrie om mensen te overtuigen dat kernenergie veilig is en nu ook van de olie-industrie om te stellen dat de mens niet verantwoordelijk is voor de opwarming van de aarde. Hoe zwak moet je staan om dan zijn Greenpeace-lidmaatschap als argument naar voren te schuiven?

Een wetenschapper hoeft maar de klimaatswijziging in vraag te stellen om in de massamedia een platform te krijgen dat de duizenden echte klimaatexperts nooit krijgen. Maar zoek in gereputeerde wetenschappelijke tijdschriften als Science of Nature eens naar enig wetenschappelijk werk dat de stellingen van de documentaire The Great Global Warming Swindle ondersteunt. Sommige klimaatsceptici die in die documentaire worden opgevoerd, hebben aantoonbaar banden met de olie-industrie, andere duiken op in publicaties die stellen dat er geen verband is tussen roken en longkanker of die de voordelen van DDT voor de derde wereld bepleiten. Of lees eens de brief van wetenschapper Carl Wunsch, over hoe zijn stellingen volledig verdraaid werden door de documentairemakers. Ik verwacht van een kritisch journalist dat hij zich informeert vooraleer halve waarheden de wereld in te sturen. Of ben ik dan te kritisch? Het debat gaat al lang niet meer over de vraag of de mens verantwoordelijk is voor de opwarming van de aarde, maar wel over hoe we de klimaatswijziging kunnen beperken tot een niveau dat nog aanvaardbaar is. En dan kunnen we inderdaad praten over wie welke maatregelen moet nemen. Is het Kyoto-protocol de beste internationale afspraak die we kunnen maken? Heeft het zin om inspanningen te doen als de VS nog niet meedoen? En wat met India en China? Hebben zij recht op een even hoge uitstoot per hoofd van de bevolking als Europa en de VS, of wijzen we hen met de vinger als grote schuldige voor de toenemende stijging van de CO2-uitstoot? En als we pleiten voor een beperking van ons energieverbruik, moet dat dan op vrijwillige basis gebeuren of verwachten we van de overheid dat ze de nodige maatregelen neemt opdat alleen nog energiezuinige producten aan de consument worden aangeboden? Dat zijn de grote vragen waar we voor staan, en waar het ook in de komende federale verkiezingen om draait.

Ik droom ervan om een debat te hebben dat zich meer toespitst op de inhoud en minder op de personen. Kan Patrick De Witte me daarbij helpen?

Wendel Trio is kandidaat parlementslid voor de SP.A en gewezen campagnedirecteur van Greenpeace.

www.exxonsecrets.org

www.standaard.be/klimaat

www.standaard.be/ecovoet


DS, 25-05-2007

Dank je Barst!