Letterlijk: Brief van Lizin
 

De brief van Lizin



Mevrouw de Voorzitter,

Beste Eliane,



Sta me toe opnieuw de aandacht te trekken op de zaak van Mevrouw S. - gedomicilieerd (adres) in Hoei.

Zoals ik je al vertelde in december laatstleden, gaat het om een probleem van hoederecht en zou ik heel gelukkig zijn, mocht je de evolutie van het bijgevoegde dossier, waarvan de uitspraak op 24 februari gedaan moet worden, opnieuw bekijken.

Ik dank je vooraf al hartelijk voor je aandacht en groet je, mevrouw de Voorzitter, beste Eliane,



Anne-Marie Lizin

Burgemeester

Voorzitter van de Senaat.


14/03/2005

©Copyright De Standaard

Nog zoiets...
 

Reynders benoemt vooral Franstaligen


BRUSSEL - De voorbije vijf jaar benoemde minister van Financiën Didier Reynders vooral Franstaligen bij de belastingsadministratie. Bij de topambtenaren valt de wanverhouding het meest op: voor elke Nederlandstalige werden twee Franstaligen benoemd.


,,Er bestond al een zekere historische scheeftrekking bij Financiën'', benadrukt Marc Nijs van de Christelijke ambtenarenvakbond CCOD. ,,De voorbije vijf jaar is die alleen nog maar gegroeid. Het is zo erg dat we met problemen worden geconfronteerd op het terrein. Vooral in Antwerpen bestaat er een groot personeelstekort. Maar de extra aanwervingen gaan in de eerste plaats naar Wallonië.''

Sinds 2000 werden bij de diensten verantwoordelijk voor de personen- en vennootschapsbelastingen 1.428 nieuwe ambtenaren aangeworven. 55 procent daarvan was Franstalig. Bij de topambtenaren (niveau A) gaat het zelfs om 64 procent. Als naar de voorbije twee jaar wordt gekeken valt de wanverhouding nog meer op. In 2003 en 2004 werd in totaal nog geen 15 procent Nederlandstaligen aangetrokken.

,,De Belgische bevolking bestaat uit ongeveer 60 procent Nederlandstaligen'', stelt Nijs. ,,Dat wordt niet weerspiegeld door het personeelsbestand bij Financiën. Als je rekening houdt met de economische activiteit zouden er trouwens nog een pak meer Nederlandstalige belastingsambtenaren moeten zijn.''

,,Nog erger is het gesteld bij de contractuelen'', klinkt het. ,,Die worden aangeworven om gaten op te vullen. Maar als twee ambtenaren in Antwerpen deeltijds gaan werken, komt er een contractueel bij in Luik of Charleroi. Het is zo erg dat zelfs de Franstalige vakbondsafgevaardigden zich vragen beginnen stellen.''

Gerolf Annemans (Vlaams Belang) en Servais Verherstraeten (CD&V) vragen vandaag in de kamercommissie financiën tekst en uitleg aan Reynders.


15/03/2005 (ste/bbr)

©Copyright De Standaard

Overleg op hoogste niveau over Lizin


BRUSSEL - Voor de plenaire vergadering van de Senaat heeft voorzitster Anne-Marie Lizin (PS) gisteren haar excuses aangeboden voor de brief die ze schreef naar een rechter. Over haar verklaringen is deze week tot op het allerhoogste regeringsniveau overlegd.


TOEN het nieuws over de brief vorig weekend bekend werd, leek Lizin de volle impact ervan niet in te schatten. Voor de tv-camera's gaf ze alleen toe dat ze er misschien verkeerd aan gedaan had om de brief naar het privé-adres van de magistrate te sturen. PS-voorzitter Elio Di Rupo had het over een ,,onhandigheid'', niet over een fout. Lizin nam die term vervolgens over.

De voorbije dagen is er op hoog niveau overleg geweest om de PS duidelijk te maken dat dit een duidelijke onderschatting was. Zowel VLD als SP.A wees er achter de schermen op dat Lizin was forser uit de hoek moest komen, als ze de voorzittersstoel wou behouden. De Vlaamse publieke opinie pikt dit niet, was de boodschap. Onder anderen premier Guy Verhofstadt (VLD) is daartoe tussenbeide gekomen, zo vernam De Standaard . Ook de Franstalige liberalen bleven drievoudige excuses eisen van Lizin: aan het gerecht, aan de politieke wereld en aan de bevolking.

In de bewoordingen van Lizin gisteren zat duidelijk een evolutie. ,,Ik heb me vergist'', klonk het. Het woord excuses viel meermaals. Ook haar voorzitter Di Rupo had het gisteren op de RTBF-radio niet langer over een onhandigheid, maar over ,,een vergissing''.

De excuses maakten de weg vrij voor de meerderheidsmotie, die haar weliswaar op de vingers tikt, maar niet haar ontslag vraagt. Voor VLD en SP.A volstond het mea culpa, bij de MR was meer aandringen nodig.

De fractieleidster van de Franstalige liberalen, Christine Defraigne, had vanop het spreekgestoelte snoeihard uitgehaald naar Lizin, goed wetende dat een meerderheidsmotie klaar lag die haar vel redde. ,,De bal ligt in uw kamp. In uw plaats nam ik ontslag. Ik zou het als advocate doen, en voor mijn partij. Niemand kan u verplichten. U alleen kan beslissen. Trek uw conclusies. Ik neem akte van uw excuses en wil geen intentieproces maken over de oprechtheid ervan'', zei de Luikse.

Uiteindelijk plooide Defraigne voor de meerderheidslogica. Er zijn belangrijker zaken om van mening over te verschillen dan wangedrag van een senator, klonk het in liberale hoek. MR-voorzitter en vice-premier Didier Reynders echode later Defraigne uitspraken. Ook hij had een sterker gebaar verwacht.


18/03/2005 Anja Otte

©Copyright De Standaard

Appreciatie Lizin-demarche
 

Wel macht, geen argumenten

Door Bart Sturtewagen


ANNE-MARIE Lizin blijft voorzitster van de Senaat, op de haar eigen hyperkinetische en overrompelende wijze. Dat ze een rechter een aanbevelingsbrief toestuurde om goedgunstig te zijn tegenover een cliënte van haar uitgebreide dienstbetoon, heeft haar dus, zoals verwacht, niet ten val gebracht. Daaruit blijkt weer eens dat een politicus/politica die het karakter heeft om een storm te trotseren en het vertrouwen van zijn of haar partijtop heeft, zich ongeveer alles kan permitteren. Zij die wankelmoedig of onervaren zijn of door een fijngevoelig geweten worden geplaagd, gaan ten onder, met of zonder steun van boven.


Het is een bizar debat geworden, gisteren in de Hoge Vergadering. Lizin begon met toe te geven dat ze in de fout was gegaan en daar haar excuses voor aan te bieden. Vervolgens werd er twee uur lang verwoed op haar ingehakt. Niet alleen door de oppositie, maar ook door de liberale MR, die federaal nog steeds meeregeert met de PS.

Fractieleidster Christine Defraigne miste de gelegenheid niet om de draak te steken met Lizins menigvuldige internationale demarches om her en der de democratie te verbreiden. Hoe kon zij, die VN-baas Kofi Annan tutoyeert en Yasser Arafat placht te omhelzen, niet weten dat de scheiding der machten de kern van die democratie uitmaakt? Het was kennelijk de bedoeling om het maximum aan politieke winst te puren uit de faux pas van Lizin, zonder hogere belangen op het spel te zetten weliswaar. Want vervolgens ondertekende dezelfde Defraigne gewoon de meerderheidsmotie die niet aandrong op een ontslag. Er komt alleen een commissie die de deontologische regels nog eens precies gaat formuleren. Daarmee is de dreiging boven het hoofd van Lizin verdwenen.

De schade voor de senaatsvoorzitster zelf blijft beperkt. Haar vroegere uitschuivers bij de tomeloze strijd tegen allerhande onrecht zijn haar ook nooit aangerekend door haar kiezers. In Hoei en wijde omgeving vinden velen het wel fijn te weten dat er een adres bestaat waar je terechtkunt met klachten over vervelende rechters of suggesties voor passend emplooi.

Haar partij komt zwaarder toegetakeld uit de episode. Ze heeft door haar onaanvaardbare manier van aan politiek doen een deuk geslagen in het zorgvuldig opgebouwde gemoderniseerde imago van de PS. Haar electorale gewicht maakte het onhaalbaar om haar hiervoor ter verantwoording te roepen. Wat rest is de evaluatie van de manier waarop de partij deze crisis heeft beheerd. Daarin viel een schaarste aan argumenten op en een overvloed aan pure machtsuitoefening. Die vaststelling komt boven op de initiële schade van Lizins briefgeschrijf. Al diegenen die zo graag rondbazuinen dat de PS de enige echte macht in dit land is en haar verantwoordelijk stellen voor alles wat misloopt, kregen er gratis een onsterfelijk voorbeeld bij. De spectaculaire manier waarop de MR in de Senaat overstag ging, onderstreept die perceptie en dat was dan ook de bedoeling.

Het ontbrak zowel Lizin als haar partij aan deemoed. Alle functies in het landsbestuur horen toe aan de natie. Ze zijn geen eigendom van degene die ze tijdelijk uitoefent. Lizin had, behalve haar fout toe te geven en zich te verontschuldigen, haar mandaat ter beschikking van de vergadering moeten stellen. Na dat gebaar had de meerderheid even goed de rangen kunnen sluiten. Maar dan was de nasmaak van dit verhaal minder bitter geweest.

DS, 18-03-2005

Ongelooflijk, ik had in het nieuws een ander bericht verwacht. Hoe kan men iemand als senaatsvoorzitster blijven steunen als ze nog maar net tevoren de regels van de democratie aan haar laars lapt. Dit is geen vergissing, dit is geen onhandigheid ... dit was opzettelijk misbruik maken van haar machtspositie. Ik denk dat de bijgevoegde namenlijst van invloedrijke politici hiervan een bewijs is. Dit wordt toch te weinig onderstreept. En weer de PS. Het lijkt er als maar meer op dat de Belgische socialisten de touwtjes in handen hebben. Langs Vlaamse kant zijn de fraude schandalen van de laatste jaren niet meer te tellen, langs de Waalse kant kent men alleen maar corruptie.
Dat de MR bijdraait is niet onbegrijpelijk. Ze hebben immers schrik dat de PS hen opzij schuift. Trouwens ze spreken allebei de zelfde (corruptie)taal als ik dat verhaal hoor over de Belgische ambtenaren. Het financieel wangedrag van onze Waalse politiekers loopt wel echt uit de hand. En dan verschieten dat het Vlaams nationalisme groeit. Als men deze praktijken blijft verder zetten zal Di Rupo Nog veel charmeoffensieven mogen ondernemen.