Kijkcijferjournalistiek...
 

De kijkcijferjournalistiek van de VRT


WAT waren ze weer trots, de kwaliteitsjournalisten van de VRT, dat Greet De Keyser een exclusief interview kreeg met George W. Bush. De Witte-Huisaudiëntie die we een week geleden in Terzake te zien kregen, duurde welgeteld zes minuten. Bush kreeg tijdens de causerie alle tijd en gelegenheid voor zijn charmeoffensief. En de president bracht zijn pathetische liefdesverklaring aan Europa met brio. De nauwelijks kritische vragen van Greet De Keyser over de meningsverschillen tussen België en Amerika en over Irak, Iran en Syrië werden breed weggelachen of gerelativeerd. Maar geen nood, de VRT-gezante bleek uiterst blij te zijn met elk nietszeggend antwoord. Greet De Keyser was waarschijnlijk in een opperste staat van geluk omdat zij en niemand anders een gesprek had versierd met de machtigste man ter wereld.


Het nieuwsoverzicht dat aan het interview voorafging, werd alras onderbroken door de onmiddellijke verslaggeving van de kwartfinale (!) tennis tussen Venus Williams en Kim Clijsters op de Antwerpse Diamond Games. Rechtstreekse sport levert nog meer kijkcijfers op dan een interview met de Amerikaanse president. Dus eerst spannende ontspanning en daarna pas de informatie en duiding.

Dit stukje openbare televisie is illustrerend voor de huidige toestand van de VRT. Stefaan De Clerck (CD&V) en Bart Caron (Spirit) zeiden het al eerder in De Morgen : ,,Het behoort tot de opdracht van de VRT om in de eerste plaats leidinggevend te zijn op het vlak van informatie en cultuur. Dat is de officiële opdracht. Maar los van de grote inspanningen op het vlak van informatie, lijkt de VRT ze verkeerd begrepen te hebben. Prioritair houdt de omroep zich bezig met sport en ontspanning.''

Het is trouwens niet de eerste keer en het zal met de huidige VRT-leiding ook niet de laatste keer zijn, dat nieuws en duiding moeten wijken voor sport. Tony Mary, Aimé Van Hecke, Bettina Geysen en het hele VRT-management kicken zo op kijkcijfers, hét marktaandeel, dé merchandising en allerhande peperdure restylingoperaties dat de informerende en culturele kwaliteit op de achtergrond raakt, ja zelfs verloren gaat. Het geld van en voor de publieke omroep gaat vooral op in oppervlakkige vormen van spektakelnieuws, sportexclusiviteit, sensationele shows, soaps en spelletjes. Er blijft maar een habbekrats over voor echte informatie met duiding, eigenzinnig documentairewerk, kunst en cultuur.

Op enkele uitzonderingen na kunnen (of mogen) zelfs de VRT-journalisten geen kritische en onderzoeksjournalistiek meer bedrijven. Sommige journalisten vinden zichzelf trouwens BV-gewijs belangrijker geworden dan de informatie en de duiding die ze moeten verstrekken. Typisch voor die tendens waren de publiciteitsspotjes en advertenties die de VRT voor en door de nieuwsankers en journalisten liet maken, enkele maanden geleden.

Zelfs al wordt door bepaalde mediamakers op informatief, duidend en cultureel vlak heel verdienstelijk werk geleverd, algemeen gezien is en blijft het gewoon te weinig, te licht en soms ook totaal ondermaats voor een openbare omroep. De nieuwe Terzake komt nog niet aan de knieën van Hard Talk op BBC World. Zinzen kwam wel aardig in de buurt.

Het is trouwens veelzeggend dat de VRT de afgelopen paar jaar dvd's heeft uitgebracht waarop de kijker alleen de ontspannende series, spelletjesprogramma's, shows, humoristische uitzendingen en hilarische televisiemomenten van de voorbije vijftig jaar kan (her)bekijken. Ik heb nog geen dvd-box van de VRT opgemerkt met de sterke debat- en documentaireprogramma's van Maurice De Wilde. Zulke persoonlijkheden worden waarschijnlijk niet meer gedoogd in de huidige managementstructuur, waar gehoorzaamheid troef is.

Wouter Hessels

(De auteur is docent media en maatschappij aan het Rits.)

28/02/2005 Wouter Hessels

©Copyright De Standaard