Twee gelijktijdige verkiezingen
 

Twee gelijktijdige verkiezingen


Op 10 juni hebben in twee landen verkiezingen plaats. In Vlaanderen en in Franstalig België. Theoretisch is het één verkiezing. Maar de kandidaten, de partijen, de campagnes en de voorgelegde thema's en de uitslagen zullen totaal verschillend zijn. Alleen de datum is gemeenschappelijk. Er zal op 10 juni dan ook geen ,,uitspraak van de kiezer'' zijn, er zullen twee uitspraken van de kiezers zijn.


De kiezers kunnen maar stemmen voor de helft van de ministers en de partijen die hen gisteren regeerden en die hen morgen zullen regeren. De Vlaming die van Didier Reynders (MR) houdt omdat die de belastingadministratie niet moderniseert, kan niet voor die man of zijn partij stemmen want het is een Waal. De helft van de ministers en de regeringspartijen krijg je hier ongevraagd cadeau. En als ze je niet aanstaan, kan je ze niet eens op eBay zetten, wat wel kan met een ongevraagd kerstcadeau.

In federale landen zijn er ook federale partijen die kandidaten en een regeerprogramma aanbieden voor het gehele land. Dan zijn de zaken duidelijk. De kiezer kan dan stemmen tegen de partij van een minister waarvan hij het beleid afkeurt. Hier niet.

De situatie zoals die hier bestaat, is typisch voor een confederaal land zoals Zwitserland. De deelstaten vormen daar de overkoepelende regering. Opdat een confederatie goed zou werken, mag ze echter alleen bevoegd zijn voor die beleidsdomeinen waarvan alle deelstaten willen dat die op confederaal niveau behandeld worden. Zo niet worden haast alle beslissingen geblokkeerd.

Dat laatste is exact de situatie in de (con-)federatie België. De gezamenlijke regering blijft hier bevoegd voor alle materies waarvan maar één deelstaat vindt dat die op dat niveau moeten behandeld worden.

Dat is vragen om moeilijkheden. Het gevolg is dat tal van beslissingen hier niet genomen worden. Of enkel na eindeloos gemarchandeer. En dat is de reden waarom dit land economisch - en hoe langer hoe meer ook sociaal - de dam afgaat: de onmogelijkheid om te beslissen: de ene wil naar links, de ander naar rechts, en dus blijven we stilstaan.

Die aanpak kruidt onze verkiezingen ook met idiote thema's. PS-voorzitter Elio Di Rupo heeft een middeleeuws voorstel: hij wil het onooglijk dorpje Sint-Genesius-Rode veroveren op Vlaanderen zodat hij niet over Vlaamse maar over Franstalige grond van Brussel naar Wallonië kan wandelen. Waarom wil hij dat? Ach, hij wil dat niet echt. Maar met dat voorstel kan hij Vlamingen jennen. Vlamingen jennen is voor Franstalige politici het beste bewijs dat ze een goede Waal of Franstalige zijn. Als Di Rupo Vlamingen jent, krijgt hij veel Franstalige stemmen. En dan kan hij Belgisch premier worden. Ook van de Vlamingen.


DS, 18-01-2007 (Guy Tegenbos)