Wel Jong, Niet -ja, niéts eigenlijk
 

Wel Jong, Niet -ja, niéts eigenlijk


DYLAN! Dat kind van Laura, de tienermoeder uit de nieuwe voorlichtingsboekjes van Rudy Demotte (www.laura.be) , heet Dylan! Wat voor boodschap is dát nu weer? Dat tienermoeders marginaal zijn en hun kinderen marinanamen geven? Die Laura lijkt nochtans, als ik haar fotostrip bekijk, uit een bovenmodaal De Standaard lezend burgergezin te komen. (Trouwens, Dýlan? Is dat nog een populaire naam? Buiten de omgeving van Wendy Van Wanten? Beverly Hills 90210 is toch niet meer op tv? Mja, volgens Kind en Gezin zijn er het afgelopen jaar nog honderd Dylans geboren. Tegen maar 79 keer een Tom. Verliezen tegen de Dylans, dat is een originele manier om mijn dag verpest te zien.)


Desondanks is het een leuk boekje, dat over Laura. Had ik kinderen van dertien, ik liet het achteloos rondslingeren op het dressoir, bij het familiepak pretcondooms en de kunstfoto's van mama en papa in een bad vol melk. Zelf 31, heb ik er nog heel wat van opgestoken. Dat ,,wooow'' in het Frans ,, waouw '' is, bijvoorbeeld. (Er is ook een Franse versie.) ,,Godverdomme Thomas!'' is ,, Purée Thomas! '' en ,,zich laten volsteken'' is ,, se laisser mettre en cloque ''. (Frans is leuker dan je denkt.) En dat ik een seut ben, dat ook. De twee BV's die vertellen over hun eerste keer, Nathalie Meskens en de zanger van Janez Detd, zeggen allebei geruststellend: ,,Ik heb er lang mee gewacht om effectief all the way te gaan: ik was al 17''. Ál zeventien? Omijngod ik heb jaren van mijn leven vergooid! En dat was niet omdat ik ,,er nog niet klaar voor was'', zoals die Janez Detder pocht: ,,Ik heb de boot afgehouden tot ik er klaar voor was. Vrienden probeerden me op andere gedachten te brengen, maar ik liet me niet onder druk zetten''. Alsof hij als veertienjarige de geile kippen al van zich af moest sláán. Kijk naar de foto bij het stukje en denk: nee.

Maar dat is niet wat ik wilde vertellen. Als Rudy Demotte dit boekje in bulk naar alle ouders stuurt, dan doet hij dat omdat er een probleem is. (Het is nooit alleen pret met Rudy.) Er is iets mis met onze jongeren. (En met het VRT-journaal! Woensdag op het nieuws: ,,Het onderzoek naar de man die onder tram elf terechtkwam, zit op een dood spoor''. Een dood spoor! Is er daar een chef smakeloze woordspelingen? Maar bon, dat heeft er eigenlijk niets mee te maken.) Meer dan drieduizend adolescenten per jaar laten in dit land een abortus uitvoeren. Waouw! Daar ben ik redelijk van geschrokken. Je verwacht toch dat mensen ondertussen gebóren worden met kennis van zaken over hoe je niet en cloque gestoken wordt en hoe je rare ziektes vermijdt. Ik ben zelf zo vaak voorgelicht dat ik al een degout had van seks nog voor ik één tiet had aangeraakt. Als ik er pas klaar voor was na mijn zeventiende, dan heeft het vast daar mee te maken.

En dat is niet het enige probleem met onze jongeren. De afgelopen maanden werd ook het alarmerende onderzoek van Marc Hooghe, over de waarden van Vlaamse jongeren, in stukjes op ons losgelaten. Eerst schreef De Standaard : ,,Vlaamse jeugd is racistisch en intolerant'' (DS 30 september) ,,Meer dan de helft van de ondervraagde jongeren vindt dat immigranten een bedreiging vormen. Meer dan driekwart kan zich niet voorstellen ooit een relatie te hebben met een zwarte, een immigrant of een moslim''. Afgelopen week citeerde De Morgen uit een ander deel van hetzelfde onderzoek: ,,Jongeren vijandig tegenover holebi's''. (De Morgen 4 november) Bijna 43 procent van de Vlaamse jongens heeft een uitgesproken negatieve houding ten opzichte van holebirechten. 48 procent van de Vlaamse jongens vindt dat holebi's geen betogingen mogen organiseren, en 38 procent dat ze zelfs niet op tv mogen komen. O jee. Onze tieners zijn racistische homofoben die zich massaal ongewenst laten bezwangeren. En vroeger kon je nog denken: ,,Ach ja, klagen over de jeugd is van alle tijden''. Maar nu zijn er cijfers bij.

Nu goed, toen ik zestien was, werd er van ons ook gezegd dat we geen waarden hadden, louter op kicks uit waren, en abnormaal veel zelfmoord pleegden. Uiteindelijk bleek dat erg mee te vallen. Anderzijds is onze generatie de laatste die als tiener sowieso links was. En open. En tolerant. Vaak zonder er veel bij na te denken maar niettemin: homo's, allochtonen, gehandicapten, dichters, we vonden ze allemaal top. Na ons is dat beginnen kantelen. Ik spreek dikwijls voor jongeren en ik sta vaak versteld van de intolerante praat die uit die jonge, vaak rijke, zeer blanke en burgerlijke kelen komt. Ik aarzel tussen panikeren en relativeren, tussen ,,och ja'' en ,,aaaa!''

In ieder geval leert het één les. Je denkt dat je als maatschappij een paar hordes neemt, en dat je dan vérder kunt. Niet dus. Het ziet ernaar uit dat we altijd weer van nul zullen mogen beginnen. Zelfs als het gaat om de meest vanzelfsprekende dingen.


Tom Naegels, DS, 10-11-2006